Summary of the opening remarks of UNHCR Public Information Officer
Individuals who flee their countries because of war or human rights violations are in need of International Protection. International protection entails access to fair and effective asylum procedures, food, shelter, clothing, medical care, education, employment, possession of documents such as identification, passports, birth certificates, family unity – it means having a decent life. International protection is the obligation of states (including Cyprus) that have signed the 1951 Convention on Refugees and is the raison d’ etre for the Office of the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR). The purpose of the UNHCR is to ascertain that the needs of refugees are neither forgotten nor undermined on the priority list of the society.
With protection, refugees have a second chance to live with dignity. This is achieved not only through appropriate legislation and policies, which should be consistent with international and European laws anyway, but also through the positive attitude of the host country’s population. Only through understanding can negative stereotypes and prejudices surrounding the asylum issue be dissolved.
So who are the beneficiaries of international protection? Refugees are people who are faced with the fear of persecution either in wartime or in times of “peace”. Confronted with relentless violence and gross human rights violations in their countries, they have no choice but to escape. Those left behind are either killed or live in constant fear for their lives. After they begin the perilous journey to escape, via land or sea, the challenge for those who manage to reach another country seeking protection is to start a new life free from fear and oppression.
Out of the 16 million refugees worldwide, 2,500 reside among us in Cyprus. The biggest challenge the Cypriot state faces at this time is to promote the effective integration of these people so that they can stand on their own feet. Dealing with refugees resentfully and as a threat cannot be the answer. Instead, if they are given the opportunity to join the new society, not only will they themselves benefit, but so will the host society. Cypriots know what it means to be a refugee and how crucial support is as a factor for their new beginnings.
It is not possible to stake a claim to your own rights while ignoring the rights of others, especially of weaker social groups such as refugees. The welfare and dignity of everybody in a society is interwoven with the welfare of the people living next to us, among us.
April 13th 2010
Showing posts with label Speeches delivered by UNHCR Representation in Cyprus. Show all posts
Showing posts with label Speeches delivered by UNHCR Representation in Cyprus. Show all posts
World Refugee Day 2009 - Speech delivered by the Representative of the UNHCR Representation in Cyprus, Cristina Planas
At the opening of the UNHCR open air photographic exhibition “Refugees: real people, real needs” on 18 August 2009 at the Palm Trees Promenade (Foinikoudes), Larnaca.
Excellencies, ladies and gentlemen, colleagues and friends,
Welcome to this function to remember the refugees; the refugees OF Cyprus, the refugees IN Cyprus and the refugees AROUND the world.
The mandate of UNHCR in Cyprus is multiple. UNHCR is mandated by the international community to ensure the implementation of the 1951 Refugee Convention. For our work to be meaningful we advocate, lobby, advice, train, but we also monitor the reality of the situation of refugees and make interventions to the Government on behalf of refugees on policy and practical matters. UNHCR contributes commentaries to legislative drafts and defends its positions in Parliament. UNHCR has the mandate; this means that it has received the ORDER, to monitor the application of Art. 1 of the Refugee Convention by the Governments responsible to provide the international protection; this means monitoring the refugee status determination process. UNHCR has also the mandate to monitor that the rights and entitlements outlined in the Convention are in a day-to-day granted to the asylum related persons (asylum seekers, refugees and subsidiary protection beneficiaries). Ultimately, the Government decides. UNHCR is not in a position to impose but you will hear from them that we try hard!
UNHCR has a presence in more than 110 countries around the world. UNHCR in Cyprus comprises 3 substantive staff and 3 support staff. UNHCR in Cyprus is generously helped by a number of interns from Cyprus and from around the world that contribute their time at no cost. UNHCR funds 2 projects with Non Governmental Organizations. There are 1500 refugees and 6000 a/s in Cyprus. You can understand that 6 persons cannot in any possible manner help directly this number of persons of our concern. In addition to that, the entire responsibility to protect refugees lies on the countries signatories of the Refugee Convention, and in the case of European Union member states there are minimum standards bellow which STATES can’t go.
IT IS PRECISELY DUE TO THE MAGNITUDE of this responsibility that UNHCR believes that the entire society as a whole, in any specific country, can play a role and complement the enormous efforts that the governments have to make in order to display their international solidarity -a trace of advanced civilizations. To this end UNHCR must liaise, network, build alliances with as many institutions, companies and individuals as possible. There is never enough of this because there is always more to do. Once some obstacles are overcome, new challenges are to be faced. The end is either when there are no more refugees, either because no body persecutes them and they can safely return home, OR because they are integrated in the host country- in this case Cyprus.
It is precisely in this context that this exhibition is taking place, which is being displayed to Cypriots and anyone passing by. We are looking for alliances, partners. We are trying to invite people to contribute in one way or another, within their own capacities to accept the refugees, to defend them, to support them, to smile to them, to contribute to improve their lives:
-To teach Greek to a refugee;
-To teach English to a refugee
-To help one to find a job;
-To help one to succeed in a job interview;
-To appreciate their differences;
-To pass a message of tolerance;
-To explain your reason for accepting the different;
-To help a refugee to register for vocational training;
-To help him/her to find the necessary information.
Now, in Larnaca, a city with 81,000 inhabitants has recently received in very short time around 1500 Palestinians formerly living in Iraq. This impacts the employment situation, the education, health, and temporarily the welfare situation. Thanks to the authorities for the initiatives to accommodate their needs.
Because of this concentration, the Palestinian Association could not be missed of this event. We have the privilege today to count on the presence of Mr. Jebril Tayyem, who will give us his own words on behalf of his community. I have this year read a number of books recently written by refugees or capturing the voices of the refugees. They speak directly better than any of us. It is my honour to invite now to Mr. Tayyem.
Right after Mr. Andreas Moiseos, Major of Larnaca will address you. I want to thank him and the municipality for accommodating not only this exhibition but for being perceptive to our suggestions and concerns. Thanks for the kindness and understanding of all of them.
Thanks to our major contributors, the Ministry of EDUCATION, the Ministry of INTERIOR and the many companies who are listed in the panels. Thanks to Vienna Bakeries and Starbucks for the reception right after this event.
Excellencies, ladies and gentlemen, colleagues and friends,
Welcome to this function to remember the refugees; the refugees OF Cyprus, the refugees IN Cyprus and the refugees AROUND the world.
The mandate of UNHCR in Cyprus is multiple. UNHCR is mandated by the international community to ensure the implementation of the 1951 Refugee Convention. For our work to be meaningful we advocate, lobby, advice, train, but we also monitor the reality of the situation of refugees and make interventions to the Government on behalf of refugees on policy and practical matters. UNHCR contributes commentaries to legislative drafts and defends its positions in Parliament. UNHCR has the mandate; this means that it has received the ORDER, to monitor the application of Art. 1 of the Refugee Convention by the Governments responsible to provide the international protection; this means monitoring the refugee status determination process. UNHCR has also the mandate to monitor that the rights and entitlements outlined in the Convention are in a day-to-day granted to the asylum related persons (asylum seekers, refugees and subsidiary protection beneficiaries). Ultimately, the Government decides. UNHCR is not in a position to impose but you will hear from them that we try hard!
UNHCR has a presence in more than 110 countries around the world. UNHCR in Cyprus comprises 3 substantive staff and 3 support staff. UNHCR in Cyprus is generously helped by a number of interns from Cyprus and from around the world that contribute their time at no cost. UNHCR funds 2 projects with Non Governmental Organizations. There are 1500 refugees and 6000 a/s in Cyprus. You can understand that 6 persons cannot in any possible manner help directly this number of persons of our concern. In addition to that, the entire responsibility to protect refugees lies on the countries signatories of the Refugee Convention, and in the case of European Union member states there are minimum standards bellow which STATES can’t go.
IT IS PRECISELY DUE TO THE MAGNITUDE of this responsibility that UNHCR believes that the entire society as a whole, in any specific country, can play a role and complement the enormous efforts that the governments have to make in order to display their international solidarity -a trace of advanced civilizations. To this end UNHCR must liaise, network, build alliances with as many institutions, companies and individuals as possible. There is never enough of this because there is always more to do. Once some obstacles are overcome, new challenges are to be faced. The end is either when there are no more refugees, either because no body persecutes them and they can safely return home, OR because they are integrated in the host country- in this case Cyprus.
It is precisely in this context that this exhibition is taking place, which is being displayed to Cypriots and anyone passing by. We are looking for alliances, partners. We are trying to invite people to contribute in one way or another, within their own capacities to accept the refugees, to defend them, to support them, to smile to them, to contribute to improve their lives:
-To teach Greek to a refugee;
-To teach English to a refugee
-To help one to find a job;
-To help one to succeed in a job interview;
-To appreciate their differences;
-To pass a message of tolerance;
-To explain your reason for accepting the different;
-To help a refugee to register for vocational training;
-To help him/her to find the necessary information.
Now, in Larnaca, a city with 81,000 inhabitants has recently received in very short time around 1500 Palestinians formerly living in Iraq. This impacts the employment situation, the education, health, and temporarily the welfare situation. Thanks to the authorities for the initiatives to accommodate their needs.
Because of this concentration, the Palestinian Association could not be missed of this event. We have the privilege today to count on the presence of Mr. Jebril Tayyem, who will give us his own words on behalf of his community. I have this year read a number of books recently written by refugees or capturing the voices of the refugees. They speak directly better than any of us. It is my honour to invite now to Mr. Tayyem.
Right after Mr. Andreas Moiseos, Major of Larnaca will address you. I want to thank him and the municipality for accommodating not only this exhibition but for being perceptive to our suggestions and concerns. Thanks for the kindness and understanding of all of them.
Thanks to our major contributors, the Ministry of EDUCATION, the Ministry of INTERIOR and the many companies who are listed in the panels. Thanks to Vienna Bakeries and Starbucks for the reception right after this event.
Welcome address by the mayor of nicosia, ms Eleni Mavrou,at the inauguration of the unhcr photo exhibition “refugees: real people, real needs"
at the municipal hall of Nicosia on Saturday 20 june 2009.
Honoured Guests,
Fellow Citizens,
I am delighted to welcome you today and would like to thank you for joining us for the opening of this unique photographic exhibition. The 20th of June, has been declared World Refugee Day, a sad reminder of the suffering of refugees around the world. It is therefore the most appropriate date for the inauguration of an exhibition entitled ‘Refugees: Real People, Real Needs’. Organized under the auspices of the United Nations High Commission for Refugees, this open-air exhibition is, like most photographic exhibitions, both artistic and enlightening.
Over the coming 3 weeks, and as you walk down Ledra Street, I’m sure your eyes will be opened to the plight of refugees around the world. The touching images on display are a meticulous selection of the most impressive winning photos of World Press Photo, taken by professionals with a very clear mission: to draw the public’s attention to the painful situations that create refugees. Complementing them is a selection of photos from the photographic exhibition entitled ‘Protection: What Refugees Need’.
Here in are island we are well aware of the harsh realities that refugees have to cope with. One third of the population of our island has experienced, firsthand, the human suffering, humiliation and the hardship associated with displacement.
We are indeed proud, as a Municipality, to be the launch pad of this exhibition which the citizens of Nicosia and our visitors can enjoy for 3 weeks, before it moves on to tour other cities and locations on the island.
On this occasion, I would like to take the opportunity to thank the UNHCR for their role in the allocation of international funding for the Nicosia Master Plan. UNHCR has already allocated funds for the realization of such projects, including the Chrysaliniotissa and Arab Ahmet residential quarters. I am happy to be able to say that the population there is already growing and revival is on its way.
There is no doubt that an exhibition such as the one that is opening today serves two purposes. On the one hand, naturally, it was conceived to establish and reinforce awareness of the distressing circumstances and conditions that refugees around the world are faced with, usually through not fault of their own, as victims of tragic events.
On the other hand, and more importantly, it is a cry for help. Our help. May this exhibition motivate us all, individually and collectively, to empathize with refugees around the world, and turn this empathy into tangible support. The UNHCR is constantly fighting time as it strives to alleviate the pain and suffering of refugees. Let us all do whatever we can to support the Commission’s admirable work, in word and deed.
And now, please join me as we proceed to Ledra Street for the official opening of this exhibition of truly compelling photographs.
Thank You.
Eleni Mavrou
Mayor of Nicosia
Honoured Guests,
Fellow Citizens,
I am delighted to welcome you today and would like to thank you for joining us for the opening of this unique photographic exhibition. The 20th of June, has been declared World Refugee Day, a sad reminder of the suffering of refugees around the world. It is therefore the most appropriate date for the inauguration of an exhibition entitled ‘Refugees: Real People, Real Needs’. Organized under the auspices of the United Nations High Commission for Refugees, this open-air exhibition is, like most photographic exhibitions, both artistic and enlightening.
Over the coming 3 weeks, and as you walk down Ledra Street, I’m sure your eyes will be opened to the plight of refugees around the world. The touching images on display are a meticulous selection of the most impressive winning photos of World Press Photo, taken by professionals with a very clear mission: to draw the public’s attention to the painful situations that create refugees. Complementing them is a selection of photos from the photographic exhibition entitled ‘Protection: What Refugees Need’.
Here in are island we are well aware of the harsh realities that refugees have to cope with. One third of the population of our island has experienced, firsthand, the human suffering, humiliation and the hardship associated with displacement.
We are indeed proud, as a Municipality, to be the launch pad of this exhibition which the citizens of Nicosia and our visitors can enjoy for 3 weeks, before it moves on to tour other cities and locations on the island.
On this occasion, I would like to take the opportunity to thank the UNHCR for their role in the allocation of international funding for the Nicosia Master Plan. UNHCR has already allocated funds for the realization of such projects, including the Chrysaliniotissa and Arab Ahmet residential quarters. I am happy to be able to say that the population there is already growing and revival is on its way.
