THE RIGHT TO SECURITY

by Zoe Christodoulides
March 1-7 2009

Wander around town and you‘re likely to see them. You may stumble across them at a university hall, a restaurant near you, or a café where you spend your weekend catching up with friends. You can’t really miss them, the two firm hands that unite to form a symbol of security. Security from what? Maybe the words from one little refugee girl will give you a rough idea.

“Life is: a classroom with smiling school friends; a street without machine guns and field without mines; quiet; a home with a mother and a father and brothers and sisters.” It’s not hard to grasp the basic concept. As part of a campaign by the UN Refugee Agency here in Cyprus, they are now calling out to the general public through a wide array of photos that make up part of an island-wide travelling exhibition.

First launched last June at the House of Representatives, the pictures now move around the country in an attempt to make everyone stop and stare – those interested, those disinterested and those who may know little about what refugee status actually means.

“We‘re not urging anyone to go into an exhibition space,” says Emilia Strovolidou, Public Information Officer of UNHCR in Cyprus. “Instead we‘re making it easy – we ‘re taking it out to everyone and making it obvious.”

With works currently on show at the popular Da Capo Café in central Nicosia, crowds can sip on a drink while taking in some of the messages that are desperately being communicated through each image. “We ‘re looking into plenty more places to put the pictures up in the future, with the next venue set to be the Rialto Theatre in Limassol for a couple of months,” says Emilia.

With Da Capo only having space for seven of the photos, others are currently being exhibited at an Engomi primary school. “We‘ve had some lovely reactions from young students who seem to grasp the basic idea, it‘s really nice to see such feedback,” Emilia adds.

In some of these photos, well-known and unfamiliar faces make the “protecting hand” sign, symbolizing their commitment and support towards the world’s most vulnerable while simultaneously making UNHCR’s logo widely known and synonymous with refugee protection. Other photos show destruction, plain and simple. No faffing around the edges – just broken down or bombed buildings. A crude reality and a major cause of forced displacement, refugees have often fled their homelands as a means of escaping conflict and destruction around them. Photos of internally displaced Cypriots post 1974 are also included in the campaign.

More specifically, the “protection hands” symbolize security and everything associated with it including shelter, food, clothing, medical care, education, birth certificates, identification documents, passports and family unity. In short, it‘s all the basic human rights that the most privileged of the world take for granted. “There’s no way we can properly protect refugees if there isn’t a welcoming society. We need to remove stereotypes and prejudices,” says Emilia.

The point is that although governments bear the prime responsibility for the protection of refugees on their territory, meaningful protection depends on the positive attitude of the population in the country of asylum. Welcoming refugees can only take place through knowledge of basic concepts and the real understanding that most refugees leave their countries not in search of a better life, but to save their lives.

As more and more sets of eyes catch a glimpse of these pictures and the messages they carry, it’s hoped that people will get to grips with the true circumstances surrounding the lives of refugees as confusion and prejudices are dispelled. So next time you see a pair of hands pressed together forming a triangle, maybe it’s time to go beyond the obvious as you take in some implicit connotations.

“PROTECTION: WHAT REFUGEES NEED”

Published in CYPRUS MAIL on February 13, 2009
by Lecha Socratous

In June 2008, marking the occasion of World Refugee Day, the UNHCR in Cyprus launched a remarkable and insightful photographic exhibition entitled: “PROTECTION: What refugees need”.

Further to its opening at Parliament Hall in Nicosia this itinerant exhibition has been displayed at various venues, including universities, schools, coffee shops and cinemas, giving the public the chance to reflect on and be informed on the issue of refugees. Da Capo restaurant is hosting a selection of photos for one month and from Monday, photographs will be displayed at Engomi Elementary School and Aglandjia School, for five days only. Refugees show incredible courage and resilience and last year’s World Refugee Day theme of protection is a reflection of the need and right to the security that refugees deserve.

The office of the UN High Commissioner for Refugees began work in 1951 with the specific protection challenge of finding solutions for Europeans uprooted in the aftermath of World War II. Since then the world has changed and refugee protection is vastly more challenging. The logo of UNHCR (protection hands) symbolizes security and all its components, such as shelter, food, clothing, medical care, education, birth certificates, identification documents, passports, family unity – all the human rights that the most privileged of the world take for granted.

Although governments bear the prime responsibility for the protection of refugees on their territory, meaningful protection depends on the positive attitude of the population in the country of asylum. Welcoming refugees can only take place through knowledge of the basic concepts, through the understanding that refugees left their countries, not in search for a better life, but to save their lives – an understanding that will contribute to dispel confusion, prejudices, and misinformation.

Thus the aim of the photos – each with a message to be read – is to spread to the widest possible audience how refugees differ from other population movements including irregular migrants, what the obligations of the governments are to that end, what UNHCR does in respect of protection, the different aspects of protection in Cyprus and worldwide. In some of these photos well-known and unfamiliar faces make the “protection hand” sign, symbolizing their commitment and support towards the world’s most vulnerable and at the same time making UNHCR’s logo widely known and synonymous with refugee protection. Other photos show destruction, a major cause of forced displacement and provide a window into the daily lives of these refugees who have fled their homelands. Photos of internally displaced Cypriots are also included in the campaign.

«ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ»

published in the “Politis” newspaper on 13.02.2009

Η έκθεση φωτογραφίας της UNHCR Κύπρου με τίτλο «Προστασία: Αυτό που χρειάζονται οι πρόσφυγες», συνεχίζει – μετά τα εγκαίνια που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο Ιούνιο στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων 2008 – να ταξιδεύει στην Κύπρο σε διάφορους χώρους, όπως είναι πανεπιστήμια, σχολεία, εστιατόρια, καφετέριες και κινηματογράφους.
- Μέχρι την Παρασκευή 13/02, θα βρίσκεται στο εστιατόριo Chateau Status, το οποίο φιλοξενεί μέρος της έκθεσης εδώ και ένα μήνα περίπου.
- Από την Πέμπτη 12/02 θα φιλοξενείται στο εστιατόριο Da Capo για ένα μήνα.
- Την επόμενη εβδομάδα, από τις 16/02 – 20/02 θα βρίσκεται σε δυο δημοτικά σχολεία (Έγκωμη και Αγλαντζιά).

Περιγραφή της έκθεσης

«Προστασία», ο τίτλος της έκθεσης, είναι η πεμπτουσία του έργου της Ύπατης Αρμοστείας, αυτό που χρειάζονται οι πρόσφυγες και υποχρέωση των κρατών, όπως και η Κύπρος. Προστασία σημαίνει το δικαίωμα του πρόσφυγα σε στέγαση, τροφή, ρουχισμό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση, δελτίο ταυτότητας, διαβατήρια, οικογενειακή ενότητα – όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία οι πιο προνομιούχοι της γης θεωρούν αυτονόητα. Μέσω της προστασίας οι πρόσφυγες αποκτούν το δικαίωμα να ζήσουν με αξιοπρέπεια.

Σκοπός της έκθεσης είναι να ενημερώσει το κοινό για τους λόγους που ωθούν τους ανθρώπους στην προσφυγιά. Γύρω από το θέμα του ασύλου και των προσφύγων επικρατούν σύγχυση, προκαταλήψεις και στερεότυπα – στοιχεία τα οποία δεν συντείνουν στην ανάπτυξη της συμπάθειας και συμπόνιας προς την ευάλωτη αυτή ομάδα ανθρώπων. Έστω και αν είναι οι κυβερνήσεις που έχουν προτίστως την ευθύνη για την προστασία των προσφύγων που βρίσκονται στην επικρατεία τους, δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική προστασία αν ο ντόπιος πληθυσμός δεν τους αποδέχεται – αυτή η αποδοχή συντελείται μόνο με την ενημέρωση η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει στην ευαισθητοποίηση.