There is no doubt that an exhibition such as the one that is opening today serves two purposes. On the one hand, naturally, it was conceived to establish and reinforce awareness of the distressing circumstances and conditions that refugees around the world are faced with, usually through not fault of their own, as victims of tragic events.
On the other hand, and more importantly, it is a cry for help. Our help. May this exhibition motivate us all, individually and collectively, to empathize with refugees around the world, and turn this empathy into tangible support. The UNHCR is constantly fighting time as it strives to alleviate the pain and suffering of refugees. Let us all do whatever we can to support the Commission’s admirable work, in word and deed.
And now, please join me as we proceed to Ledra Street for the official opening of this exhibition of truly compelling photographs.
Thank You.
Eleni Mavrou
Mayor of Nicosia
World Refugee Day 2009 - Speech delivered by the Representative of the UNHCR Representation in Cyprus, Cristina Planas
At the opening of the UNHCR open air photographic exhibition “Refugees: real people, real needs” on 11 July 2009 by the seafront (Molos), Limassol
Excellencies, ladies and gentlemen, colleagues and friends, welcome to this function to remember the refugees.
We have put together a collection of photos that helps to understand the problem of persecution around the world, and the grounds of this persecution: religion, ethnicity, nationality, political opinion, membership to a particular social group.
Let me benefit of this opportunity to respond to some concerns that have been expressed to us following the exhibition of the collection in Nicosia.
1st- The internally displaced persons in Cyprus have not been forgotten. UNHCR worked for the internally displaced persons of Cyprus from 1974 till 1998. The suffering and losses of so many people could not be put aside by our organization. Displaced Cypriots are reflected in the panels as so they were last year. But there are 42 million uprooted persons around the world because of persecution or conflict. Among them 10,5 million, are refugees. 26 million are displaced in their own country –some times for decades. Others are asylum seekers for years. With these pictures we are thinking about ALL of them.
2nd- prevention of the situations depicted in the photos is not the mandate of one organization alone. Prevention is a collective effort of states and individuals who vote and therefore influence governments. All the problems of the world are interconnected. In a way UNHCR has the sad mandate to collect the pieces of the human destruction.
We don’t expect you to like the photos, we don’t want to make you suffer either. The photos reflect the SHAME of the 21th century, which we can only hope to revert.
Hope is also not enough. We ALL can do much more and we should. There is no valid pretext for not acting. Simply blaming the politicians of the world is not the right answer. Einstein, who was a refugee as well, said it already long ago: “If we don’t act, we are part of the problem”.
Please, reflect and invite your friends to reflect, see your capacities and choose:
-Teach Greek to a refugee;
-Teach English to a refugee
-Help one to find a job;
-Help one to do a successful job interview;
-Appreciate their differences;
-Explain your reason for accepting the different to those who don’t;
-Help a refugee to register for vocational training;
-Help him/her to find the necessary information.
The possibilities of your actions are endless. If each one of us does a bit their problems will not exist. Let’s dream, let’s simply dream that we don’t need more exhibitions like this one, that persecution ceases and the refugees cease and everybody can dress, write, talk, sing, look, without fear of persecution. Pass the word and if you disagree with what I said, come in contact with us, we will share more information with you and no doubt you will be convinced.
When you dream in this direction you will realize that you can’t stop there. Look at their faces in the pictures: women, kids, nothing criminal in then, they are abused by people eager to dominate others, eager to divide them, eager to simply exercise power. Understand the victims and do something for them. Thanks.
Excellencies, ladies and gentlemen, colleagues and friends, welcome to this function to remember the refugees.
We have put together a collection of photos that helps to understand the problem of persecution around the world, and the grounds of this persecution: religion, ethnicity, nationality, political opinion, membership to a particular social group.
Let me benefit of this opportunity to respond to some concerns that have been expressed to us following the exhibition of the collection in Nicosia.
1st- The internally displaced persons in Cyprus have not been forgotten. UNHCR worked for the internally displaced persons of Cyprus from 1974 till 1998. The suffering and losses of so many people could not be put aside by our organization. Displaced Cypriots are reflected in the panels as so they were last year. But there are 42 million uprooted persons around the world because of persecution or conflict. Among them 10,5 million, are refugees. 26 million are displaced in their own country –some times for decades. Others are asylum seekers for years. With these pictures we are thinking about ALL of them.
2nd- prevention of the situations depicted in the photos is not the mandate of one organization alone. Prevention is a collective effort of states and individuals who vote and therefore influence governments. All the problems of the world are interconnected. In a way UNHCR has the sad mandate to collect the pieces of the human destruction.
We don’t expect you to like the photos, we don’t want to make you suffer either. The photos reflect the SHAME of the 21th century, which we can only hope to revert.
Hope is also not enough. We ALL can do much more and we should. There is no valid pretext for not acting. Simply blaming the politicians of the world is not the right answer. Einstein, who was a refugee as well, said it already long ago: “If we don’t act, we are part of the problem”.
Please, reflect and invite your friends to reflect, see your capacities and choose:
-Teach Greek to a refugee;
-Teach English to a refugee
-Help one to find a job;
-Help one to do a successful job interview;
-Appreciate their differences;
-Explain your reason for accepting the different to those who don’t;
-Help a refugee to register for vocational training;
-Help him/her to find the necessary information.
The possibilities of your actions are endless. If each one of us does a bit their problems will not exist. Let’s dream, let’s simply dream that we don’t need more exhibitions like this one, that persecution ceases and the refugees cease and everybody can dress, write, talk, sing, look, without fear of persecution. Pass the word and if you disagree with what I said, come in contact with us, we will share more information with you and no doubt you will be convinced.
When you dream in this direction you will realize that you can’t stop there. Look at their faces in the pictures: women, kids, nothing criminal in then, they are abused by people eager to dominate others, eager to divide them, eager to simply exercise power. Understand the victims and do something for them. Thanks.
World Refugee Day 2009 - Speech delivered by the Representative of the UNHCR Representation in Cyprus, Cristina Planas
At the opening of the UNHCR open air photographic exhibition “Refugees: real people, real needs” on 20 june 2009 at the gardens of the Nicosia Town Hall.
Excellencies, distinguished guests, colleagues and friends, ladies and gentlemen,
Welcome to this year’s annual celebration of the World Refugee Day. This is a day to remember the more than 42 million uprooted persons around the world because of persecution or conflict. They are living as refugees (10.5 million), as displaced in their own country (26 million), or as asylum seekers - some times for decades.
You see some of them bravely pictured by exceptional photographers in the collection exhibited on Ledra Street. These victims of persecution are not only in far away countries. Some of them arrived in Cyprus and are living among us. They are next to us waiting for a traffic light to turn green at the same time that we are; paying for their food in the supermarket in the cashier before or after us, looking for a home to rent like some of us. They are your age, my age. But for many are invisible, ignored; others look down to them; some reject them. Imagine for two hundred meters while driving that you are one of them, one of those in the photos. What would you wish for? We are freer if we have the world in our minds. Most often the only thing that distinguishes them is that by pure fate, nothing to our merit, we were lucky and they were not. We live in countries where we enjoy freedom and they lived in countries of repression. That is the only difference, the rest is the same. Therefore they have the same needs. Need to communicate to others, need to receive a smile, need to get an employment, need to be healthy, need to eat with nutritional value, need to relax and enjoy. In this case why most often people speak about “them” and “us”? Why the fear to the “other”? The fear to the “different”? Why people don’t speak about “we”, “we all together”? Why we limit our selves to think “Sorry, better luck next time!”.
UNHCR´s goal is to ensure that the needs of refugees are not forgotten or put to the bottom of the list of priorities. Refugees are not just faceless statistics; refugees are individuals like you and me. There are 1300 refugees in Cyprus. Some of them graduated at university, at technical schools, or secondary schools in their countries of origin before they had to run away. And yet some are now underemployed, even some are unemployed. Facilitation of access to empower them has not taken place; some are lost in the new context and new country. Yet some companies are looking for labor force -let us know, let the labor offices know and hire them!
I would like to thank the companies and individuals that free of charge have volunteered to assist refugees in labor market orientation sessions, curriculum vitae drafting and interview practice, to readjust and adapt their experience. Nowadays there are multiple options to facilitate this access thanks to the various funds for projects from the European Union. It is only necessary that the various institutions coordinate and coordinate efficiently with the most ambitious goals in mind for all to benefit without segregating. Adult refugees need to learn your language but at present they don’t find how, where and when. Please create opportunities for them!
A word of thanks to the Minister of Interior who in a determined fashion put in place the measures to effectively deal with the high amount of asylum requests pending which was the asylum problem number one in Cyprus. A problem for the persons suffering persecution, and a problem for the public budget which in a way or another ended up requiring an investment. Now is the moment to concentrate on integration of the 1300 refugees, it can’t be difficult to fully welcome and integrate 1300. At this moment our public appeal is for the refugees with low income to be considered by the social inclusion plan to have access, as the poor Cypriot have, to housing. There is no logic to exclude them from these schemes; there is no logic for not helping them to stop being poor.
With the amount of abuses and conflicts around the world (recently in Sri Lanka, now in Pakistan), the budgetary needs of UNHCR are huge. If your cash allows you, help UNHCR, contribute the value of a blanket per month, or the value of a plastic container for clean water in a refugee camp each month, the value of a tent to protect refugees from the rain. A small contribution from each makes a big one.
Poor countries, which can least afford, are paying the heaviest price hosting refugees. Despite alarmist reports of “floods” of asylum seekers in some industrialized countries, the reality is that 80% of the world’s refugees are in developing nations (Pakistan, Syria, Jordan, Chad, Tanzania, Kenya). More international help is needed.
UNHCR´s ability to provide help to those who need it most is also being severely tested by the “shrinkage” of the humanitarian space in which we work. The nature of conflict has changed, with a multiplicity of armed groups, some of whom view humanitarians as “legitimate” targets. Two UNHCR staff members have been killed in Pakistan in the past months; one of them in the June 9 bombing of a hotel in Peshawar. The distinctions between the humanitarian and the military risk are being blurred. Since 1950 the UN Refugee Agency has helped tens of millions of people. Today, unfortunately, refugees continue to exist.
The photos in the collection have not been selected for their beauty. The beauty will come from the viewers who will like to understand them, to feel closer to them, to do something to contribute to alleviate the burden of their traumatic past and the need to start all over again; the beauty will come from the power of transformation. The pictures are not to be loved, but to be thought, to be discussed, to invite to review some attitudes. Photos reactivate ideas; listen to your heart and your brain; compare their lives and your lives.
Goethe once wrote about Beethoven´s Fifth Symphony: “If all the musicians in the world played this piece simultaneously, the planet would go off its axis”. The same can be said about any other positive enthusiastic determination of people. The governments are responsible to provide protection, but the individuals can complement to make an
earth- braking difference in many ways.
HELP US TO HELP THE REFUGEES TO HELP THEMSELVES.
Many thanks to the main sponsor of this exhibition, the Ministry of Education. Thanks also to contributors: Ministry of Interior, the Electricity Authority of Cyprus, the British Council. Thanks to DE LE MA advertising company, Politis, Cyprus Mail, and CyBC as media sponsors. Our gratitude to Starbuks and Vienna bakeries for their contribution to the reception right now. Very importantly, our gratitude for the understanding and uninterrupted empathy of the Nicosia Municipality, in particular to Ms. Eleni Mavrou, Major of Nicosia, to whom I pass the floor right now.
Many thanks to each one of you for being here today.
Excellencies, distinguished guests, colleagues and friends, ladies and gentlemen,
Welcome to this year’s annual celebration of the World Refugee Day. This is a day to remember the more than 42 million uprooted persons around the world because of persecution or conflict. They are living as refugees (10.5 million), as displaced in their own country (26 million), or as asylum seekers - some times for decades.
You see some of them bravely pictured by exceptional photographers in the collection exhibited on Ledra Street. These victims of persecution are not only in far away countries. Some of them arrived in Cyprus and are living among us. They are next to us waiting for a traffic light to turn green at the same time that we are; paying for their food in the supermarket in the cashier before or after us, looking for a home to rent like some of us. They are your age, my age. But for many are invisible, ignored; others look down to them; some reject them. Imagine for two hundred meters while driving that you are one of them, one of those in the photos. What would you wish for? We are freer if we have the world in our minds. Most often the only thing that distinguishes them is that by pure fate, nothing to our merit, we were lucky and they were not. We live in countries where we enjoy freedom and they lived in countries of repression. That is the only difference, the rest is the same. Therefore they have the same needs. Need to communicate to others, need to receive a smile, need to get an employment, need to be healthy, need to eat with nutritional value, need to relax and enjoy. In this case why most often people speak about “them” and “us”? Why the fear to the “other”? The fear to the “different”? Why people don’t speak about “we”, “we all together”? Why we limit our selves to think “Sorry, better luck next time!”.
UNHCR´s goal is to ensure that the needs of refugees are not forgotten or put to the bottom of the list of priorities. Refugees are not just faceless statistics; refugees are individuals like you and me. There are 1300 refugees in Cyprus. Some of them graduated at university, at technical schools, or secondary schools in their countries of origin before they had to run away. And yet some are now underemployed, even some are unemployed. Facilitation of access to empower them has not taken place; some are lost in the new context and new country. Yet some companies are looking for labor force -let us know, let the labor offices know and hire them!
I would like to thank the companies and individuals that free of charge have volunteered to assist refugees in labor market orientation sessions, curriculum vitae drafting and interview practice, to readjust and adapt their experience. Nowadays there are multiple options to facilitate this access thanks to the various funds for projects from the European Union. It is only necessary that the various institutions coordinate and coordinate efficiently with the most ambitious goals in mind for all to benefit without segregating. Adult refugees need to learn your language but at present they don’t find how, where and when. Please create opportunities for them!