Στις φωτογραφίες αυτές – η κάθε μια με συνοδευτικό μήνυμα – βλέπει κανείς ανθρώπους δημοφιλείς και μη, να σχηματίζουν τα «προστατευτικά χέρια» (σύμβολο της Ύπατης Αρμοστείας), συμβολίζοντας την αφοσίωση και υποστήριξή τους προς τους πρόσφυγες. Ταυτόχρονα, το λογότυπο της UNHCR γίνεται συνώνυμο με την προστασία των προσφύγων. Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να εκφράσει την στήριξή του προς τους πρόσφυγες. Εκτός από τους εκπροσώπους της Κυβέρνησης και τους πολιτικούς, οι καλλιτέχνες, διανοούμενοι, στελέχοι εμπορικών εταιρειών, το κάθε άτομο μπορεί με τον δικό του τρόπο να προστατεύσει τους πρόσφυγες: συζητώντας ή αρθρογραφώντας για τους λόγους που οι άνθρωποι στις μέρες μας αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους, διδάσκοντας προσωπικά την ελληνική γλώσσα στους πρόσφυγες, προσφέροντας θέσεις εργασίας σε μια εταιρεία ή απλά καλωσορίζοντας τους πρόσφυγες με ένα χαμόγελο.

Σε άλλες φωτογραφίες απεικονίζεται επίσης η καταστροφή, μια από της γενεσιουργούς αιτίες του εξαναγκαστικού εκτοπισμού – η σκληρή πραγματικότητα στις μέρες μας για εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι γίνονται πρόσφυγες που προκειμένου να σώσουν τη ζωή τους αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω βίας ή άλλης μορφής δίωξης και να καταφύγουν σε χώρα όπου θα αναζητήσουν ασφάλεια και προστασία (ή όπως είναι κοινώς γνωστό άσυλο).
Tel: 22 35 90 43/57
Email: cypni@unhcr.org
Website: www.unhcr.org

Students playing www.taxidifygis.org.cy at schools with UNHCR Cyprus

Friday , 21 December 2007

Nicosia – Some 50 students at two schools of the public secondary education had the opportunity this week to experience what it means to be a refugee by playing the on line game taxidi fygis with their teachers and a UNHCR staff member.

By taking players through the trauma of fleeing persecution and seeking asylum, the game – by attractive means for youngsters - aims at enhancing awareness and fostering empathy on refugee and asylum issues, as well as human rights in general, tolerance and interculturalism. By playing the game students get to understand better the notion of the term “refugee”, the difficulties that a refugee is facing in the new country and the needs of a refugee in order to be effectively integrated in the host country.

The game targets mainly students of secondary education (12-18 years old) while teachers can also benefit from the game by making use of the teacher’s guide, which is an integral part of the game.

In an effort to maximise access to the game and enhance the dissemination of the messages behind the game, UNHCR Representation in Cyprus, with the assistance of the Ministry of Education and Culture, started organising a series of workshops at schools of the secondary and technical education. An overall number of 25 public schools in Cyprus, Gymnasiums and Lyceums have been selected in 2007-8 by the Ministry to participate in the workshops.

At the workshops, which take two school periods of one class of each of the selected schools, students are invited to actually play particular parts of the game and to express their own thoughts, opinions and perceptions on refugee issues. It is further explained that under international conventions, as well as under the EU acquis and national refugee law, every individual has the right to seek asylum from persecution in another country and the right to be granted asylum if the individual is indeed in fear of persecution. Also indispensable for the purposes of such a workshop is the presentation of how refugees in the contemporary world- together with other groups of migrants –risk their lives every day in desperate attempts to find safety.

The first two workshops were conducted at the beginning of this week at the Gymnasium of Geri and the Gymnasium of Kokkinotrimithias. The workshops will continue after the Christmas holidays, as from January until March 2008.


The reality game, taxidi fyigis, was initially created by UNHCR Stockholm back in 2005 and has been adapted into German, English, German, Greek, Norwegian and Swedish. The English version of the game is Against All Odds.

The Greek version of the game was prepared by UNHCR Cyprus and was launched last June, on the occasion of the World Refugee Day. UNHCR Cyprus remains grateful to both the Archbishopric of Cyprus and the Ministry of Education and Culture that sponsored the adaptation of the game into Greek, as well as to all actors, including almost all the mass media, which advertised (for free) the game.

The game can also be accessed from UNHCR’s main website http://www.unhcr.org/ at the section Against All Odds http://www.playagainstallodds.com/



For further information, please contact:

Emilia Strovolidou, Public Information Officer, e-mail: strovoli@unhcr.org

Οι μαθητές παίζουν στα σχολεία www.taxidifygis.org.cy με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR)

Παρασκευή, 21 Δεκεμβρίου 2007

Λευκωσία – Περίπου 50 μαθητές σε δύο σχολεία της δημόσιας μέσης εκπαίδευσης είχαν την ευκαιρία στις αρχές της εβδομάδας αυτής να νιώσουν τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας, παίζοντας το διαδικτυακό παιγνίδι ταξίδι φυγής με τους καθηγητές τους και μέλος της Ύπατης Αρμοστείαs του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Το παιγνίδι, με ελκυστικό τρόπο για νέους, μεταφέρει τον παίκτη σε ένα ταξίδι αναγκαστικής φυγής από το σπίτι και την πατρίδα του και σε αναζήτηση ασύλου σε άλλη χώρα. Στόχος του παιγνιδιού είναι να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει τη νεολαία για θέματα που αφορούν τους πρόσφυγες και το άσυλο καθώς επίσης και για ευρύτερα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανοχής και διαπολιτισμικότητας. Παίζοντας το παιγνίδι οι νέοι μπορούν να βιώσουν τι σημαίνει πρόσφυγας, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην καινούργια χώρα και τι χρειάζεται προκειμένου να ξανακτίσει τη ζωή του στο νέο κοινωνικό του περιβάλλον.

Το παιγνίδι απευθύνεται κυρίως σε μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (12-18 χρονών), ταυτόχρονα όμως μπορεί να αποτελέσει πηγή ιδεών και για τους δασκάλους, μέσω ενός οδηγού για δάσκαλους που αποτελεί μέρος του παιγνιδιού.

Σε μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το παιγνίδι, η Αντιπροσωπεία στην Κύπρο της UNHCR, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, διοργανώνει σειρά εργαστηρίων σε σχολεία της δευτεροβάθμιας και τεχνικής εκπαίδευσης. Ένας συνολικός αριθμός 25 δημόσιων σχολείων στην Κύπρο έχουν επιλεγεί από το Υπουργείο για να συμμετάσχουν στα εργαστήρια κατά την διάρκεια του τρέχοντος σχολικού έτους.

Στα εργαστήρια, τα οποία διαρκούν δύο σχολικές περίοδοι μίας τάξης από κάθε επιλεχθέν σχολείο, οι μαθητές καλούνται να παίξουν συγκεκριμένα μέρη του παιγνιδιού και να εκφράσουν τις σκέψεις τους και τις αντιλήψεις τους πάνω σε θέματα προσφύγων. Εξηγείται επιπλέον ότι με βάση διεθνείς και ευρωπαϊκές νομικές υποχρεώσεις κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αναζητεί άσυλο από τη δίωξη σε άλλη χώρα και να του χορηγείται άσυλο αν είναι όντως υπό δίωξη. Επίσης, ένα τέτοιο εργαστήριο δεν θα ήταν ολοκληρωμένο αν δεν γινόταν αναφορά στον τρόπο με τον οποίο οι πρόσφυγες στην σύγχρονη εποχή διακινούνται και – μαζί με άλλες ομάδες μεταναστών- ρισκάρουν καθημερινά τη ζωή τους προκειμένου να βρουν ασφάλεια.

Τα πρώτα δύο εργαστήρια διεξήχθησαν στις αρχές της εβδομάδας αυτής στο Γυμνάσιο Γερίου και στο Γυμνάσιο της Κοκκινοτριμιθιάς. Τα εργαστήρια θα συνεχιστούν και μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, από τον Ιανουάριο μέχρι και το Μάρτιο 2008.

Το παιγνίδι επιβίωσης, ταξίδι φυγής, δημιουργήθηκε από το UNHCR Στοκχόλμης το 2005 και έχει μεταφερθεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Ελληνικά, Νορβηγικά και Σουηδικά. Η Αγγλική εκδοχή του παιγνιδιού είναι Against All Odds.

Η μεταφορά του παιγνιδιού στην Ελληνική γλώσσα έγινε από την Αντιπροσωπεία στην Κύπρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και η Ελληνική εκδοχή παρουσιάστηκε τον περασμένο Ιούνιο με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων.

Η Ύπατη Αρμοστεία παραμένει ιδιαίτερα ευγνώμων προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου και το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού που χρηματοδότησαν το κόστος για τη μεταφορά του παιγνιδιού στην Ελληνική γλώσσα, καθώς και προς όλους τους άλλους φορείς, περιλαμβανομένων των περισσοτέρων ΜΜΕ, που διαφήμισαν αφιλοκερδώς το παιγνίδι, συμβάλλοντας κατ’ αυτό τον τρόπο στην προώθηση του παιγνιδιού.

Πρόσβαση στο παιγνίδι υπάρχει και από την κεντρική ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστείας, www.unhcr.org στο τμήμα Against All Odds http://www.playagainstallodds.com/


ΤΕΛΟΣ

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με:

Αιμίλια Στροβολίδου, Εκπρόσωπος Τύπου, e-mail: strovoli@unhcr.org

Fear of Authorities and Deportation - a great source of concern among asylum seekers and refugees in Cyprus

September 2007

Nicosia – A report, based on a gender and diversity participatory assessment conducted by UNHCR Representation in Cyprus during the months of July and August 2006, unveiled that asylum seekers and refugees are afraid of authorities and deportation.

The aim of the report was to unveil and understand the issues that female asylum seekers and refugees face in Cyprus, an exercise that must be periodically undertaken in all countries where UNHCR operates. Although the participatory assessment focused on the issues faced by female asylum seekers and refugees, it transpired that the same issues had been pertinent to male asylum seekers and refugees as well.

The fear of authorities and deportation is particularly important because of its multiple implications. Due to an immense fear of ‘getting deported by immigration police’, many asylum seekers had felt reluctant and nervous about submitting any kind of application – such as an application to enjoy any of their rights set out in the refugee legislation, e.g. to apply for social welfare, or a change of address form.

The 1951 Refugee Convention, which as any other international instrument imposes an obligation on States to take appropriate steps to ensure the implementation of the rights enshrined therein, provides first and foremost that refugees should not be sent to a country where their life or freedom would be threatened. Moreover, refugees by virtue of the Convention are entitled to the same rights as nationals with respect to certain social rights, such as public relief and assistance, education, labour legislation and social security. Asylum seekers have been recognised to be entitled to some of the rights provided by the Convention, because every asylum seeker is a potential refugee.

Cyprus refugee legislation after incorporating the Refugee Convention and the EU legislation relating to asylum provide that neither a refugee nor an asylum seeker should be returned to a country where life or freedom is threatened. As regards social rights, the national legislation provides that asylum seeker have the right to work (limited however in practice to the sectors of agriculture and animal husbandry), the right to public allowance if they don’t have sufficient means to ensure a standard of living adequate for their health and subsistence, the right to have access to public educational facilities and the right to free medical treatment if there are no sufficient means.

Interviewees felt that in Cyprus ‘random’ deportations have occurred several times before. This fear has grown to such a level that people have started devising “plans” when going to any immigration-related office so that they are not found defenceless.

Some women interviewees said that because of such a fear they would refuse to even leave their house for any, except for extremely important reason.

Another concern was that even refugees who have lived in Cyprus for more than seven years and were thus allowed to apply for citizenship were afraid to do so, again for fear of refusal and deportation. According to the Convention, the States that have ratified the Convention should facilitate the assimilation and naturalisation of refugees and they shall in particular make every effort to expedite naturalisation proceedings.

With regards to the police in Cyprus, the women interviewees were afraid to approach the police because, according to their statements, in most cases the police refused to help them at all, especially when they wanted to file a complaint. Women were particularly afraid to approach the police because several of them had husbands or brothers in detention centers/prison in Cyprus for ‘immigration’ reasons, and they were afraid that they would be arrested as well.

Interviewees were also frustrated at what was felt by them as the discrimination and abuse they had to endure from the employees of governmental departments (asylum, welfare and labour offices, and hospitals). Accounts were given of being yelled at, being made to wait half of, or even the full day to speak with a welfare officer or to see a doctor, being told things like “you don’t belong here, go back to your country”, or “go away and never come back”, “you are not a Cypriot and you have no rights”, and “it’s only a matter of time…” (Meaning: “before deportation)

For the purposes of this participatory assessment, 50 female asylum seekers and refugees identified at random were interviewed about their experiences in Cyprus, despite the fact that many more had been contacted for participation in the survey. The reluctance of the majority to participate in the survey was due to a variety of reasons, such as their apprehension that the interviews would negatively affect their applications, or that their participation would ultimately not benefit them in any way.

The report was shared with governmental departments in February 2007.

What transpired once more from this report is the gap between theory and practice and the pressing need to achieve consistency between the rights that asylum seekers are granted by law and their entitlements in practice.

In that respect, UNHCR would like to encourage the Government to ensure that the information leaflets regarding the rights of asylum seekers as well as refugees (provided by the national legislation) are disseminated more effectively and in a more strategic manner. The Reception Conditions of Asylum Seekers Regulations of 2005 provide that the Asylum Service should issue and disseminate to the places where asylum applications are submitted an information letter by which the asylum seekers are informed of their rights, the procedures that need to be followed in order to access their rights, the organisations that are assisting refugees, as well as the obligations of asylum seekers. In addition, the new amending refugee legislation provides that persons granted international protection (i.e. refugees, persons with subsidiary protection or humanitarian status) should be informed regarding their rights and obligations.

Apart from the information printout, UNHCR would also like to encourage the Government to introduce induction courses for asylum seekers, refugees and persons granted subsidiary protection, so that they are acquainted with their rights, the procedures, local language, key issues of Cypriot society and culture. Such an initiative would ultimately be conducive in creating a relationship of trust between the two ends.

Information leaflets could also serve the public officers dealing with asylum seekers as well as prospective employers. The numerous complaints UNHCR has been receiving regarding the behaviour of public officials indicate the need for further training with a view to be more cultural and gender sensitive when dealing with this vulnerable group of people. Lastly but not least, effective supervision is required in order to ensure strict adherence to the legal obligations.

END

For further information on these topics, please contact:

Emilia Strovolidou, Public Information Officer, e-mail: strovoli@unhcr.org

Φόβο έναντι των Αρχών και ιδιαίτερα φόβο για απέλαση εκφράζουν οι αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες

2 Οκτωβρίου 2007

Λευκωσία – Έκθεση της Αντιπροσωπείας στην Κύπρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, βασισμένη σε έρευνα όπου συμμετείχαν πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο κατά τη διάρκεια Ιουλίου και Αυγούστου 2006, κατέδειξε ότι οι αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες φοβούνται τις αρχές και την απέλαση.

Στόχος της έκθεση και έρευνας ήταν να καταγράψει και να κατανοήσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες στην Κύπρο. Πρόκειται για έρευνα που πραγματοποιεί περιοδικά η Ύπατη Αρμοστεία σε όλες τις χώρες που λειτουργεί. Παρόλο που η έρευνα επικεντρώθηκε σε θέματα που αφορούν γυναίκες πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, διαφάνηκε κατά τη διάρκεια της έρευνας ότι περίπου τα ίδια θέματα αφορούσαν και άντρες αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες.