A word of thanks to the Minister of Interior who in a determined fashion put in place the measures to effectively deal with the high amount of asylum requests pending which was the asylum problem number one in Cyprus. A problem for the persons suffering persecution, and a problem for the public budget which in a way or another ended up requiring an investment. Now is the moment to concentrate on integration of the 1300 refugees, it can’t be difficult to fully welcome and integrate 1300. At this moment our public appeal is for the refugees with low income to be considered by the social inclusion plan to have access, as the poor Cypriot have, to housing. There is no logic to exclude them from these schemes; there is no logic for not helping them to stop being poor.
With the amount of abuses and conflicts around the world (recently in Sri Lanka, now in Pakistan), the budgetary needs of UNHCR are huge. If your cash allows you, help UNHCR, contribute the value of a blanket per month, or the value of a plastic container for clean water in a refugee camp each month, the value of a tent to protect refugees from the rain. A small contribution from each makes a big one.
Poor countries, which can least afford, are paying the heaviest price hosting refugees. Despite alarmist reports of “floods” of asylum seekers in some industrialized countries, the reality is that 80% of the world’s refugees are in developing nations (Pakistan, Syria, Jordan, Chad, Tanzania, Kenya). More international help is needed.
UNHCR´s ability to provide help to those who need it most is also being severely tested by the “shrinkage” of the humanitarian space in which we work. The nature of conflict has changed, with a multiplicity of armed groups, some of whom view humanitarians as “legitimate” targets. Two UNHCR staff members have been killed in Pakistan in the past months; one of them in the June 9 bombing of a hotel in Peshawar. The distinctions between the humanitarian and the military risk are being blurred. Since 1950 the UN Refugee Agency has helped tens of millions of people. Today, unfortunately, refugees continue to exist.
The photos in the collection have not been selected for their beauty. The beauty will come from the viewers who will like to understand them, to feel closer to them, to do something to contribute to alleviate the burden of their traumatic past and the need to start all over again; the beauty will come from the power of transformation. The pictures are not to be loved, but to be thought, to be discussed, to invite to review some attitudes. Photos reactivate ideas; listen to your heart and your brain; compare their lives and your lives.
Goethe once wrote about Beethoven´s Fifth Symphony: “If all the musicians in the world played this piece simultaneously, the planet would go off its axis”. The same can be said about any other positive enthusiastic determination of people. The governments are responsible to provide protection, but the individuals can complement to make an
earth- braking difference in many ways.
HELP US TO HELP THE REFUGEES TO HELP THEMSELVES.
Many thanks to the main sponsor of this exhibition, the Ministry of Education. Thanks also to contributors: Ministry of Interior, the Electricity Authority of Cyprus, the British Council. Thanks to DE LE MA advertising company, Politis, Cyprus Mail, and CyBC as media sponsors. Our gratitude to Starbuks and Vienna bakeries for their contribution to the reception right now. Very importantly, our gratitude for the understanding and uninterrupted empathy of the Nicosia Municipality, in particular to Ms. Eleni Mavrou, Major of Nicosia, to whom I pass the floor right now.
Many thanks to each one of you for being here today.
World Refugee Day 2009 activity by OPEC
Weaving Mill With Minister of Interior, Minister Labour and Social Insurance, Lenia Samuel, Deputy Director General, DG Employment, Social Affairs and EQUAL opportunities, European Commission.
Non verbatim speech, UNHCR Representative in Cyprus, Cristina Planas.
Honorable Ministers, ladies and gentleman, colleagues and friends.
Many thanks to OPEC for celebrating the World Refugee Day, for organizing this discussion and for inviting UNHCR.
Until December 31 2001, UNHCR was conducting Refugee Status Determination in Cyprus. Those found having a well-founded fear of persecution were resettled to other countries. In Cyprus there were no structures, no systems, a refugee law had been passed in Parliament in recent years.
Now, in 2009, there are good laws, solid institutions and 1300 refugees in Cyprus.
Cyprus is an example in the region, at the very least, not because the asylum practice is deficient in them, but because in not even 10 years Cyprus has achieved what many other countries have not achieved in decades. This is definitely a landmark.
Cyprus landed running, from not processing asylum claims at all to have to process them in thousands.
These should make those who contributed to make it possible proud, very proud. Yet, as I am representing UNHCR, the organization that strives to persuade countries to grant a second chance of dignifying life to persons who suffered persecution, violence, torture, all the above progress should not be reason for full complacency. In the humanitarian world only the best should satisfy us. We own this to the people who suffered persecution. The Cypriot population can understand this better than anybody else.
I want to thank the Minister of Interior, and not because he is here, not because he is seating next to me, but because in the opinion of UNHCR he fully deserves it for having confronted in a determined fashion the problem number one in asylum in Cyprus; for keeping a sharp eye on asylum despite his large portfolio, for his leadership in the EU for a common resettlement system, for his present concentration in integration.
Because all the humanitarians wish only the best for those harmed, humiliated, disposed refugees, the survivors, there is a need to struggle and:
a. Coordinate among all institutions to ensure employment for refugees, subsidiary protection beneficiaries and asylum seekers.
b. Improve systems to maximize the great potential of Cyprus to absorb and benefit from refugees.
c. Concentrate mentally on those who need international protection and not in those “that are cheating” the system, therefore replacing disbelief and mistrust by inclusion.
d. A great measure of success would be that the number of citizens who value the wealth of diversity is increased; increase the number of people who see that diversity reinforces identity and does and is not a threat to it.
e. Increase the sectors of the population who see advantages in population movements/migration –in any case irreversible- instead of perseveringly repeating the disadvantages.
f. Through public awareness increase the role of the population in integration. Hopefully more Cypriots will become activists and lobby the Government to go well above the minimum standards of the EU, instead of people writing to the newspapers shouting to go below them.
To conclude, at 11:30 in the gardens of the Nicosia Town Hall, UNHCR´s exhibition “Refugees: real people, real needs” is being launched by Eleni Mavrou, Major of Nicosia, you are all invited to attend when this discussion is concluded.
Thanks to all of you.
Non verbatim speech, UNHCR Representative in Cyprus, Cristina Planas.
Honorable Ministers, ladies and gentleman, colleagues and friends.
Many thanks to OPEC for celebrating the World Refugee Day, for organizing this discussion and for inviting UNHCR.
Until December 31 2001, UNHCR was conducting Refugee Status Determination in Cyprus. Those found having a well-founded fear of persecution were resettled to other countries. In Cyprus there were no structures, no systems, a refugee law had been passed in Parliament in recent years.
Now, in 2009, there are good laws, solid institutions and 1300 refugees in Cyprus.
Cyprus is an example in the region, at the very least, not because the asylum practice is deficient in them, but because in not even 10 years Cyprus has achieved what many other countries have not achieved in decades. This is definitely a landmark.
Cyprus landed running, from not processing asylum claims at all to have to process them in thousands.
These should make those who contributed to make it possible proud, very proud. Yet, as I am representing UNHCR, the organization that strives to persuade countries to grant a second chance of dignifying life to persons who suffered persecution, violence, torture, all the above progress should not be reason for full complacency. In the humanitarian world only the best should satisfy us. We own this to the people who suffered persecution. The Cypriot population can understand this better than anybody else.
I want to thank the Minister of Interior, and not because he is here, not because he is seating next to me, but because in the opinion of UNHCR he fully deserves it for having confronted in a determined fashion the problem number one in asylum in Cyprus; for keeping a sharp eye on asylum despite his large portfolio, for his leadership in the EU for a common resettlement system, for his present concentration in integration.
Because all the humanitarians wish only the best for those harmed, humiliated, disposed refugees, the survivors, there is a need to struggle and:
a. Coordinate among all institutions to ensure employment for refugees, subsidiary protection beneficiaries and asylum seekers.
b. Improve systems to maximize the great potential of Cyprus to absorb and benefit from refugees.
c. Concentrate mentally on those who need international protection and not in those “that are cheating” the system, therefore replacing disbelief and mistrust by inclusion.
d. A great measure of success would be that the number of citizens who value the wealth of diversity is increased; increase the number of people who see that diversity reinforces identity and does and is not a threat to it.
e. Increase the sectors of the population who see advantages in population movements/migration –in any case irreversible- instead of perseveringly repeating the disadvantages.
f. Through public awareness increase the role of the population in integration. Hopefully more Cypriots will become activists and lobby the Government to go well above the minimum standards of the EU, instead of people writing to the newspapers shouting to go below them.
To conclude, at 11:30 in the gardens of the Nicosia Town Hall, UNHCR´s exhibition “Refugees: real people, real needs” is being launched by Eleni Mavrou, Major of Nicosia, you are all invited to attend when this discussion is concluded.
Thanks to all of you.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Καλημέρα σας. Εκ μέρους της Αντιπροσωπείας εδώ στην Κύπρο της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου, που με προσκαλέσατε σ’ αυτήν την ημερίδα.
Ζούμε σήμερα σε μία εποχή όπου εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μετακινούνται από τις γενέτειρές τους. Υπολογίζεται ότι 200 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν εκτός της χώρας καταγωγής τους. Άλλοι κατόπιν επιλογής τους και άλλοι χωρίς την επιλογή τους, άλλοι αναζητώντας μία καλύτερη ζωή, μία καλύτερη δουλειά, άλλοι κυνηγώντας ευκαιρίες εκπαίδευσης. Όμως για πολλούς, το να αφήνουν τα σπίτια και τις πατρίδες τους, δεν αποτελεί επιλογή. Οι πρόσφυγες, είναι αυτοί που φεύγουν ενάντια στη θέλησή τους, κυνηγημένοι από τα χωριά, από τις πόλεις τους, από τις πατρίδες τους, που χωρισμένοι πολλές φορές από τις οικογένειές τους, λόγω των συγκρούσεων ή των διώξεων, μετακινούνται με μόνο ζητούμενο να σώσουν τη ζωή τους.
Εδώ και 5 χρόνια το θέμα του ασύλου και των προσφύγων αποτελεί μέρος της δημόσιας συζήτησης και στην Κύπρο. Μίας δημόσιας συζήτησης η οποία επικεντρώνεται στο θέμα της λαθρομετανάστευσης και της πάταξης του φαινομένου χωρίς να γίνεται αναφορά στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ανάμεσα στους ανθρώπους που διακινούνται στις μέρες μας χωρίς έγγραφα βρίσκονται και πρόσφυγες. Αντί η προσοχή της κοινής γνώμης να στρέφεται στο γεγονός αυτό, το όλο θέμα του ασύλου εστιάζεται στο ότι καταφθάνουν «παράνομα» (χωρίς να γίνεται αναφορά στους λόγους), ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν είναι πραγματικοί πρόσφυγες και κάνουν κατάχρηση των διαδικασιών ασύλου, ότι όλοι «αυτοί» θα αλλάξουν τη δημογραφία του τόπου «θα μας πάρουν τις δουλειές μας» κ.ο.κ. Διαβάζουμε και ακούμε για λαθρομετανάστες από το Ιράκ, για παράδειγμα, ενώ περίπου πέντε εκατομμύρια Ιρακινοί έγιναν πρόσφυγες και αναζήτησαν την προστασία, είτε μέσα στην ίδια τους τη χώρα ή και εκτός των συνόρων της χώρας τους. Άνθρωποι, οι οποίοι μη έχοντας άλλο τρόπο διαφυγής από τη δίωξη καταφεύγουν σε αδίστακτους λαθρέμπορους των οποίων το κύριο μέλημα είναι το κέρδος και όχι η ασφάλεια των «πελατών τους».
Ποια είναι η αλήθεια λοιπόν γύρω από το θέμα των προσφύγων
Ύστερα από μισή δεκαετία πτωτικής τάσης στον αριθμό των προσφύγων, ο εξαναγκαστικός εκτοπισμός, δυστυχώς, άρχισε και πάλι να αυξάνεται παγκοσμίως. Πρόσφυγες από όλα τα μέρη του κόσμου - από Σουδάν, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Αφγανιστάν, Ιράκ, Σομαλία, είναι μόνο μερικές από τις χώρες καταγωγής των μεγαλύτερων προσφυγικών ομάδων. Στο τέλος του 2007, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο αριθμός των προσφύγων αυξήθηκε και έφτασε τα 37,4 εκατομμύρια εκτοπισμένων παγκοσμίως: 11,4 εκατομμύρια είναι πρόσφυγες, άνθρωποι που αναγκάστηκαν να περάσουν εθνικά σύνορα και να αναζητήσουν προστασία σε άλλες χώρες, και 26 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένοι πληθυσμοί (δηλ. πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, όπως στο Ιράκ, στο Νταρφούρ, στην Κολομβία, κ.ο.κ.) Δυστυχώς, υπάρχουν δυσοίωνα σημάδια ότι θα δούμε στο μέλλον περισσότερους ανθρώπους να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις περιοχές/ χώρα καταγωγής τους.Οι περισσότεροι πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τη χώρα τους βρίσκουν καταφύγιο, κυρίως, στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, στην Αφρική και στην Ασία και σε μικρότερη κλίμακα στην Ευρώπη. Οι 10 κυριότερες χώρες υποδοχής προσφύγων είναι το Πακιστάν, Ιράν, ΗΠΑ, Συρία, Γερμανία, Ιορδανία, Τανζανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα , Τσαντ. Η Κύπρος, λόγω της γεωγραφικής της θέσης καθώς και λόγω της ιδιότητάς της ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2004, δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη από το διεθνές φαινόμενο της μετακίνησης μικτών μεταναστευτικών ομάδων, περιλαμβανομένων των προσφύγων. Το Νοέμβριο του 2008, εκκρεμούσε η εξέταση των αιτήσεων ασύλου 8.570 ατόμων (αιτητών ασύλου, από τους οποίους κάποιοι θα αναγνωριστούν ως πρόσφυγες και κάποιοι όχι, αλλά μέχρι να εξεταστεί η αίτησή τους είναι εν δυνάμει πρόσφυγες και έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα με βάση τη σχετική νομοθεσία). Από το 1998 μέχρι και το Νοέμβριο του 2008, έχει δοθεί προσφυγικό καθεστώς σε 659 άτομα, σε 415 έχει δοθεί καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας και σε 342 άτομα ανθρωπιστικό καθεστώς .