Ο φόβος έναντι των αρχών και φόβος για απέλαση είναι ιδιαίτερα σημαντικός λόγω των πολλαπλών συνεπειών που μπορεί να επιφέρει. Λόγω του φόβου απέλασης, πολλοί αιτούντες άσυλο εξέφρασαν διστακτικότητα να υποβάλουν οποιαδήποτε αίτηση – όπως για παράδειγμα αίτηση για δημόσιο βοήθημα, υποβολή εντύπου για αλλαγή διεύθυνσης.

Η Σύμβαση του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, η οποία όπως όλες οι διεθνείς συμβάσεις επιβάλλουν την υποχρέωση σε Συμβαλλόμενα Κράτη να διασφαλίσουν την εφαρμογή των δικαιωμάτων που προβλέπονται σ’ αυτές, προβλέπει πρωτίστως ότι οι πρόσφυγες δεν θα πρέπει να σταλούν σε χώρα όπου η ζωή τους ή η ελευθερία τους κινδυνεύει. Επίσης, οι πρόσφυγες δικαιούνται σύμφωνα με τη Σύμβαση τα ίδια δικαιώματα με τους υπηκόους όσον αφορά συγκεκριμένα κοινωνικά δικαιώματα, όπως δικαίωμα σε δημόσιο βοήθημα και άλλη συνδρομή, δικαίωμα στην εκπαίδευση, εργασία και κοινωνική ασφάλιση. Οι αιτούντες άσυλο έχουν αναγνωριστεί ότι δικαιούνται ορισμένα από τα δικαιώματα που προβλέπει η Σύμβαση, επειδή κάθε αιτών άσυλο είναι εν δυνάμει πρόσφυγας.

Η Κυπριακή Νομοθεσία περί προσφύγων η οποία έχει ενσωματώσει τη Σύμβαση για τους Πρόσφυγες καθώς και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο για το άσυλο προβλέπει ότι ούτε πρόσφυγας ούτε αιτών άσυλο επιστρέφεται σε χώρα όπου κινδυνεύει η ζωή του ή η ελευθερία του. Όσον αφορά κοινωνικά δικαιώματα, η εθνική νομοθεσία προβλέπει ότι ο αιτών άσυλο έχει δικαίωμα εργασίας (το οποίο περιορίζεται ωστόσο στην πράξη στους τομείς της γεωργίας και κτηνοτροφίας), το δικαίωμα σε δημόσιο βοήθημα αν δεν υπάρχουν επαρκείς πόροι για να διασφαλίσουν ένα βιοτικό επίπεδο ζωής επαρκές για την υγεία και διαβίωση του ατόμου, το δικαίωμα πρόσβασης στην δημόσια εκπαίδευση και το δικαίωμα σε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αν δεν υπάρχουν οι πόροι.

Η πλειοψηφία των προσφύγων και αιτούντων άσυλο που πήραν μέρος στην έρευνα ανέφεραν ότι «τυχαίες» απελάσεις έχουν συμβεί αρκετές φορές. Ο φόβος αυξήθηκε σε βαθμό όπου οι άνθρωποι άρχισαν να σχεδιάζουν σενάρια διαφυγής όταν πηγαίνουν στα γραφεία μετανάστευσης.

Ορισμένες γυναίκες ανέφεραν ότι λόγω του φόβου αυτού δεν έβγαιναν από τα σπίτια τους, παρά μόνο αν ήταν απολύτως αναγκαίο.

Επίσης αναγνωρισμένοι πρόσφυγες οι οποίοι ζουν στην Κύπρο για περισσότερα από επτά χρόνια και επομένως θα τους επιτρεπόταν να υποβάλουν αίτηση για πολιτογράφηση, δεν το έπραξαν λόγω φόβου για άρνηση και για απέλαση. Σύμφωνα με τη Σύμβαση, τα Κράτη που δεσμεύονται από τη Σύμβαση πρέπει να διευκολύνουν και συγκεκριμένα να επιταχύνουν τη διαδικασία πολιτογράφησης των προσφύγων.

Αναφορικά με την αστυνομία στην Κύπρο, οι γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα φοβούνταν να προσεγγίσουν την αστυνομία επειδή, σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, η αστυνομία αρνήθηκε να τους βοηθήσει κυρίως σε περιπτώσεις που ήθελαν να υποβάλουν παράπονο. Οι γυναίκες φοβούνταν να προσεγγίσουν την αστυνομία επειδή αρκετές είχαν συγγενείς στα κρατητήρια/φυλακές για λόγους που σχετίζονταν με το νομικό τους καθεστώς στην Κύπρο και φοβούνταν ότι θα συλλάμβαναν και τις ίδιες.

Οι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο που έλαβαν μέρος στην έρευνα αυτή ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένοι από τις διακρίσεις που ένιωσαν να γίνονται εις βάρος τους από υπαλλήλους κυβερνητικών τμημάτων (άσυλο, γραφεία κοινωνικής ευημερίας και εργασίας, και νοσοκομεία). Ανέφεραν περιστατικά όπου τους φώναζαν και τους μιλούσαν άσχημα, ανέμεναν μισή ή ολόκληρη μέρα για να μιλήσουν με τον κοινωνικό τους λειτουργό ή για να τους δει γιατρός, να τους λένε « δεν ανήκεις εδώ, πήγαινε πίσω στη χώρα σου» ή «φύγε και μην ξανάρθεις», «δεν είσαι Κύπριος, δεν έχεις δικαιώματα» και «είναι ζήτημα χρόνου…» (εννοώντας πριν από την απέλαση)

Για σκοπούς αυτής της έρευνας και αξιολόγησης, οι συνεντεύξεις έγιναν κατόπιν τυχαίας επιλογής σε 50 γυναίκες αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες, παρά τις προσπάθειες να περιληφθούν περισσότερα άτομα στην έρευνα. Οι περισσότεροι ήταν διστακτικοί να λάβουν μέρος στην έρευνα για διάφορους λόγους, όπως φόβο ότι οι συνεντεύξεις θα επηρέαζαν αρνητικά τις αιτήσεις τους για άσυλο, ή ότι η συμμετοχή τους δεν θα είχε κανένα θετικό αποτέλεσμα.

Η έκθεση στάληκε στα κυβερνητικά τμήματα το Φεβρουάριο 2007.

Αυτό που διαφάνηκε για ακόμη μια φορά απ’ την έκθεση αυτή είναι η διαφορά που υπάρχει μεταξύ της θεωρίας και της πράξης και την επιτακτική ανάγκη να υπάρξει συνοχή μεταξύ των δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο που τους παρέχει η νομοθεσία και των ωφελημάτων τους στην πράξη.

Γι αυτό η Ύπατη Αρμοστεία θα ήθελε να ενθαρρύνει την Κυβέρνηση όπως διασφαλίσει την αποτελεσματικότερη διανομή και κυκλοφορία των ενημερωτικών φυλλαδίων (που προβλέπει η νομοθεσία) σχετικά με τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο και προσφύγων. Οι Κανονισμοί του 2005 για τις Προϋποθέσεις Υποδοχής των Αιτούντων Άσυλο προβλέπουν ότι η Υπηρεσία Ασύλου θα πρέπει να εκδίδει και να διανέμει στους χώρους υποβολής αιτήσεων ασύλου, ένα ενημερωτικό φυλλάδιο το οποίο θα ενημερώνει τους αιτούντες άσυλο για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, τις διαδικασίες που θα πρέπει να ακολουθήσουν για να έχουν πρόσβαση στα δικαιώματά τους καθώς και για τους οργανισμούς που βοηθούν πρόσφυγες. Επίσης, ο καινούργιος τροποποιητικός νόμος περί προσφύγων προβλέπει ότι πρόσωπα στα οποία δίδεται διεθνής προστασία (δηλ. πρόσφυγες, άτομα με συμπληρωματική προστασία ή ανθρωπιστικό καθεστώς) θα πρέπει να ενημερώνονται για τα δικαιώματα και υποχρεώσεις τους.

Εκτός από το φυλλάδιο, η Ύπατη Αρμοστεία ενθαρρύνει την Κυβέρνηση να εισαγάγει προπαρασκευαστικά σεμινάρια (induction courses) για αιτούντες άσυλο, πρόσφυγες και άτομα με συμπληρωματική προστασία, ώστε να ενημερωθούν οι τελευταίοι για τα δικαιώματά τους, τις διαδικασίες, αλλά και για σημαντικά θέματα που απασχολούν την Κυπριακή κοινωνία και κουλτούρα. Μία τέτοια πρωτοβουλία θα είχε ενδεχομένως ως αποτέλεσμα τη δημιουργία σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο μερών.

Τα ενημερωτικά φυλλάδια θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν κυβερνητικούς λειτουργούς που ασχολούνται με αιτούντες άσυλο καθώς και εργοδότες. Η Ύπατη Αρμοστεία παραλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό παραπόνων σχετικά με την συμπεριφορά υπάλληλων του δημοσίου τα οποία καταδεικνύουν την ανάγκη για περαιτέρω εκπαίδευση τους ώστε να είναι περισσότεροι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα πολιτιστικών διαφορών αλλά και διαφορών λόγω φύλου, όταν χειρίζονται υποθέσεις ανθρώπων που προέρχονται από την ευάλωτη αυτή ομάδα ανθρώπων. Τέλος, βασική προϋπόθεση για την αυστηρή εφαρμογή των προαναφερόμενων νομικών υποχρεώσεων είναι η αποτελεσματική εποπτεία.

ΤΕΛΟΣ

Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλώ επικοινωνήστε με:

Αιμιλία Στροβολίδου, Λειτουργός Ενημέρωσης, e-mail: strovoli@unhcr.org

Αποτελεσματική Πρόσβαση Αιτούντων Άσυλο σε Δημόσιο Βοήθημα

Λευκωσία, Τρίτη 29 Μαϊου 2007

Έρευνα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες

Νομικό πλαίσιο
Το δικαίωμα κάθε ανθρώπου για αξιοπρεπή ζωή αναγνωρίζεται από διεθνείς και περιφερειακές συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς επίσης και από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Παράλληλα, οι διεθνείς συμβάσεις και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο υποχρεώνουν τα Κράτη να πάρουν τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσουν το δικαίωμα αυτό.
Η Σύμβαση του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων προβλέπει ότι οι πρόσφυγες έχουν τα ίδια δικαιώματα όπως οι υπήκοοι της κάθε χώρας όσον αφορά το δημόσιο βοήθημα. Οι αιτούντες άσυλο έχουν τα ίδια δικαιώματα που προβλέπει η Σύμβαση για τους πρόσφυγες, επειδή κάθε αιτών άσυλο είναι εν δυνάμει πρόσφυγας.

Η Κυπριακή νομοθεσία περί προσφύγων, στην οποία έχει ενσωματωθεί και η Ευρωπαϊκή Οδηγία για την Υποδοχή των Αιτούντων Άσυλο, προβλέπει ότι οι αιτούντες άσυλο έχουν δικαίωμα σε δημόσιο βοήθημα ώστε να εξασφαλίζεται σε αυτούς βιοτικό επίπεδο κατάλληλο από απόψεως υγείας και ικανό να διασφαλίζει τη συντήρησή τους. Επομένως, αν ένας αιτών άσυλο εργάζεται δεν του παρέχεται δημόσιο βοήθημα. Στην πράξη όμως, οι αιτούντες άσυλο δικαιούνται να εργάζονται μόνο στους τομείς της γεωργίας και κτηνοτροφίας. Καθώς όμως δεν παραπέμπονται στους εν λόγω τομείς, το δημόσιο βοήθημα είναι το μόνο μέσο με το οποίο μπορούν να ζουν αξιοπρεπή ζωή.


Στόχος της έρευνας
Με βάση το πιο πάνω νομικό πλαίσιο, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες διενήργησε έρευνα μεταξύ των αιτούντων άσυλο στους οποίους χορηγείται δημόσιο βοήθημα με σκοπό να εντοπίσει τα προβλήματα τα οποία έχουν αντιμετωπίσει μέχρι να τους χορηγηθεί το επίδομα το οποίο δικαιούνταν. Επομένως, ο στόχος της έρευνας ΔΕΝ είναι να εντοπίσει πόσοι από τους αιτούντες άσυλο που έκαναν αίτηση για δημόσιο βοήθημα παίρνουν τελικά δημόσιο βοήθημα.

Παρά το γεγονός ότι δεν εμπίπτει στο πλαίσιο της έρευνας, διαφάνηκε ότι πολλοί άνθρωποι που έκαναν αίτηση για δημόσιο βοήθημα στις Υπηρεσίες της Κοινωνικής Ευημερίας, αναγκάστηκαν να παραιτηθούν του δικαιώματός τους επειδή τους έδιωχναν λέγοντάς τους να βρουν δουλειά, ενώ τα γραφεία Εργασίας δεν ήταν σε θέση να τους βρει απασχόληση.


Μεθοδολογία
Κατά τη διάρκεια των μηνών Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου 2006 έγιναν συνεντεύξεις από την Ύπατη Αρμοστεία σε περίπου 100 αιτούντες άσυλο που διέμεναν στη Λευκωσία, Λεμεσό, Λάρνακα και Πάφο. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι λιγότεροι από 400 αιτούντες άσυλο έπαιρναν δημόσιο βοήθημα κατά το έτος 2005, 100 ερωτηθέντες είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα.


Πορίσματα
Από τις συνεντεύξεις προέκυψαν τα ακόλουθα πορίσματα:
1. Kαθυστερήσεις στην επεξεργασία των αιτήσεων για το δημόσιο βοήθημα
Πολλές καθυστερήσεις παρατηρήθηκαν όσον αφορά τις κατ’ οίκον επισκέψεις τις οποίες θα πρέπει να διενεργούν, με βάση τη νομοθεσία, οι λειτουργοί ευημερίας προκειμένου να αξιολογήσουν τις ανάγκες των αιτούντων. Για το 62,1 % των ερωτηθέντων, οι επισκέψεις έγιναν σε ένα μήνα από την υποβολή της αίτησης, ενώ για τους υπόλοιπους μέσα σε τρεις μήνες ή και περισσότερο, χωρίς να καταβάλλεται εν τω μεταξύ δημόσιο βοήθημα.