Ποιοι θεωρούνται πρόσφυγες και πώς διαχωρίζονται από άλλες μεταναστευτικές ομάδες
Πρόσφυγας – σύμφωνα με τη Σύμβαση του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων - είναι το άτομο το οποίο «…συνεπεία βάσιμου φόβου δίωξης, λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, ιδιότητας σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, ή λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, βρίσκεται εκτός της χώρας καταγωγής του και λόγω αυτού του φόβου δεν μπορεί ή δεν είναι πρόθυμο να απολαμβάνει την προστασία της χώρας αυτής…». Ο ίδιος ορισμός αποτυπώνεται και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο για το άσυλο καθώς και στην Κυπριακή νομοθεσία περί προσφύγων (2000-2007).Άτομα που δεν έχουν την προστασία της κυβέρνησης της χώρα τους - είτε επειδή η δίωξη ασκείται από το ίδιο το Κράτος είτε, στην περίπτωση που η δίωξη ασκείται από μη κυβερνητικούς φορείς, το Κράτος δεν θέλει/δεν μπορεί να τους προστατεύσει - αναγκάζονται να καταφύγουν σε άλλες χώρες και να καλύψουν αυτό το κενό της εθνικής προστασίας, ζητώντας διεθνή προστασία στην χώρα όπου καταφεύγουν.
Τι σημαίνει η δίωξη; Το άτομο που φοβάται τη δίωξη, φοβάται για τη ζωή του, για την ελευθερία του ή φοβάται ότι θα παραβιαστούν ουσιώδη ανθρώπινα δικαιώματά του. Φοβάται, για παράδειγμα, ότι αν επιστραφεί πίσω στη χώρα του μπορεί να υποστεί βασανιστήρια ή να υποβληθεί σε εξευτελιστική ή απάνθρωπη μεταχείριση για αυτό που είναι. Αν η επιστροφή του στην χώρα καταγωγής του μπορεί να οδηγήσει στην αυθαίρετη σύλληψη ή/και κράτησή του τότε πάλι μιλούμε για δίωξη. Παραβίαση του δικαιώματος της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης, της θρησκείας αποτελεί επίσης δίωξη. Η έλλειψη νομικής προσωπικότητας σε ανθρώπους - οι οποίοι ως αποτέλεσμα δεν έχουν δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην εκπαίδευση, ή στην εργασία, επομένως στην τελική δεν έχουν δικαίωμα στην ζωή – ισοδυναμεί με δίωξη κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (π.χ. άτομα που ανήκουν στην Μουσουλμανικής μειονότητα των Rohingyas στο Μυανμάρ, ή ορισμένες ομάδες ανιθαγενών Σύριων Κούρδων, κλπ.)
Για να θεωρηθεί ένα άτομο πρόσφυγας θα πρέπει ο φόβος δίωξής του να σχετίζεται με έναν από τους λόγους που αναφέρει η Σύμβαση, δηλαδή είτε λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, ιδιότητας σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, ή λόγω πολιτικών πεποιθήσεων ο άνθρωπος αυτός φοβάται δίωξη στη χώρα καταγωγής του. Για παράδειγμα, Παλαιστίνιος του Ιράκ, ο οποίος είδε συγγενείς του να δολοφονούνται από αντάρτες ή έχει δεχθεί απειλές κατά της ζωής του ή έχει υποστεί δυσμενείς διακρίσεις, είναι πρόσφυγας είτε λόγω της εθνικής του καταγωγής (Παλαιστίνιος) είτε λόγω των πολιτικών απόψεων που του αποδίδονται (οι Παλαιστίνιοι στο Ιράκ θεωρούνται υποστηρικτές του Σαντάμ επειδή στα πλαίσια της πολιτικής του καθεστώτος είχαν δοθεί πολλά ωφελήματα στους Παλαιστίνιους).
Το δικαίωμα της θρησκείας είναι ουσιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Ωστόσο η απόφαση αλλαγής θρησκείας δεν γίνεται πάντα σεβαστή – όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων- απ’ όλες τις χώρες. Επομένως αν εάν άτομο κινδυνεύει να φυλακιστεί ή ακόμα και να θανατωθεί επειδή αποφάσισε να αλλάξει θρησκεία αυτό το άτομο είναι πρόσφυγας λόγω των θρησκευτικών του αντιλήψεων. Πρόσφατα στην Μοσούλη του Ιράκ, Χριστιανοί εκδιώχθηκαν από τους αντάρτες, άρα Ιρακινός υπήκοος, Χριστιανός από τη συγκεκριμένη περιοχή, ο οποίος καταφεύγει ζητώντας προστασία σε γειτονική ή άλλη χώρα θα πρέπει να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας λόγω θρησκείας.
Μία γυναίκα η οποία δεν επιθυμεί να συμμορφωθεί με τους αυστηρούς ηθικούς κανόνες που της επιβάλλει η κοινωνία, λόγω του κοινωνικού της φύλου (gender), μπορεί να είναι πρόσφυγας λόγω «της ιδιότητάς της σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα». Για παράδειγμα, γυναίκα, η οποία αναζητά προστασία σε άλλη χώρα εκτός από τη χώρα καταγωγής της επειδή κινδυνεύει να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων- πρακτική που έχει τις ρίζες της στην παράδοση πολλών κοινωνιών αλλά ισοδυναμεί με βασανιστήριο σύμφωνα με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων- μπορεί να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας λόγω «της ιδιότητάς της σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα». Επίσης, γυναίκες που κινδυνεύουν με λιθοβολισμό επειδή έχουν διαπράξει «εγκλήματα τιμής» (π.χ. μοιχεία), είναι επίσης πρόσφυγες.
Άτομα που εγκαταλείπουν τη χώρα τους λόγω πολεμικών συγκρούσεων, διεθνών ή εθνικών, συνήθως δεν θεωρούνται πρόσφυγες σύμφωνα με τον ορισμό που αναλύσαμε πιο πάνω, επειδή η δίωξη δεν είναι εξατομικευμένη αλλά γενικευμένη. Σε αυτές τις περιπτώσεις δίδεται συνήθως καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Για παράδειγμα, αν Ιρακινός υπήκοος εγκατέλειψε το Ιράκ λόγω των συνθηκών εμφυλίου πολέμου στη χώρα και της γενικευμένης ανασφάλειας και όχι επειδή π.χ. αποτέλεσε ο ίδιος στόχο των αντάρτικων ομάδων, τότε του δίδεται καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι ένοπλες συγκρούσεις δεν μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα και την ατομική δίωξη για ένα ή περισσότερους από τους λόγους που απαριθμούνται στη Σύμβαση του 1951. Για παράδειγμα, αν ο Ιρακινός υπήκοος που αναφέραμε πιο πάνω είναι Παλαιστινιακής καταγωγής και έχει απειληθεί ότι αν δεν εγκαταλείψει τη χώρα του θα τον σκοτώσουν τότε θα πρέπει να του δοθεί προσφυγικό καθεστώς. Επίσης, όταν κατά τη διάρκεια ενόπλων συγκρούσεων διαπράττονται – όπως συνήθως γίνεται- ειδεχθή εγκλήματα πολέμου, όπως γενοκτονίες (π.χ. Ρουάντα, Νταρφούρ, λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό) ή πολιτικές εθνοκάθαρσης, τότε τα άτομα που καταφέρνουν να διαφύγουν είναι πρόσφυγες λόγω της εθνικής τους καταγωγής ή των πολιτικών τους απόψεων και επομένως θα πρέπει να τους δοθεί πλήρες προσφυγικό καθεστώς και όχι καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.
Πώς διαχωρίζεται ο πρόσφυγας από το μετανάστη
Βλέπουμε λοιπόν ότι το άτομο που μεταναστεύει για να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής του (ο οικονομικός μετανάστης με άλλα λόγια) διαφοροποιείται από τον πρόσφυγα. Η διάκριση ωστόσο, ανάμεσα στον οικονομικό μετανάστη και τον πρόσφυγα γίνεται λιγότερο σαφής, όταν για παράδειγμα πίσω από τα οικονομικά μέτρα που επηρεάζουν την απόκτηση των μέσων διαβίωσης μπορεί να υπάρχουν φυλετικοί, θρησκευτικοί ή πολιτικοί στόχοι ή διαθέσεις εναντίον μιας ορισμένης ομάδας. Σε περιπτώσεις όπου τα οικονομικά μέτρα αφανίζουν την οικονομική υπόσταση ενός συγκεκριμένου τμήματος του πληθυσμού, τα πρόσωπα που πλήττονται μπορεί, ανάλογα με τις περιστάσεις, να γίνουν πρόσφυγες όταν εγκαταλείπουν τη χώρα τους.
Η διάκριση μεταξύ του πρόσφυγα και του οικονομικού μετανάστη γίνεται ολοένα και λιγότερο σαφής στις μέρες μας, όταν άτομα διαφεύγουν συνθήκες απόλυτης φτώχιας από τη χώρα τους, αφού ούτε πρόσφυγες μπορούν να θεωρηθούν αλλά ούτε και οικονομικοί μετανάστες. Πώς μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι οι υπήκοοι της Ζιμπάμπουε που δεν φεύγουν λόγω της πολιτικής δίωξης, αλλά λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης (ανεργία, επιδημίες, έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης), είναι οικονομικοί μετανάστες – επομένως δεν δικαιούνται διεθνή προστασία- όταν η προστασία από πλευράς κράτους είναι ανύπαρκτη?
Ο ξεκάθαρος διαχωρισμός του πρόσφυγα που δικαιούται προστασία από τον άνθρωπο που δεν είναι πρόσφυγας, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολος στις μέρες μας. Επομένως, είναι επιτακτική προτεραιότητα για τη διεθνή κοινότητα να βρει συντονισμένες λύσεις όσον αφορά τις αιτίες του εκτοπισμού καθώς και της ευρύτερης μετακίνησης των πληθυσμών (πόλεμοι, κακή διακυβέρνηση κρατών, παραβιάσεις ατομικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φτώχεια, αλλαγή του κλίματος, περιβαλλοντολογικές καταστροφές) . Όσον αφορά τον εξαναγκαστικό εκτοπισμό, η καλύτερη λύση είναι η πρόληψη, αλλά για να γίνει αυτό εφικτό πρέπει να κατανοήσουμε τις αιτίες που δημιουργούν τον εκτοπισμό, περιλαμβανομένης και της αποτυχίας των κρατών να παρέχει στους υπηκόους της αυτή την προστασία. Θα πρέπει να δημιουργηθούν πλαίσια πολιτικής που να διασφαλίζουν όπως η διεθνής κοινότητα χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της – ανακουφιστική βοήθεια, εμπόριο, διπλωματία, ασφάλεια - ώστε να οδηγήσει τις χώρες αυτές από την αποτυχία σε μία σταθερότητα που θα διατηρηθεί. Αυτή η σταθερότητα μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρχουν πρόσφυγες ή τουλάχιστον ότι οι πρόσφυγες θα μπορούν σύντομα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους να ξαναδημιουργήσουν τη ζωή τους, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Εντωμεταξύ, όμως, αυτό που προέχει είναι η προστασία των ανθρώπων που τη χρειάζονται, των προσφύγων που καταφεύγουν στις δικές μας τις χώρες και ζητούν προστασία.
Ποιος έχει την προστασία για τους πρόσφυγες;
Υποχρέωση για προστασία εμπίπτει, πρωτίστως, στις κυβερνήσεις των χωρών όπου καταφεύγουν οι πρόσφυγες.Ο ρόλος της Ύπατης Αρμοστείας σε χώρες ευρωπαϊκές, βιομηχανικές, όπως είναι και η Κύπρος, είναι να διασφαλίζει, σε συνεργασία με την κυβέρνηση, ότι τα άτομα αυτά έχουν επαρκή προστασία. Πρόκειται για ένα ρόλο συμβουλευτικό αλλά και εποπτικό, π.χ. αν πρόσφυγες δεν έχουν πρόσβαση στα δικαιώματα που θα έπρεπε να έχουν, σύμφωνα με το νόμο, τότε η Υπάτη Αρμοστεία θα παρέμβει, κάνοντας τις σχετικές συστάσεις προς τα αρμόδια όργανα. Σε χώρες όπου οι κυβερνήσεις δεν έχουν τη δυνατότητα παροχής προστασίας, τότε η Ύπατη Αρμοστεία συνδράμει με διάφορους τρόπους, όπως με ανέγερση προσφυγικών καταυλισμών, επισιτιστικές βοήθειες, κ.τ.λ. Όταν λέμε προστασία τι εννοούμε και τι ακριβώς περιλαμβάνει; Καταρχάς, περιλαμβάνει την πρόσβαση σε αποτελεσματικές διαδικασίες ασύλου και δίκαιη μεταχείριση των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο. Αυτό προκύπτει τόσο από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Άρθρο 14 - το οποίο αναφέρει συγκεκριμένα ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αναζητά και να απολαμβάνει σε άλλες χώρες άσυλο από δίωξη, όσο και από τη Σύμβαση του Καθεστώτος για τους Πρόσφυγες. Το ίδιο δικαίωμα αποτυπώνεται και στην κυπριακή νομοθεσία περί προσφύγων. Ανεξαρτήτως, επομένως, του τρόπου εισόδου σε άλλη χώρα (με ή χωρίς έγγραφα), το άτομο που ισχυρίζεται δίωξη δικαιούται να υποβάλλει αίτηση ασύλου στις αρμόδιες αρχές της χώρας όπου κατέφυγε – ένα αίτημα το οποίο θα πρέπει να εξεταστεί με ακριβοδίκαιο τρόπο και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στην Κύπρο, οι αρμόδιες υπηρεσίες για την εξέταση των αιτημάτων ασύλου είναι η Υπηρεσία Ασύλου – σε πρώτο βαθμό - και η Αναθεωρητική Αρχή για την εξέταση εφέσεων.