2. Kαθυστερήσεις στην καταβολή του βοηθήματος
Πρώτη καταβολή
Καταγράφηκαν μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή του πρώτου βοηθήματος και στη συνέχεια κατά την καταβολή των βοηθημάτων σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αρκετοί αιτούντες άσυλο δεν έπαιρναν δημόσιο βοήθημα για τρεις μήνες και άνω. Η Ύπατη Αρμοστεία εισηγήθηκε να παρέμβει εκ μέρους τους, αλλά λιγότεροι από τους μισούς συμφώνησαν να δώσουν τα ονόματά τους επειδή φοβόντουσαν ότι θα τους αντιμετώπιζαν εχθρικά οι λειτουργοί.
• 23,9% από τους ερωτηθέντες έλαβαν το πρώτο βοήθημα μέσα σε ένα μήνα από την αίτηση
• 18,3 % μέσα σε 1-2 μήνες
• 19,7 % μέσα σε 2-3 μήνες
• 18,3 % μέσα σε 3-4 μήνες, και
• 19,7 % περάν των 4 μηνών

Επόμενα βοηθήματα
- Μετά το πρώτο βοήθημα, τα επόμενα δεν καταβάλλονται σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. Σε όλες τις πόλεις –εκτός Λεμεσού- το 77,5% των ερωτηθέντων δεν παίρνουν το βοήθημα σε συγκεκριμένη ημερομηνία κάθε μήνα, ενώ στη Λεμεσό, μόνο το 23% των ερωτηθέντων ανέφερε το πρόβλημα αυτό. Αυτό επηρεάζει άμεσα το βιοτικό τους επίπεδο αφού δεν έχουν αποθέματα για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες τους (π.χ. φαγητό, λογαριασμοί για το σπίτι, ενοίκιο, κλπ)
- Σε όλες τις πόλεις –εκτός Λεμεσού- το 78,9% των ερωτηθέντων αντιμετώπισαν καθυστερήσεις, οι περισσότεροι 1-2 μήνες, αλλά οι περισσότεροι μέχρι και 5 μήνες. Στην Λεμεσό μόνο το 15,4 % των ερωτηθέντων αντιμετώπισε καθυστερήσεις.
- Ανάμεσα στους αιτούντες άσυλο που λαμβάνουν δημόσιο βοήθημα, όσον αφορά τον αριθμό των επισκέψεων που έπρεπε να κάνουν στο Τμήμα Ευημερίας για να πάρουν το βοήθημα, η κατάσταση έχει ως εξής
• 15,3% των ερωτηθέντων πήρε το βοήθημα κατά την πρώτη επίσκεψη
• 18,6 % τη δεύτερη φορά
• 32,2 % μετά την 3η - 5η επίσκεψη
• 15,3 μετά την 6η- 10η επίσκεψη
• 8,5 % μετά την 11η – 20η επίσκεψη
• 10,2 πάνω από 20 φορές
- 47,6% των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι είχαν διακοπή του βοηθήματος, ενώ 70% δεν ήταν σίγουροι εάν πρόκειται για διακοπή ή για καθυστερήσεις. Στη Λεμεσό, μόνο 10% των ερωτηθέντων ανέφεραν διακοπή.

3. Διαφορετικά ποσά
- το ποσό του βοηθήματος από μήνα σε μήνα μπορεί να διαφέρει χωρίς να έχουν αλλάξει οι ανάγκες, κάτι που οδηγεί σε αβεβαιότητα.
- 64,9 % των ερωτηθέντων δεν γνωρίζουν τι καλύπτει το ποσό της επιταγής, επειδή αφενός οι επεξηγήσεις γίνονται στα Ελληνικά και αφετέρου για το 73,1 % των ερωτηθέντων δεν δόθηκαν καθόλου εξηγήσεις.
- 72,2 % των ερωτηθέντων θεωρούν ότι το ποσό δεν είναι αρκετό για να καλύψει τις βασικές τους ανάγκες, ένα 14,3 % το βρίσκει αρκετό.

4. Διαμονή – Που μένουν οι αιτούντες άσυλο κατά την άφιξή τους στην Κύπρο;

Η πλειοψηφία των αιτούντων άσυλο που ερωτήθηκαν βρήκαν κάπου να μείνουν ρωτώντας οποιονδήποτε μπορούσε να τους δώσει πληροφορίες. Το Τμήμα Κοινωνικής Ευημερίας βοήθησε μόνο ένα αιτών ασύλου να βρει διαμονή. Συγκεκριμένα –

• 41% των ερωτηθέντων, διέμεναν στα σπίτια ανθρώπων που συνάντησαν τυχαία
• 22,3 % διέμεναν στους δρόμους/σε πάρκα
• 17% στην εκκλησία/τζαμί
• 9,6 % σε ξενοδοχεία
• 6,4% με την οικογένειά τους.

ΤΕΛΟΣ

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με:

Αιμίλια Στροβοίδου, Εκπρόσωπος Τύπου, e-mail: strovoli@unhcr.org

Asylum seekers Access to Public Allowance

Tuesday 29 May 2007

UNHCR Survey

Legal framework
The right of everyone to an adequate standard of living is recognised by international, regional and EU instruments on human rights. At the same time these instruments impose an obligation on States to take appropriate steps to ensure the realisation of this right.
The 1951 Refugee Convention provides that refugees are entitled to the same rights as nationals with respect to public relief and assistance. Asylum seekers have been recognised to be entitled to benefits provided by the Convention, because every asylum seeker is a potential refugee.
Cyprus refugee legislation after transposing the EU Reception Conditions Directive provides that asylum seekers have the right to public allowance if they don’t have sufficient means to ensure a standard of living adequate for their health and subsistence. Thus, if an asylum seeker is working no public allowance will be granted. In practice however, asylum seekers are allowed to work exclusively in the sectors of agriculture and animal production; yet, they are not referred to these sectors and as a result, public allowance is the only means available to ensure a dignified life for them.

Aim of the survey
In view of the above, UNHCR Cyprus conducted a survey among the asylum seekers who receive social welfare in order to analyse the problems that they have encountered in receiving the assistance to which they were entitled. Thus, the aim of the survey is NOT about finding how many asylum seekers applied and actually received public allowance.

Despite the fact that it was outside the scope of this survey, it transpired that many people who applied at the Social Welfare for the public assistance, they had given up because they were told to leave and to look for a job, while the Labour office could not provide them with any job.

Methodology
Approximately 100 asylum seekers, residing in Nicosia, Limassol, Larnaca and Paphos, were interviewed by UNHCR during the months of September and October 2006. If one takes into account the small number of asylum seekers who have been reported to receive social welfare during 2005 (less than 400), then 100 people are more than enough to give a representative picture on this issue.

Results
The survey revealed the following:
1. Long delays in the processing of the applications for public allowance.
There are delays as regards the home visits conducted by the welfare officers. Under the legislation, a welfare officer in assessing the needs of an applicant for public allowance will need to conduct a home visit to the applicant. These visits may be conducted one month after the application, or it may take up to three months or even more and in the meantime no public allowance payment is made.
· 62, 1% of visits from Officers from Social Welfare Department to assess the needs take place within one month after their application.
· 25,9% of the visits happen between one and three months after their application
· 12, 1% over three months.

2. Long delays in the payments
First payment
- There were long delays to have a first payment, and then delays in receiving payments regularly. Several asylum seekers had not been receiving the allowance for three months and more. UNHCR suggested intervening on their behalf, but only less than half of them agreed to give their names because they feared reprisals from government officers.
· 23,9% of interviewees received their first allowance within 1 month after their application,
· 18,3% between 1-2 months,
· 19,7% between 2-3 months,
· 18,3% between 3-4 months, and
· 19, 7% over 4 months.

Subsequent payments
- After the first payment, payments are not made at a fix date. Considering all cities, 77, 5% of interviewees do not receive the payment at a fix date monthly, while in Limassol, only 23% of them have such problem. This severely affects their living standards as they are not in a position to meet their ongoing basic needs (food, bills pending, rent cannot be paid, etc) .
- Considering all cities 78, 9% of interviewees face delays of payment; most of them are one or two months delays, but sometimes delays go up to five months. In Limassol, only 15, 4% of interviewees face delays. Only if asylum seekers continue to go and complain will they eventually have their check really sent to them.
- Among the asylum seekers who are receiving public allowance, as regards the number of visits that had to make to the Social Welfare Department before receiving payment, the picture is as follows:
· 15,3% of interviewees received payment (cash) the 1st time they went to the Welfare Office;
· 18,6% the 2nd time;
· 32,2% after between 3-5 times;
· 15,3% after 6-10 times;
· 8, 5% after 11-20 times; and finally 10, 2% over 20 times.
- 47, 6% of interviewees experienced interruptions, knowing that 70% of them are not sure whether there are long delays or interruptions as such. In Limassol, only 10% of interviewees faced interruptions. In a large majority of cases, delays or interruptions take place without any reason.

3. Discrepancies regarding the amount of welfare allowance

- The amount of payment varies from a month to another and this results to uncertainty.

- 64, 9% of interviewees do not understand what the total amount of the check represents, one reason being that checks are explained in Greek and another that for 73, 1% of interviewees, there was no explanation of how the total amount is calculated
- 72, 7% of interviewees find the amount insufficient to meet basic needs, while 14, 3% find it just, okay or sufficient. 100% of interviewees find that it has been insufficient to buy certain things.

4. Accommodation – Where do the asylum seekers stay upon their arrival to Cyprus?

The majority of the a/s interviewed finds private accommodation through people they meet casually. The Social Welfare Department assisted only one asylum seeker in securing private accommodation. In particular –

41% of the asylum seekers interviewed, stayed at the place of people they had met casually,
22,3 % stayed in the streets/park,
17% at a church/mosque,
9,6 % stayed in hotels,
6, 4% stayed with family.


For further information, please contact:

Emilia Strovolidou, Public Information Officer, e-mail: strovoli@unhcr.org

Διαμαρτυρίες προσφύγων στις Αγγλικές Βάσεις

Παρασκευή, 16 Φεβρουαρίου 2007

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) στην Κύπρο εκφράζει τις ανησυχίες της σχετικά με την προστασία των αιτούντων άσυλο και προσφύγων που διαμαρτύρονται στις Αγγλικές Βάσεις

Λευκωσία – Η Αντιπροσωπεία της Ύπατης Αρμοστείας στην Κύπρο ( UNHCR) επιθυμεί να εκφράσει τις ανησυχίες της σχετικά με την κατάσταση των αιτούντων άσυλο και προσφύγων που διαμένουν στις κυρίαρχες περιοχές των βάσεων στην Δεκέλεια (στο Richmond Village), κατόπιν της χθεσινής διαμαρτυρίας. Η UNHCR καλεί τα μέρη που εμπλέκονται στην προστασία των ανθρώπων αυτών να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους έναντί τους, όπως αυτές προβλέπονται από τη Σύμβαση των Προσφύγων του 1951 γενικά, αλλά και ειδικότερα από το Μνημόνιο Συνεργασίας που υπογράφτηκε μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η UNHCR έχει πληροφορηθεί ότι 100 περίπου άτομα έχουν αρχίσει διαμαρτυρίες από χθές αναφορικά με το περιεχόμενο επιστολής (ημερ. 13 Φεβρουαρίου 2007) που απέστειλε η διοίκηση των Βάσεων στους περίπου 62 αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες που διαμένουν στο Richmond Village στις Βάσεις της Δεκέλειας. Η επιστολή , μεταξύ άλλων, τους καλούσε να εκκενώσουν το Richmond Village μέχρι την 31η Μαϊου 2007. Μαζί με την επιστολή τους στάλθηκαν επίσης, επιστολές επιβεβαίωσης που εκδόθηκαν από την Κυπριακή Δημοκρατία, όπου ενημερώνονται ότι οι αιτήσεις τους για άσυλο έχουν υποβληθεί και ότι η επιστολή επιβεβαίωσης θα αποτελούσε και την προσωρινή άδεια παραμονής, μέσω της οποίας θα μπορούσαν να έχουν και πρόσβαση στα κοινωνικά τους δικαιώματα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Ενημερώθηκαν επιπλέον ότι θα μπορούσαν να αποταθούν στις αρχές της Δημοκρατίας προκειμένου να ασκήσουν τα δικαιώματά τους και ότι το βοήθημα που τους έδιδαν μέχρι τώρα οι αρχές των Βάσεων θα σταματούσε στις 26 Φεβρουαρίου 2006.

Τον Φεβρουάριο του 2003, η Κυπριακή Κυβέρνηση και το Ηνωμένο Βασίλειο υπέγραψαν το Μνημόνιο Συνεργασίας σχετικά με Παράνομους Μετανάστες και Αιτούντες Άσυλο, το οποίο και έχει δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Όπως προβλέπει το Μνημόνιο οι διατάξεις του τέθηκαν σε ισχύ την 1η Μαΐου 2004, με την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ. Σύμφωνα με το Μνημόνιο, αιτών άσυλο οποίος εισέρχεται στην Κύπρο απευθείας μέσω των Κυρίαρχων Περιοχών των Βάσεων θα αποτελεί ευθύνη του Ηνωμένου Βασιλείου (μέσω της διοίκησης των Βάσεων). Οποιοσδήποτε αιτών άσυλο που διαμένει στις Βάσεις και έχει εισέλθει στην Κύπρο από οποιαδήποτε περιοχή εκτός των Βάσεων, η ευθύνη για αυτό το άτομο μεταφέρεται στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Όσον αφορά την εξέταση των αιτήσεων ασύλου προσώπων που εισήλθαν στην Κύπρο μέσω των Βάσεων, το Μνημόνιο προβλέπει ότι η εξέταση θα γίνεται για λογαριασμό της διοίκησης των Βάσεων από τα αρμόδια όργανα της Κυπριακής Δημοκρατίας (δηλ. της Υπηρεσίας Ασύλου και της Αναθεωρητικής Αρχής), σύμφωνα με την σχετική νομοθεσία των Βάσεων. Για τους αιτούντες άσυλο που δεν έφτασαν απευθείας στις Βάσεις, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι υπεύθυνη για αυτούς και επομένως υπεύθυνη για την εξέταση των αιτήσεών τους. Επομένως, η εξέταση των αιτήσεων για όλους τους αιτούντες άσυλο που διαμένουν στις Βάσεις μπορεί να γίνει μόνο από την Κυπριακή Δημοκρατία και όχι από τις Βάσεις.

Επιπλέον, σύμφωνα με το Μνημόνιο οι αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες μπορούν να παραμείνουν στις Βάσεις αν το επιθυμούν. Επίσης, το Μνημόνιο προβλέπει ότι οι Αρχές των Βάσεων είναι υπεύθυνες να παρέχουν στους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο που εισήλθαν στην Κύπρο απευθείας μέσω των Βάσεων επαρκές βιοτικό επίπεδο και ότι θα πρέπει να διασφαλίσουν πρόσβασή τους στα κοινωνικά τους δικαιώματα στη Δημοκρατία.

Σχετικά με τους αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες που δεν υπάγονται στην ευθύνη της Δημοκρατίας, αλλά με βάση το Μνημόνιο μεταφέρεται αυτή η ευθύνη στη Δημοκρατία, το Μνημόνιο προβλέπει την αποζημίωση της Δημοκρατίας αναφορικά με το κόστος της εξέτασης των αιτήσεων καθώς και το κόστος από την πρόσβαση στα κοινωνικά δικαιώματα των εν λόγω δικαιούχων.

Οι αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των Βάσεων θα πρέπει να εγγραφούν στη Δημοκρατία προκειμένου να εξεταστούν οι αιτήσεις τους από τα αρμόδια όργανα ή/και να είναι σε θέση να ασκήσουν τα δικαιώματά τους στην Δημοκρατία.

Στο παρών στάδιο, υπάρχουν τρείς ομάδες αιτούντων άσυλο και προσφύγων που διαμένουν στις Βάσεις. Μία ομάδα είναι τα άτομα τα οποία εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των Βάσεων και οι αιτήσεις τους δεν έχουν εξεταστεί ακόμα, μία ομάδα ανθρώπων οι οποίοι εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των Βάσεων, έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες αλλά δεν έχουν εγγραφεί στην Κυπριακή Δημοκρατία και μία τρίτη ομάδα για τους οποίου υπεύθυνη είναι η Δημοκρατία.