Το δικαίωμα της πρόσβασης σε διαδικασίες ασύλου περιλαμβάνει το δικαίωμα παραμονής αυτού του ανθρώπου μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του για άσυλο. Διότι ο αιτητής ασύλου είναι εν δυνάμει πρόσφυγας. Μία λανθασμένη απόφαση μπορεί να σημαίνει ακόμα και θάνατο, επομένως η εξέταση ενός αιτήματος ασύλου είναι ένα από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα (δικαστικά ή διοικητικά).
Με την πρόσβαση σε διαδικασία ασύλου και ενόσω χρονικό διάστημα διαρκεί αυτή η διαδικασία, οι αιτητές ασύλου έχουν (δια νόμου) πρόσβαση σε όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα που ανήκουν σε όλους εμάς. Αυτό σημαίνει, δικαίωμα στη στέγαση, εργασία, εκπαίδευση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη - όλα τα στοιχειώδη δικαιώματα που επιτρέπουν την αξιοπρεπή διαβίωση. Συγκεκριμένα για τους αιτητές ασύλου υπάρχει σχετική οδηγία της Ε.Ε. που προβλέπει την πρόσβαση των ατιτητών ασύλου στα δικαιώματα αυτά. Η Κυπριακή νομοθεσία, κατόπιν ενσωμάτωσης της σχετικής Οδηγίας της ΕΕ, προβλέπει την παροχή δημοσίου βοηθήματος για την κάλυψη των βασικών αναγκών των αιτητών ασύλου τους πρώτους έξι μήνες και στη συνέχεια το δημόσιο βοήθημα καταβάλλεται αν δεν έχουν εξασφαλίσει εργασία στους τομείς όπου επιτρέπεται (σημ. τους πρώτους έξι μήνες οι αιτητές ασύλου δεν έχουν δικαίωμα σε εργασία ενώ μετά την παρέλευση των έξι μηνών δικαιούνται να εργαστούν σε συγκεκριμένους τομείς, όπως γεωργίας - κτηνοτροφίας, διαχείρισης αποβλήτων, ως εργάτες καθαρισμού κτιρίων και εξωτερικών χώρων).
Όταν οι αιτητές ασύλου αναγνωριστούν πρόσφυγες έχουν τα ίδια δικαιώματα εργασίας όπως οι Κύπριοι πολίτες, ενώ στα άτομα που δίδεται καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας αποκτούν τα ίδια δικαιώματα εργασίας όπως οι πρόσφυγες, μετά την παρέλευση ενός έτους από την ημερομηνία αναγνώρισής τους. Το δικαίωμα της ένταξης προσφύγων και ατόμων με συμπληρωματικό καθεστώς στις τοπικές κοινωνίες αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μίας ουσιαστικής προστασίας, αφού σε καμιά περίπτωση κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα είναι εφικτή η ασφαλής επιστροφή του πρόσφυγα στην πατρίδα του.
Πολύ συνοπτικά αυτά είναι τα δικαιώματα που προβλέπει η νομοθεσία για τους ανθρώπους που χρειάζονται διεθνή προστασία, και πολύ συνοπτικά θα πρέπει να πούμε ότι παρά τα θετικά βήματα που έχουν γίνει στον τομέα του ασύλου στην Κύπρο, παραμένουν ακόμα πολλές ελλείψεις και προβλήματα στην πρακτική εφαρμογή των δικαιωμάτων που προαναφέρθηκαν (π.χ. μεγάλες καθυστερήσεις στην εξέταση αιτήσεων για δημόσιο βοήθημα με αποτέλεσμα άποροι αιτητές ασύλου που δεν έχουν το δικαίωμα εργασίας να μην έχουν πόρους διαβίωσης, στον τομέα της εργασίας κλπ.) - προβλήματα που όμως δεν μας επιτρέπει ο χρόνος να αναλύσουμε στην παρούσα εισήγηση. Είναι γεγονός ότι ο μεγάλος αριθμός των αιτήσεων ασύλου, των οποίων εκκρεμεί η εξέτασή τους, γύρω στις 8.570, δυσχεραίνει την πρόσβαση των αιτητών ασύλου στα δικαιώματά τους και προϋποθέτει επιπλέον πόρους από πλευράς κυβέρνησης. Πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται το φαινόμενο αυτό; Βεβαίως όχι με την εισαγωγή περιοριστικών μορφών πολιτικής (π.χ. με περιορισμό του δικαιώματος εργασία) ούτε με συνοπτικές διαδικασίες επαναπροώθησης χωρίς να έχει προηγηθεί ενδελεχής εξέταση αιτημάτων ασύλου. Η μόνη απάντηση είναι σύντομες (και ακριβοδίκαιες) διαδικασίες ασύλου, ώστε να προστατευθούν άμεσα τα άτομα που διαφεύγουν πολέμους και διώξεις στη χώρα τους και να μην παρατείνεται η αγωνία και η αβεβαιότητα. Ταυτόχρονα, μία διαδικασία ασύλου που διαρκεί κατά μέσο όρο 6 μήνες θα λειτουργήσει αποτρεπτικά και για τους ανθρώπους που δεν έχουν βάσιμο φόβο δίωξης, αλλά υποβάλλουν αίτηση ασύλου για άλλους λόγους (π.χ. για να παρατείνουν τη διαμονή τους και για να εργαστούν). Η επίσπευση των διαδικασιών θα επιτευχθεί με την πρόσληψη περισσότερων εξεταζόντων λειτουργών, την εφαρμογή ταχύρυθμων διαδικασιών για αιτήσεις που είναι προδήλως αβάσιμες, καθώς και με τη λήψη άλλων μέτρων που θα επιτρέψει την καλύτερη οργάνωση του τομέα του ασύλου.
Ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες είναι η ένταξή τους στην κοινωνία που τους φιλοξενεί. Εδώ βλέπετε ορισμένα από τα προβλήματα, όπως έχουν προκύψει από έρευνες της Ύπατης Αρμοστείας για την ένταξη των προσφύγων στην Ε.Ε: ανεπαρκή γνώση της γλώσσας στη χώρας υποδοχής, διαφορές στην κουλτούρα, αλλά, κυρίως έλλειψη κατανόησης στις χώρες υποδοχής για την συγκεκριμένη κατάσταση των προσφύγων καθώς και διακρίσεις και μη ευπρόσδεκτη στάση έναντι των ξένων γενικότερα. Προβλήματα τα οποία ισχύουν και στην Κύπρο για την αντιμετώπιση των οποίων χρειάζονται περισσότερα και πιο αποτελεσματικά προγράμματα ένταξης.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι υπάρχουν πρόσφυγες σε όλα τα μέρη της γης, 37,4 εκατομμύρια άνθρωποι. Τους βλέπει κανείς όχι μόνο στις τηλεοράσεις και στους ηλεκτρονικούς του υπολογιστές, αλλά κάποιοι βρίσκονται ανάμεσά μας. Όπως ανάμεσά μας βρίσκονται και οι προκαταλήψεις γύρω από το θέμα, που συνοψίζονται εδώ – «οι λαθρομετανάστες που θα μας μείνουν», «όλοι είναι οικονομικοί μετανάστες», «κανενός δεν κινδυνεύει η ζωή του», «αποτελούν απειλή για την Κύπρο», «μας παίρνουν τις δουλειές μας», «ζουν με δημόσιο βοήθημα». Αντιλήψεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και που σίγουρα δεν βοηθούν στην αποδοχή των προσφύγων, που είναι βασική προϋπόθεση για την ένταξή τους.
Με ποιους τρόπους θα μπορούσαμε να πολεμήσουμε αυτές τις προκαταλήψεις; Δείχνοντας ανθρώπινο ενδιαφέρον για τους πρόσφυγες, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν για τις ιδιαίτερες ανησυχίες τους –που μπορεί και να ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με τα δικά σας, με τη διαφορά ότι αυτοί είναι αναγκασμένοι να ζουν μακριά από τη χώρα τους και το οικείο περιβάλλον τους- θα είναι ένα πρώτο θετικό βήμα προς την ένταξή τους. Το γεγονός ότι είστε σήμερα εδώ είναι ένδειξη ότι ενδιαφέρεστε, ότι θέλετε να μάθετε, και σας προτρέπω να μάθετε περισσότερα. Την επόμενη φορά που θα βρείτε στο δρόμο σας έναν «ξένο», ας έχετε κατά νου ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να είναι πρόσφυγας – μπορεί να έχει φυλακιστεί στη χώρα του, μπορεί να έχει υποβληθεί σε βασανιστήρια γι’ αυτό που είναι. Μπορεί να είναι άνθρωποι με πολύ περισσότερο κουράγιο από οποιονδήποτε από εμάς. Τώρα γνωρίζετε ότι η προστασία των προσφύγων δεν είναι θέμα επιλογής ή θέμα μεταναστευτικής πολιτικής, αλλά αποτελεί νομική υποχρέωση της πολιτείας. Γνωρίζετε ποια είναι τα βασικά δικαιώματά τους. Μπορείτε να τους ενημερώσετε, διότι τις πλείστες φορές δεν γνωρίζουν, μπορείτε να τους καθοδηγήσετε, ακόμα και να τους συνοδέψετε στις αρμόδιες υπηρεσίες, ή ακόμα και να τους φέρετε σε επαφή με εργοδότες που χρειάζονται προσωπικό. Μιλήστε στα παιδιά σας, στους συγγενείς/φίλους σας που μπορεί να έχουν αρνητική στάση προδιαθέσεις έναντι των ξένων γενικότερα. Μπορείτε να γράψετε επιστολές σε εφημερίδες, να απαντήσετε σε αρνητικές απόψεις που, δυστυχώς βρίθουν σε πολλές εφημερίδες. Διαβάστε βιβλία με εμπειρίες ανθρώπων που έχουν βιώσει τη δίωξη, δείτε θεατρικές παραστάσεις σχετικές με το θέμα. Μία εξαιρετική πρόσφατη παράσταση ήταν «Η Βρωμιά», που αναδείκνυε τη μοναξιά ενός μετανάστη. Επισκεφθείτε εκθέσεις φωτογραφίας, όπως τη δική μας «Προστασία – Αυτό που χρειάζονται οι πρόσφυγες» η οποία συνεχίζει να φιλοξενείται σε πολλούς χώρους. Ενημερωθείτε, με άλλα λόγια, για την αλήθεια πίσω από τους πρόσφυγες και ενημερώστε και άλλους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε το www.unhcr.org (την κεντρική ιστοσελίδα του οργανισμού) καθώς και το blog της UNHCR Κύπρου στο http://unhcr-cyprus.blogspot.com/.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ο καθένας από εμάς με ένα κοινό στόχο - να προωθήσουμε τις σταθερές αξίες της ανοχής, της κατανόησης, της συμπόνιας προς τους συνανθρώπους μας που δεν είχαν άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.
Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
Aιμιλία Στροβολίδου,
Εκπρόσωπος Ενημέρωσης, Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR)
(Ομιλία σε Ημερίδα του Frederick University «Μετακινούμενοι Πληθυσμοί στον 21ο αιώνα», που διοργανώθηκε το Δεκέμβριο 2008)
Καλημέρα σας. Εκ μέρους της Αντιπροσωπείας εδώ στην Κύπρο της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου, που με προσκαλέσατε σ’ αυτήν την ημερίδα.
Ζούμε σήμερα σε μία εποχή όπου εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μετακινούνται από τις γενέτειρές τους. Υπολογίζεται ότι 200 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν εκτός της χώρας καταγωγής τους. Άλλοι κατόπιν επιλογής τους και άλλοι χωρίς την επιλογή τους, άλλοι αναζητώντας μία καλύτερη ζωή, μία καλύτερη δουλειά, άλλοι κυνηγώντας ευκαιρίες εκπαίδευσης. Όμως για πολλούς, το να αφήνουν τα σπίτια και τις πατρίδες τους, δεν αποτελεί επιλογή. Οι πρόσφυγες, είναι αυτοί που φεύγουν ενάντια στη θέλησή τους, κυνηγημένοι από τα χωριά, από τις πόλεις τους, από τις πατρίδες τους, που χωρισμένοι πολλές φορές από τις οικογένειές τους, λόγω των συγκρούσεων ή των διώξεων, μετακινούνται με μόνο ζητούμενο να σώσουν τη ζωή τους.
Εδώ και 5 χρόνια το θέμα του ασύλου και των προσφύγων αποτελεί μέρος της δημόσιας συζήτησης και στην Κύπρο. Μίας δημόσιας συζήτησης η οποία επικεντρώνεται στο θέμα της λαθρομετανάστευσης και της πάταξης του φαινομένου χωρίς να γίνεται αναφορά στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ανάμεσα στους ανθρώπους που διακινούνται στις μέρες μας χωρίς έγγραφα βρίσκονται και πρόσφυγες. Αντί η προσοχή της κοινής γνώμης να στρέφεται στο γεγονός αυτό, το όλο θέμα του ασύλου εστιάζεται στο ότι καταφθάνουν «παράνομα» (χωρίς να γίνεται αναφορά στους λόγους), ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν είναι πραγματικοί πρόσφυγες και κάνουν κατάχρηση των διαδικασιών ασύλου, ότι όλοι «αυτοί» θα αλλάξουν τη δημογραφία του τόπου «θα μας πάρουν τις δουλειές μας» κ.ο.κ. Διαβάζουμε και ακούμε για λαθρομετανάστες από το Ιράκ, για παράδειγμα, ενώ περίπου πέντε εκατομμύρια Ιρακινοί έγιναν πρόσφυγες και αναζήτησαν την προστασία, είτε μέσα στην ίδια τους τη χώρα ή και εκτός των συνόρων της χώρας τους. Άνθρωποι, οι οποίοι μη έχοντας άλλο τρόπο διαφυγής από τη δίωξη καταφεύγουν σε αδίστακτους λαθρέμπορους των οποίων το κύριο μέλημα είναι το κέρδος και όχι η ασφάλεια των «πελατών τους».
Ποια είναι η αλήθεια λοιπόν γύρω από το θέμα των προσφύγων
Ύστερα από μισή δεκαετία πτωτικής τάσης στον αριθμό των προσφύγων, ο εξαναγκαστικός εκτοπισμός, δυστυχώς, άρχισε και πάλι να αυξάνεται παγκοσμίως. Πρόσφυγες από όλα τα μέρη του κόσμου - από Σουδάν, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Αφγανιστάν, Ιράκ, Σομαλία, είναι μόνο μερικές από τις χώρες καταγωγής των μεγαλύτερων προσφυγικών ομάδων. Στο τέλος του 2007, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο αριθμός των προσφύγων αυξήθηκε και έφτασε τα 37,4 εκατομμύρια εκτοπισμένων παγκοσμίως: 11,4 εκατομμύρια είναι πρόσφυγες, άνθρωποι που αναγκάστηκαν να περάσουν εθνικά σύνορα και να αναζητήσουν προστασία σε άλλες χώρες, και 26 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένοι πληθυσμοί (δηλ. πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, όπως στο Ιράκ, στο Νταρφούρ, στην Κολομβία, κ.ο.κ.) Δυστυχώς, υπάρχουν δυσοίωνα σημάδια ότι θα δούμε στο μέλλον περισσότερους ανθρώπους να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις περιοχές/ χώρα καταγωγής τους.Οι περισσότεροι πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τη χώρα τους βρίσκουν καταφύγιο, κυρίως, στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, στην Αφρική και στην Ασία και σε μικρότερη κλίμακα στην Ευρώπη. Οι 10 κυριότερες χώρες υποδοχής προσφύγων είναι το Πακιστάν, Ιράν, ΗΠΑ, Συρία, Γερμανία, Ιορδανία, Τανζανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα , Τσαντ. Η Κύπρος, λόγω της γεωγραφικής της θέσης καθώς και λόγω της ιδιότητάς της ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2004, δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη από το διεθνές φαινόμενο της μετακίνησης μικτών μεταναστευτικών ομάδων, περιλαμβανομένων των προσφύγων. Το Νοέμβριο του 2008, εκκρεμούσε η εξέταση των αιτήσεων ασύλου 8.570 ατόμων (αιτητών ασύλου, από τους οποίους κάποιοι θα αναγνωριστούν ως πρόσφυγες και κάποιοι όχι, αλλά μέχρι να εξεταστεί η αίτησή τους είναι εν δυνάμει πρόσφυγες και έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα με βάση τη σχετική νομοθεσία). Από το 1998 μέχρι και το Νοέμβριο του 2008, έχει δοθεί προσφυγικό καθεστώς σε 659 άτομα, σε 415 έχει δοθεί καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας και σε 342 άτομα ανθρωπιστικό καθεστώς .
Ποιοι θεωρούνται πρόσφυγες και πώς διαχωρίζονται από άλλες μεταναστευτικές ομάδες
Πρόσφυγας – σύμφωνα με τη Σύμβαση του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων - είναι το άτομο το οποίο «…συνεπεία βάσιμου φόβου δίωξης, λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, ιδιότητας σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, ή λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, βρίσκεται εκτός της χώρας καταγωγής του και λόγω αυτού του φόβου δεν μπορεί ή δεν είναι πρόθυμο να απολαμβάνει την προστασία της χώρας αυτής…». Ο ίδιος ορισμός αποτυπώνεται και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο για το άσυλο καθώς και στην Κυπριακή νομοθεσία περί προσφύγων (2000-2007).Άτομα που δεν έχουν την προστασία της κυβέρνησης της χώρα τους - είτε επειδή η δίωξη ασκείται από το ίδιο το Κράτος είτε, στην περίπτωση που η δίωξη ασκείται από μη κυβερνητικούς φορείς, το Κράτος δεν θέλει/δεν μπορεί να τους προστατεύσει - αναγκάζονται να καταφύγουν σε άλλες χώρες και να καλύψουν αυτό το κενό της εθνικής προστασίας, ζητώντας διεθνή προστασία στην χώρα όπου καταφεύγουν.
Τι σημαίνει η δίωξη; Το άτομο που φοβάται τη δίωξη, φοβάται για τη ζωή του, για την ελευθερία του ή φοβάται ότι θα παραβιαστούν ουσιώδη ανθρώπινα δικαιώματά του. Φοβάται, για παράδειγμα, ότι αν επιστραφεί πίσω στη χώρα του μπορεί να υποστεί βασανιστήρια ή να υποβληθεί σε εξευτελιστική ή απάνθρωπη μεταχείριση για αυτό που είναι. Αν η επιστροφή του στην χώρα καταγωγής του μπορεί να οδηγήσει στην αυθαίρετη σύλληψη ή/και κράτησή του τότε πάλι μιλούμε για δίωξη. Παραβίαση του δικαιώματος της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης, της θρησκείας αποτελεί επίσης δίωξη. Η έλλειψη νομικής προσωπικότητας σε ανθρώπους - οι οποίοι ως αποτέλεσμα δεν έχουν δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην εκπαίδευση, ή στην εργασία, επομένως στην τελική δεν έχουν δικαίωμα στην ζωή – ισοδυναμεί με δίωξη κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (π.χ. άτομα που ανήκουν στην Μουσουλμανικής μειονότητα των Rohingyas στο Μυανμάρ, ή ορισμένες ομάδες ανιθαγενών Σύριων Κούρδων, κλπ.)
Για να θεωρηθεί ένα άτομο πρόσφυγας θα πρέπει ο φόβος δίωξής του να σχετίζεται με έναν από τους λόγους που αναφέρει η Σύμβαση, δηλαδή είτε λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, ιδιότητας σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, ή λόγω πολιτικών πεποιθήσεων ο άνθρωπος αυτός φοβάται δίωξη στη χώρα καταγωγής του. Για παράδειγμα, Παλαιστίνιος του Ιράκ, ο οποίος είδε συγγενείς του να δολοφονούνται από αντάρτες ή έχει δεχθεί απειλές κατά της ζωής του ή έχει υποστεί δυσμενείς διακρίσεις, είναι πρόσφυγας είτε λόγω της εθνικής του καταγωγής (Παλαιστίνιος) είτε λόγω των πολιτικών απόψεων που του αποδίδονται (οι Παλαιστίνιοι στο Ιράκ θεωρούνται υποστηρικτές του Σαντάμ επειδή στα πλαίσια της πολιτικής του καθεστώτος είχαν δοθεί πολλά ωφελήματα στους Παλαιστίνιους).
Το δικαίωμα της θρησκείας είναι ουσιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Ωστόσο η απόφαση αλλαγής θρησκείας δεν γίνεται πάντα σεβαστή – όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων- απ’ όλες τις χώρες. Επομένως αν εάν άτομο κινδυνεύει να φυλακιστεί ή ακόμα και να θανατωθεί επειδή αποφάσισε να αλλάξει θρησκεία αυτό το άτομο είναι πρόσφυγας λόγω των θρησκευτικών του αντιλήψεων. Πρόσφατα στην Μοσούλη του Ιράκ, Χριστιανοί εκδιώχθηκαν από τους αντάρτες, άρα Ιρακινός υπήκοος, Χριστιανός από τη συγκεκριμένη περιοχή, ο οποίος καταφεύγει ζητώντας προστασία σε γειτονική ή άλλη χώρα θα πρέπει να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας λόγω θρησκείας.
Μία γυναίκα η οποία δεν επιθυμεί να συμμορφωθεί με τους αυστηρούς ηθικούς κανόνες που της επιβάλλει η κοινωνία, λόγω του κοινωνικού της φύλου (gender), μπορεί να είναι πρόσφυγας λόγω «της ιδιότητάς της σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα». Για παράδειγμα, γυναίκα, η οποία αναζητά προστασία σε άλλη χώρα εκτός από τη χώρα καταγωγής της επειδή κινδυνεύει να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων- πρακτική που έχει τις ρίζες της στην παράδοση πολλών κοινωνιών αλλά ισοδυναμεί με βασανιστήριο σύμφωνα με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων- μπορεί να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας λόγω «της ιδιότητάς της σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα». Επίσης, γυναίκες που κινδυνεύουν με λιθοβολισμό επειδή έχουν διαπράξει «εγκλήματα τιμής» (π.χ. μοιχεία), είναι επίσης πρόσφυγες.
Άτομα που εγκαταλείπουν τη χώρα τους λόγω πολεμικών συγκρούσεων, διεθνών ή εθνικών, συνήθως δεν θεωρούνται πρόσφυγες σύμφωνα με τον ορισμό που αναλύσαμε πιο πάνω, επειδή η δίωξη δεν είναι εξατομικευμένη αλλά γενικευμένη. Σε αυτές τις περιπτώσεις δίδεται συνήθως καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Για παράδειγμα, αν Ιρακινός υπήκοος εγκατέλειψε το Ιράκ λόγω των συνθηκών εμφυλίου πολέμου στη χώρα και της γενικευμένης ανασφάλειας και όχι επειδή π.χ. αποτέλεσε ο ίδιος στόχο των αντάρτικων ομάδων, τότε του δίδεται καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι ένοπλες συγκρούσεις δεν μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα και την ατομική δίωξη για ένα ή περισσότερους από τους λόγους που απαριθμούνται στη Σύμβαση του 1951. Για παράδειγμα, αν ο Ιρακινός υπήκοος που αναφέραμε πιο πάνω είναι Παλαιστινιακής καταγωγής και έχει απειληθεί ότι αν δεν εγκαταλείψει τη χώρα του θα τον σκοτώσουν τότε θα πρέπει να του δοθεί προσφυγικό καθεστώς. Επίσης, όταν κατά τη διάρκεια ενόπλων συγκρούσεων διαπράττονται – όπως συνήθως γίνεται- ειδεχθή εγκλήματα πολέμου, όπως γενοκτονίες (π.χ. Ρουάντα, Νταρφούρ, λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό) ή πολιτικές εθνοκάθαρσης, τότε τα άτομα που καταφέρνουν να διαφύγουν είναι πρόσφυγες λόγω της εθνικής τους καταγωγής ή των πολιτικών τους απόψεων και επομένως θα πρέπει να τους δοθεί πλήρες προσφυγικό καθεστώς και όχι καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.
Πώς διαχωρίζεται ο πρόσφυγας από το μετανάστη
Βλέπουμε λοιπόν ότι το άτομο που μεταναστεύει για να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής του (ο οικονομικός μετανάστης με άλλα λόγια) διαφοροποιείται από τον πρόσφυγα. Η διάκριση ωστόσο, ανάμεσα στον οικονομικό μετανάστη και τον πρόσφυγα γίνεται λιγότερο σαφής, όταν για παράδειγμα πίσω από τα οικονομικά μέτρα που επηρεάζουν την απόκτηση των μέσων διαβίωσης μπορεί να υπάρχουν φυλετικοί, θρησκευτικοί ή πολιτικοί στόχοι ή διαθέσεις εναντίον μιας ορισμένης ομάδας. Σε περιπτώσεις όπου τα οικονομικά μέτρα αφανίζουν την οικονομική υπόσταση ενός συγκεκριμένου τμήματος του πληθυσμού, τα πρόσωπα που πλήττονται μπορεί, ανάλογα με τις περιστάσεις, να γίνουν πρόσφυγες όταν εγκαταλείπουν τη χώρα τους.
Η διάκριση μεταξύ του πρόσφυγα και του οικονομικού μετανάστη γίνεται ολοένα και λιγότερο σαφής στις μέρες μας, όταν άτομα διαφεύγουν συνθήκες απόλυτης φτώχιας από τη χώρα τους, αφού ούτε πρόσφυγες μπορούν να θεωρηθούν αλλά ούτε και οικονομικοί μετανάστες. Πώς μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι οι υπήκοοι της Ζιμπάμπουε που δεν φεύγουν λόγω της πολιτικής δίωξης, αλλά λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης (ανεργία, επιδημίες, έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης), είναι οικονομικοί μετανάστες – επομένως δεν δικαιούνται διεθνή προστασία- όταν η προστασία από πλευράς κράτους είναι ανύπαρκτη?