Τον Οκτώβριο του 2006, η Υπηρεσία Ασύλου, η διοίκηση των Βάσεων και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες συναντήθηκαν με αυτούς τους αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες που διαμένουν στις Βάσεις, προκειμένου να ξεκαθαριστούν θέματα ζωτικής σημασίας για αυτούς. Κατά τη σύσκεψη, αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές (Δημοκρατία και Βάσεις) τους επιβεβαίωσαν ότι θα τηρηθούν οι διατάξεις του Μνημονίου. Η Κυπριακή Δημοκρατία τους διαβεβαίωσε ότι με την εγγραφή τους στην Κυπριακή Δημοκρατία θα τους επιτραπεί πρόσβαση στη διαδικασία και στα δικαιώματά τους ενώ οι αρχές των Βάσεων τους επιβεβαίωσαν ότι δεν θα τους ανάγκαζε να μετακινηθούν με την εγγραφή τους στην Δημοκρατία.

Η επιστολή της 13ης Φεβρουαρίου στάλθηκε σε όλους τους ενδιαφερομένους, χωρίς να γίνεται διαχωρισμός των διαφορετικών ζητημάτων που αφορούν τα άτομα των τριών διαφορετικών ομάδων. Η επιστολή δεν περιέλαβε οποιαδήποτε πληροφορία προς τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες οι οποίοι σύμφωνα με το Μνημόνιο θα δικαιούνταν μετεγκατάσταση σε χώρα που θα ήταν διαθέσιμη να τους δεχθεί και οι οποίοι είχαν ενημερωθεί γι’ αυτή τη δυνατότητα στη σύσκεψη του Οκτώβρη τους 2006. Επιπλέον, πήραν όλοι, ακόμα και οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες τις επιστολές επιβεβαίωσης της Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να προκληθεί σύγχυση αφού ήδη η Υπηρεσία Ασύλου είχε εκδώσει επιστολές με τις οποίες επιβεβαίωνε το καθεστώς τους ως πρόσφυγες και ότι δεν υπήρχε πρόθεση να επανεξετάσουν το καθεστώς τους.

Καλούμε τις αρχές των Βάσεων να επιβεβαιώσουν τους ενδιαφερομένους ότι το περιεχόμενο της επιστολής της 13ης Φεβρουαρίου δεν έρχεται σε αντίθεση με τις υποχρεώσεις των Βάσεων όπως αναφέρονται στο Μνημόνιο και οι οποίες επισφραγίστηκαν στην σύσκεψη του Οκτωβρίου 2006. Επιπλέον, η διακοπή του δημοσίου βοηθήματος χωρίς προηγουμένως να διασφαλιστεί ότι θα έχουν ουσιαστική πρόσβαση στα δικαιώματά τους στην Δημοκρατία, θα αποβεί επιζήμια για την ευημερία των ανθρώπων αυτών.

ΤΕΛΟΣ

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με:

Αιμίλια Στροβολίδου, Εκπρόσωπος Τύπου, e-mail: strovoli@unhcr.org

Demonstration of refugees in the Sovereign Base Areas

Friday, 16 February 2007

Nicosia – The Representation of the UN Refugee Agency would like to express its concerns over the situation of the asylum seekers and refugees residing in the SBAAs in Dhekelia (Richmond Village), further to the protest that started yesterday. UNHCR calls upon the parties involved in the protection of these persons to adhere to their obligations towards them, as these are stipulated in the Refugee Convention of 1951 in general and in particular, in the Memorandum of Understanding signed between the Republic of Cyprus (ROC) and the United Kingdom.

It has come to our knowledge that around 100 persons protested yesterday about the contents of the letter (dated 13 February) that the SBA administration sent to some 62 asylum seekers and refugees residing at the Richmond Village of Dhekelia SBA. The letter requested them among other things to vacate the property in Richmond Village by 31st May 2007. They were also sent a letter of confirmation, issued by the Republic of Cyprus, advising them that their applications for asylum had been received and that this confirmation letter would also serve as a temporary residence permit, through which they could have access to certain rights in the Republic of Cyprus. They were further advised to contact the Republic authorities in order to make arrangements to receive these benefits and that social and welfare benefits made by the SBA would cease on 26 February 2007.

In February 2003, the Government of Cyprus and the United Kingdom signed a Memorandum of Understanding (MOU) concerning Illegal Migrants and Asylum-Seekers, which has been published in the Official Gazette of the Republic. As foreseen in the MOU, its provisions came into effect upon Cyprus’ accession to the European Union, on 1 May 2004. Under the MOU, an asylum seeker who enters Cyprus directly through the Sovereign Base Areas will be the responsibility of the UK through the SBA Administration. Any asylum-seeker in the SBA who first entered the island of Cyprus other than by the SBA will be transferred to the authorities of the Republic of Cyprus.

As regards the examination of the asylum applications of the asylum-seekers arriving directly in the SBA, the Memorandum stipulates that this will be carried out by administrative bodies competent for the examination of asylum applications in the Republic of Cyprus (i.e. the Asylum Service and the Reviewing Authority), under the relevant SBA legislation and on behalf of the SBA Administration. For those asylum seekers who did not arrive directly in the SBA, the Government of Cyprus is responsible for them and thus responsible for examining their application. Thus, consideration of the asylum claims of the SBA asylum seekers can only be carried out by the competent authorities of the ROC and not by the SBA.

Moreover, under the MOU asylum seekers and refugees are allowed to stay in the SBA if they decide to do so. In addition, under the MOU the SBA has the overall responsibility to provide refugees and asylum seekers who entered directly in the SBA with adequate standards of living and shall make sure that they do have effective access to their social rights in the RoC.

As regards those asylum seekers and refugees who are not the responsibility of the Republic of Cyprus, the MOU provides that the Republic of Cyprus is to be compensated for the costs incurred (i.e. for the examination of the cases and for granting access to the rights of the asylum seekers and refugees).

For asylum seekers and refugees who are the responsibility of the SBA they need to be registered with the ROC so that their cases are to be examined by the ROC and/or to be able to have access to their rights at the ROC.

Currently there are three groups of asylum seekers and refugees residing at the SBA. Namely, one group of persons who are the responsibility of the SBA and their asylum applications have not been examined yet, one group of people who are the responsibility of the SBA, they are recognized refugees and not registered with the Republic of Cyprus and a third group who are the responsibility of the ROC.

In October 2006, the Asylum Service of the Republic of Cyprus, the Administration of the SBA and UNHCR had a meeting with individuals from all the groups in order to clarify the issues pertaining to the future of these persons. During this meeting the officials from both parties (i.e. Republic of Cyprus and SBAs) assured them that they would live up to the stipulations of the memorandum. In other words, that the Republic of Cyprus would upon registration allow them access to the procedure and access to their rights and that the SBA would not move them out of the SBA upon their registration with the RoC.

The letter of the SBA was addressed to all the persons of concern, without addressing the different issues pertaining to each group. The letter did not include any information towards the recognized refugees who, under the MOU, would qualify for resettlement to any country willing to accept them and who had been informed about this option during the meeting of October 2006. Moreover, the confirmation letters of the RoC sent to the individuals who have already been recognized as refugees, has led to confusion, because according to our information, the Asylum Service had already issued them letters confirming that they are refugees (thus enabling them to access their social rights) and that there is no intention to re-assess their status.

We are calling the SBA to reassure the individuals that the contents of the letters do not contradict the obligations of the SBA as they emanate from the MOU, which were also reiterated at meeting held in October 2006. In addition, the cutting of welfare benefits without ensuring effective access of these rights in the Republic of Cyprus (e.g. that they will be made in a timely manner) would seriously jeopardize the well-being of these people.

END

For further information, please contact:
Emilia Strovolidou, Public Information Officer, e-mail: strovoli@unhcr.org
UNHCR Representation in Cyprus
PO Box 21642
1590 Nicosia
Tel: 22 359057,Fax:22 359037