Ο ξεκάθαρος διαχωρισμός του πρόσφυγα που δικαιούται προστασία από τον άνθρωπο που δεν είναι πρόσφυγας, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολος στις μέρες μας. Επομένως, είναι επιτακτική προτεραιότητα για τη διεθνή κοινότητα να βρει συντονισμένες λύσεις όσον αφορά τις αιτίες του εκτοπισμού καθώς και της ευρύτερης μετακίνησης των πληθυσμών (πόλεμοι, κακή διακυβέρνηση κρατών, παραβιάσεις ατομικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φτώχεια, αλλαγή του κλίματος, περιβαλλοντολογικές καταστροφές) . Όσον αφορά τον εξαναγκαστικό εκτοπισμό, η καλύτερη λύση είναι η πρόληψη, αλλά για να γίνει αυτό εφικτό πρέπει να κατανοήσουμε τις αιτίες που δημιουργούν τον εκτοπισμό, περιλαμβανομένης και της αποτυχίας των κρατών να παρέχει στους υπηκόους της αυτή την προστασία. Θα πρέπει να δημιουργηθούν πλαίσια πολιτικής που να διασφαλίζουν όπως η διεθνής κοινότητα χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της – ανακουφιστική βοήθεια, εμπόριο, διπλωματία, ασφάλεια - ώστε να οδηγήσει τις χώρες αυτές από την αποτυχία σε μία σταθερότητα που θα διατηρηθεί. Αυτή η σταθερότητα μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρχουν πρόσφυγες ή τουλάχιστον ότι οι πρόσφυγες θα μπορούν σύντομα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους να ξαναδημιουργήσουν τη ζωή τους, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Εντωμεταξύ, όμως, αυτό που προέχει είναι η προστασία των ανθρώπων που τη χρειάζονται, των προσφύγων που καταφεύγουν στις δικές μας τις χώρες και ζητούν προστασία.
Ποιος έχει την προστασία για τους πρόσφυγες;
Υποχρέωση για προστασία εμπίπτει, πρωτίστως, στις κυβερνήσεις των χωρών όπου καταφεύγουν οι πρόσφυγες.Ο ρόλος της Ύπατης Αρμοστείας σε χώρες ευρωπαϊκές, βιομηχανικές, όπως είναι και η Κύπρος, είναι να διασφαλίζει, σε συνεργασία με την κυβέρνηση, ότι τα άτομα αυτά έχουν επαρκή προστασία. Πρόκειται για ένα ρόλο συμβουλευτικό αλλά και εποπτικό, π.χ. αν πρόσφυγες δεν έχουν πρόσβαση στα δικαιώματα που θα έπρεπε να έχουν, σύμφωνα με το νόμο, τότε η Υπάτη Αρμοστεία θα παρέμβει, κάνοντας τις σχετικές συστάσεις προς τα αρμόδια όργανα. Σε χώρες όπου οι κυβερνήσεις δεν έχουν τη δυνατότητα παροχής προστασίας, τότε η Ύπατη Αρμοστεία συνδράμει με διάφορους τρόπους, όπως με ανέγερση προσφυγικών καταυλισμών, επισιτιστικές βοήθειες, κ.τ.λ. Όταν λέμε προστασία τι εννοούμε και τι ακριβώς περιλαμβάνει; Καταρχάς, περιλαμβάνει την πρόσβαση σε αποτελεσματικές διαδικασίες ασύλου και δίκαιη μεταχείριση των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο. Αυτό προκύπτει τόσο από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Άρθρο 14 - το οποίο αναφέρει συγκεκριμένα ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αναζητά και να απολαμβάνει σε άλλες χώρες άσυλο από δίωξη, όσο και από τη Σύμβαση του Καθεστώτος για τους Πρόσφυγες. Το ίδιο δικαίωμα αποτυπώνεται και στην κυπριακή νομοθεσία περί προσφύγων. Ανεξαρτήτως, επομένως, του τρόπου εισόδου σε άλλη χώρα (με ή χωρίς έγγραφα), το άτομο που ισχυρίζεται δίωξη δικαιούται να υποβάλλει αίτηση ασύλου στις αρμόδιες αρχές της χώρας όπου κατέφυγε – ένα αίτημα το οποίο θα πρέπει να εξεταστεί με ακριβοδίκαιο τρόπο και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στην Κύπρο, οι αρμόδιες υπηρεσίες για την εξέταση των αιτημάτων ασύλου είναι η Υπηρεσία Ασύλου – σε πρώτο βαθμό - και η Αναθεωρητική Αρχή για την εξέταση εφέσεων.
Το δικαίωμα της πρόσβασης σε διαδικασίες ασύλου περιλαμβάνει το δικαίωμα παραμονής αυτού του ανθρώπου μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του για άσυλο. Διότι ο αιτητής ασύλου είναι εν δυνάμει πρόσφυγας. Μία λανθασμένη απόφαση μπορεί να σημαίνει ακόμα και θάνατο, επομένως η εξέταση ενός αιτήματος ασύλου είναι ένα από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα (δικαστικά ή διοικητικά).
Με την πρόσβαση σε διαδικασία ασύλου και ενόσω χρονικό διάστημα διαρκεί αυτή η διαδικασία, οι αιτητές ασύλου έχουν (δια νόμου) πρόσβαση σε όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα που ανήκουν σε όλους εμάς. Αυτό σημαίνει, δικαίωμα στη στέγαση, εργασία, εκπαίδευση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη - όλα τα στοιχειώδη δικαιώματα που επιτρέπουν την αξιοπρεπή διαβίωση. Συγκεκριμένα για τους αιτητές ασύλου υπάρχει σχετική οδηγία της Ε.Ε. που προβλέπει την πρόσβαση των ατιτητών ασύλου στα δικαιώματα αυτά. Η Κυπριακή νομοθεσία, κατόπιν ενσωμάτωσης της σχετικής Οδηγίας της ΕΕ, προβλέπει την παροχή δημοσίου βοηθήματος για την κάλυψη των βασικών αναγκών των αιτητών ασύλου τους πρώτους έξι μήνες και στη συνέχεια το δημόσιο βοήθημα καταβάλλεται αν δεν έχουν εξασφαλίσει εργασία στους τομείς όπου επιτρέπεται (σημ. τους πρώτους έξι μήνες οι αιτητές ασύλου δεν έχουν δικαίωμα σε εργασία ενώ μετά την παρέλευση των έξι μηνών δικαιούνται να εργαστούν σε συγκεκριμένους τομείς, όπως γεωργίας - κτηνοτροφίας, διαχείρισης αποβλήτων, ως εργάτες καθαρισμού κτιρίων και εξωτερικών χώρων).
Όταν οι αιτητές ασύλου αναγνωριστούν πρόσφυγες έχουν τα ίδια δικαιώματα εργασίας όπως οι Κύπριοι πολίτες, ενώ στα άτομα που δίδεται καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας αποκτούν τα ίδια δικαιώματα εργασίας όπως οι πρόσφυγες, μετά την παρέλευση ενός έτους από την ημερομηνία αναγνώρισής τους. Το δικαίωμα της ένταξης προσφύγων και ατόμων με συμπληρωματικό καθεστώς στις τοπικές κοινωνίες αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μίας ουσιαστικής προστασίας, αφού σε καμιά περίπτωση κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα είναι εφικτή η ασφαλής επιστροφή του πρόσφυγα στην πατρίδα του.
Πολύ συνοπτικά αυτά είναι τα δικαιώματα που προβλέπει η νομοθεσία για τους ανθρώπους που χρειάζονται διεθνή προστασία, και πολύ συνοπτικά θα πρέπει να πούμε ότι παρά τα θετικά βήματα που έχουν γίνει στον τομέα του ασύλου στην Κύπρο, παραμένουν ακόμα πολλές ελλείψεις και προβλήματα στην πρακτική εφαρμογή των δικαιωμάτων που προαναφέρθηκαν (π.χ. μεγάλες καθυστερήσεις στην εξέταση αιτήσεων για δημόσιο βοήθημα με αποτέλεσμα άποροι αιτητές ασύλου που δεν έχουν το δικαίωμα εργασίας να μην έχουν πόρους διαβίωσης, στον τομέα της εργασίας κλπ.) - προβλήματα που όμως δεν μας επιτρέπει ο χρόνος να αναλύσουμε στην παρούσα εισήγηση. Είναι γεγονός ότι ο μεγάλος αριθμός των αιτήσεων ασύλου, των οποίων εκκρεμεί η εξέτασή τους, γύρω στις 8.570, δυσχεραίνει την πρόσβαση των αιτητών ασύλου στα δικαιώματά τους και προϋποθέτει επιπλέον πόρους από πλευράς κυβέρνησης. Πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται το φαινόμενο αυτό; Βεβαίως όχι με την εισαγωγή περιοριστικών μορφών πολιτικής (π.χ. με περιορισμό του δικαιώματος εργασία) ούτε με συνοπτικές διαδικασίες επαναπροώθησης χωρίς να έχει προηγηθεί ενδελεχής εξέταση αιτημάτων ασύλου. Η μόνη απάντηση είναι σύντομες (και ακριβοδίκαιες) διαδικασίες ασύλου, ώστε να προστατευθούν άμεσα τα άτομα που διαφεύγουν πολέμους και διώξεις στη χώρα τους και να μην παρατείνεται η αγωνία και η αβεβαιότητα. Ταυτόχρονα, μία διαδικασία ασύλου που διαρκεί κατά μέσο όρο 6 μήνες θα λειτουργήσει αποτρεπτικά και για τους ανθρώπους που δεν έχουν βάσιμο φόβο δίωξης, αλλά υποβάλλουν αίτηση ασύλου για άλλους λόγους (π.χ. για να παρατείνουν τη διαμονή τους και για να εργαστούν). Η επίσπευση των διαδικασιών θα επιτευχθεί με την πρόσληψη περισσότερων εξεταζόντων λειτουργών, την εφαρμογή ταχύρυθμων διαδικασιών για αιτήσεις που είναι προδήλως αβάσιμες, καθώς και με τη λήψη άλλων μέτρων που θα επιτρέψει την καλύτερη οργάνωση του τομέα του ασύλου.
Ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες είναι η ένταξή τους στην κοινωνία που τους φιλοξενεί. Εδώ βλέπετε ορισμένα από τα προβλήματα, όπως έχουν προκύψει από έρευνες της Ύπατης Αρμοστείας για την ένταξη των προσφύγων στην Ε.Ε: ανεπαρκή γνώση της γλώσσας στη χώρας υποδοχής, διαφορές στην κουλτούρα, αλλά, κυρίως έλλειψη κατανόησης στις χώρες υποδοχής για την συγκεκριμένη κατάσταση των προσφύγων καθώς και διακρίσεις και μη ευπρόσδεκτη στάση έναντι των ξένων γενικότερα. Προβλήματα τα οποία ισχύουν και στην Κύπρο για την αντιμετώπιση των οποίων χρειάζονται περισσότερα και πιο αποτελεσματικά προγράμματα ένταξης.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι υπάρχουν πρόσφυγες σε όλα τα μέρη της γης, 37,4 εκατομμύρια άνθρωποι. Τους βλέπει κανείς όχι μόνο στις τηλεοράσεις και στους ηλεκτρονικούς του υπολογιστές, αλλά κάποιοι βρίσκονται ανάμεσά μας. Όπως ανάμεσά μας βρίσκονται και οι προκαταλήψεις γύρω από το θέμα, που συνοψίζονται εδώ – «οι λαθρομετανάστες που θα μας μείνουν», «όλοι είναι οικονομικοί μετανάστες», «κανενός δεν κινδυνεύει η ζωή του», «αποτελούν απειλή για την Κύπρο», «μας παίρνουν τις δουλειές μας», «ζουν με δημόσιο βοήθημα». Αντιλήψεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και που σίγουρα δεν βοηθούν στην αποδοχή των προσφύγων, που είναι βασική προϋπόθεση για την ένταξή τους.
Με ποιους τρόπους θα μπορούσαμε να πολεμήσουμε αυτές τις προκαταλήψεις; Δείχνοντας ανθρώπινο ενδιαφέρον για τους πρόσφυγες, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν για τις ιδιαίτερες ανησυχίες τους –που μπορεί και να ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με τα δικά σας, με τη διαφορά ότι αυτοί είναι αναγκασμένοι να ζουν μακριά από τη χώρα τους και το οικείο περιβάλλον τους- θα είναι ένα πρώτο θετικό βήμα προς την ένταξή τους. Το γεγονός ότι είστε σήμερα εδώ είναι ένδειξη ότι ενδιαφέρεστε, ότι θέλετε να μάθετε, και σας προτρέπω να μάθετε περισσότερα. Την επόμενη φορά που θα βρείτε στο δρόμο σας έναν «ξένο», ας έχετε κατά νου ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να είναι πρόσφυγας – μπορεί να έχει φυλακιστεί στη χώρα του, μπορεί να έχει υποβληθεί σε βασανιστήρια γι’ αυτό που είναι. Μπορεί να είναι άνθρωποι με πολύ περισσότερο κουράγιο από οποιονδήποτε από εμάς. Τώρα γνωρίζετε ότι η προστασία των προσφύγων δεν είναι θέμα επιλογής ή θέμα μεταναστευτικής πολιτικής, αλλά αποτελεί νομική υποχρέωση της πολιτείας. Γνωρίζετε ποια είναι τα βασικά δικαιώματά τους. Μπορείτε να τους ενημερώσετε, διότι τις πλείστες φορές δεν γνωρίζουν, μπορείτε να τους καθοδηγήσετε, ακόμα και να τους συνοδέψετε στις αρμόδιες υπηρεσίες, ή ακόμα και να τους φέρετε σε επαφή με εργοδότες που χρειάζονται προσωπικό. Μιλήστε στα παιδιά σας, στους συγγενείς/φίλους σας που μπορεί να έχουν αρνητική στάση προδιαθέσεις έναντι των ξένων γενικότερα. Μπορείτε να γράψετε επιστολές σε εφημερίδες, να απαντήσετε σε αρνητικές απόψεις που, δυστυχώς βρίθουν σε πολλές εφημερίδες. Διαβάστε βιβλία με εμπειρίες ανθρώπων που έχουν βιώσει τη δίωξη, δείτε θεατρικές παραστάσεις σχετικές με το θέμα. Μία εξαιρετική πρόσφατη παράσταση ήταν «Η Βρωμιά», που αναδείκνυε τη μοναξιά ενός μετανάστη. Επισκεφθείτε εκθέσεις φωτογραφίας, όπως τη δική μας «Προστασία – Αυτό που χρειάζονται οι πρόσφυγες» η οποία συνεχίζει να φιλοξενείται σε πολλούς χώρους. Ενημερωθείτε, με άλλα λόγια, για την αλήθεια πίσω από τους πρόσφυγες και ενημερώστε και άλλους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε το www.unhcr.org (την κεντρική ιστοσελίδα του οργανισμού) καθώς και το blog της UNHCR Κύπρου στο http://unhcr-cyprus.blogspot.com/.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ο καθένας από εμάς με ένα κοινό στόχο - να προωθήσουμε τις σταθερές αξίες της ανοχής, της κατανόησης, της συμπόνιας προς τους συνανθρώπους μας που δεν είχαν άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.
Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
Aιμιλία Στροβολίδου,
Εκπρόσωπος Ενημέρωσης, Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR)
(Ομιλία σε Ημερίδα του Frederick University «Μετακινούμενοι Πληθυσμοί στον 21ο αιώνα», που διοργανώθηκε το Δεκέμβριο 2008)
UNHCR Press Conference – Melina Mercury Hall, Nicosia in the occasion of the World Refugee Day 2006 (by Cristina Planas)
"Thank you for joining us today in recognition of World Refugee Day – the result of a UN General Assembly Resolution designating every 20th June a day for all to focus on the indomitable spirit and courage of the world’s refugees while offering them the encouragement, support and the respect they deserve.
Though the concept of asylum has been around for at least 3,500 years, the refugee plight is still an acute stigma of our times. Today, though the world has evolved, scientific discoveries have been made, global communications have expanded – People are STILL being MISTREATED BY PEOPLE.
“Refugees”, who is a refugee and who is NOT a refugee? (PP1)
The 1951 Geneva Convention defined refugees as persons who are outside their country, and CANNOT return, owing to a WELL-FOUNDED FEAR of PERSECUTION because of their race, religion, nationality, political opinion or membership of a particular social group.
This means clearly that we should not speak only about “political refugees”. As we see in the definition, there are other grounds on which individuals are persecuted across the world.
(PP2)
As you can see, in the “refugee” definition there is no reference to “economic refugees”. We may be sympathetic for individuals coming from countries where the minimum living standards are deficient, yet the universally recognized refugee definition does not include individuals who leave their country purely for economic reasons.
Nearly everybody has seen on TV, in the news papers, thousands of individuals running, at once, from their homeland, simply with what they can carry with them, what they can carry in their minds. Everything else is left BEHIND. These are clearly visible mass exoduses of people escaping war or ethnic cleansing, -targeting all uniformly-. YET there are also individualized forms of persecution that we don’t see in images. You don’t see individualized: (PP3)
-torture, inhuman and degrading treatment or punishment
-slavery and servitude
-lack of freedom of thought, or religion
-arbitrary arrest and detention
-lack of recognition as person before the law
If this persecution can’t be seen, how do we know?
We find out through a process called “individual status determination”. Until this determination is done by the legally established bodies, the person who claims well founded fear of persecution is called asylum seeker.
In the case of persons escaping from persecution, a big confusion and misunderstanding can be created because they may move away from one very same country, together with economic migrants, all illegally.
*Refugees and economic migrants may use the same way of travelling,
*coincidentally even the same day,
*even pay the same smuggler.
*In the case of Cyprus, both nature of groups may come through the north illegally.
… and yet, for completely different reasons!
They don’t have any OTHER OPTION! Think that a person persecuted is not given, many times, the chance to have passport, may not be allowed to exit his/her country in the official ways. We should not compromise the institution of asylum with the wrong assumptions. Each time we forget we may be condemning somebody without knowing their circumstances.
Who is RESPONSIBLE to protect refugees and asylum seekers? (PP 5)
States such as Cyprus, which have ratified the 1951 Refugee Convention, have at least 2 obligations:
-the responsibility to grant access to the territory,
-and access to the individual status determination procedure
(and we will speak later about a third one: the rights of the a/s and refugees)
(PP4)
Finally, what is this story about individual RSD?
In the case of Cyprus the Asylum Service (from the Ministry of Interior) and the Reviewing Authority (a second instance body, of independent nature, appointed by the Council of Ministers), are responsible for implementing this procedure. They alone, following UNHCR policies, and not any body else, have the responsibility to analyze and decide, who is to be RECOGNIZED as a refugee, and who can be REJECTED because doesn’t meet the requirements. UNTIL the person who has applied (we will speak later about how and where) has not been INDIVIDUALLY EXAMINED nobody is in a position, to make speculative conclusions on them. This individualized examination comprises a detailed interview (sometimes lasting 6 hours, sometimes is a series of interviews), and scrutiny and analysis of the specific circumstances of the country of origin in relation to that particular individual. When, after the interview, the case is rejected there is not longer a reason to call them a/s (UNHCR analyses at random some of the decisions to see if the cases are been well assessed).
(PP 6) #Ref, # a/s
Despite the above, we frequently hear: “Most apply without being victims of persecution; they are abusers of the asylum system”. Please imagine how unfair this is to those who have been tortured, abused or other wise persecuted. Yes, no doubt there is abuse, here and elsewhere. Life is full of difficulties and dilemmas and this is only one more of many of them. We have to deal with it. In the same way that the doctors cant refuse to see persons alleging a pain on the grounds that the majority of us are healthy, equally, we have to analyze each asylum claim, because we cant afford the luxury of being indifferent to persons who may be tortured or killed because of the religion they want to practice, the ethnic group in which they were born, or their ideology. The right to seek asylum (contained in the Universal Declaration of Human Rights) is absolute, and thus no exceptions can be made. The claim MUST be heard because it can be a matter of life or death. Therefore, the response of asylum countries should not be to devise ever more ingenious ways to close their doors. Instead, States need to implement rapid, fair and effective procedures to distinguish those who need protection from those who move for other reasons.
(PP 7)
UNHCR also deals with other categories of people. For lack of time I will need to refer to the information contained in your folders.
……..KNOW MORE ABOUT how UNHCR contributes. To illustrate it, I will refer to our work in Cyprus formulating 7 ENCOURAGEMENTS
(PP 8)
UNHCR has a “watching brief”, intervening, if necessary, to ensure that asylum seekers are not forcibly returned to countries where their lives may be in danger. UNHCR is to ensure that states are AWARE OF, AND ACT ON THEIR OBLIGATIONS to protect refugees and persons seeking asylum. UNHCR does not substitute governments in their responsibilities.
1. Information to asylum seekers. They should be informed in a language that they understand on their rights and obligations, highlighting how to access those rights. The Government is obliged to do it by the EU directives, and national regulations. At present the information they get is sketchy, to say the least. UNHCR has not only advocated for the early implementation of this obligation but has substantively helped in the preparation of such brochure. Bear in mind that access to information could also discourage non-genuine refugees.
2. Expedite RSD. In Cyprus, there are at present 12,000 refugee applications pending RSD. This situation is neither advantageous for the State not for the a/s. They have accumulated because insufficient resources are allocated to undertake the individual status determination. Some have waited even for 3 years. It would be more cost effective for the State to devote additional resources to expedite decisions WHILE AT THE SAME TIME MAINTAINING THE QUALITY AND FAIRNESS OF THE DECISIONS. The present circle of administrative requirements for an extended period of time is much more costly for the administration. --I am referring to periodic renewals of residence permits and unemployment cards, immense processing of requests to social welfare and medical cards, detentions, maintenance and police supervision of those in detention--. UNHCR has brought to the attention of the competent authorities at the highest level that WHILE UNDERSTANDING THAT THE PRESSURE IS HIGH, and THE SYSTEM NEW, THERE IS A NEED TO DEAL WITH THIS REALITY. Be sure that more immediate decision would also discourage individuals who do not suffer from well founded fear of persecution from applying.
3. Improve access to the social and economic rights. If a/s are not allowed to work (or are allowed to work in sectors where there are no vacancies), the state not only loses the opportunity to control the employment conditions, but losses the contributions from the persons employed. In addition has the OBLIGATION to make the life of a/s possible in dignifying conditions paying welfare. In this respect UNHCR receives information from the a/s, and searches feedback from the pertinent institutions. It is possible to reconcile the obligations of the States (and all its accountability requirements), with the rights of the applicants. This task must be streamlined, rationalized and modernized. -----It is not about doing favours, it is not about pity, it is about OBLIGATIONS, it is about the RULE OF LAW, it is about transparency, and about an attitude of service in the civil administration.----.
4. Unrestricted access to the asylum procedure in a consistent manner. The immigration police are responsible of receiving the applications and forwarding them to the Asylum Service. While indeed, there are many individuals who succeed in filing their application -(albeit sometimes after the mediation of a paid lawyer, or national NGO)-, obstacles are being placed to some. The practice is not uniform. UNHCR frequently monitors all related interlocutors, as well as discusses with the top supervisors. For these obstacles to be removed, strong supervision is necessary, to ensure that ALL immigration police officers adhere to their obligations.
5. Deprivation of liberty should be kept to the absolute minimum. Deprivation of liberty can’t be a tool to discourage refugees from arriving in Cyprus. Though detention of asylum seekers is forbidden by the law unless a very specific set of circumstances concur, at present it happens. UNHCR, with its meagre resources, monitors detention facilities with a view to ensure that the RSD of persons in detention is completed without any delay. During the detention process, there have been complaints of abuses by the police. When we have got them, we have brought to their attention, and we count on exhaustive inspections and such allegations not to be repeated.
6. A policy for their real integration. Cyprus hosts around 600 recognized refugees. Effective integration is part and parcel of the protection concept. A policy needs to be designed and be put in practice.
7. Public awareness is fundamental in this effort to protect refugees. We need each other, UNHCR needs you all to carry out our mandate, and you need us to carry out yours. The activities undertaken on the WRD aim at sensitizing public opinion on refugee issues. Through the release of two refugee-related movies, through tonight’s gathering we want to let people know who the refugees are, what their problems are and how they can be assisted. Through the WRD preparations we were touched by the compassion shown by many individuals and companies who offered their in-kind and cash contribution to make these activities possible.
Thank you very much.
(…..)
****The t-shirt we are launching today aims at being a walking message to spread awareness on the circumstances of the refugees, their rights and the overall right to a dignifying LIFE. It aims at having much more impact than a banner that UNHCR could hang in Eleftheria square every day, by virtue of being transmitted by the people themselves, reminding each other of being sensitive to others that are less lucky and happy than us. We urge you to buy the t-shirt and let as many people as possible know where to buy it (list of places is to be found in your folders). Let us create a sea of these t-shirts in Cyprus. Thousands of us wearing it speaking in support of those who were not allowed to speak. The proceeds from the sale of the t-shirts will benefit asylum seekers and refugees in Cyprus through enhancing our support, advocacy and supervision capacity. "
Though the concept of asylum has been around for at least 3,500 years, the refugee plight is still an acute stigma of our times. Today, though the world has evolved, scientific discoveries have been made, global communications have expanded – People are STILL being MISTREATED BY PEOPLE.
“Refugees”, who is a refugee and who is NOT a refugee? (PP1)
The 1951 Geneva Convention defined refugees as persons who are outside their country, and CANNOT return, owing to a WELL-FOUNDED FEAR of PERSECUTION because of their race, religion, nationality, political opinion or membership of a particular social group.
This means clearly that we should not speak only about “political refugees”. As we see in the definition, there are other grounds on which individuals are persecuted across the world.
(PP2)
As you can see, in the “refugee” definition there is no reference to “economic refugees”. We may be sympathetic for individuals coming from countries where the minimum living standards are deficient, yet the universally recognized refugee definition does not include individuals who leave their country purely for economic reasons.
Nearly everybody has seen on TV, in the news papers, thousands of individuals running, at once, from their homeland, simply with what they can carry with them, what they can carry in their minds. Everything else is left BEHIND. These are clearly visible mass exoduses of people escaping war or ethnic cleansing, -targeting all uniformly-. YET there are also individualized forms of persecution that we don’t see in images. You don’t see individualized: (PP3)
-torture, inhuman and degrading treatment or punishment
-slavery and servitude
-lack of freedom of thought, or religion
-arbitrary arrest and detention
-lack of recognition as person before the law
If this persecution can’t be seen, how do we know?
We find out through a process called “individual status determination”. Until this determination is done by the legally established bodies, the person who claims well founded fear of persecution is called asylum seeker.
In the case of persons escaping from persecution, a big confusion and misunderstanding can be created because they may move away from one very same country, together with economic migrants, all illegally.
*Refugees and economic migrants may use the same way of travelling,
*coincidentally even the same day,
*even pay the same smuggler.
*In the case of Cyprus, both nature of groups may come through the north illegally.
… and yet, for completely different reasons!
They don’t have any OTHER OPTION! Think that a person persecuted is not given, many times, the chance to have passport, may not be allowed to exit his/her country in the official ways. We should not compromise the institution of asylum with the wrong assumptions. Each time we forget we may be condemning somebody without knowing their circumstances.
Who is RESPONSIBLE to protect refugees and asylum seekers? (PP 5)
States such as Cyprus, which have ratified the 1951 Refugee Convention, have at least 2 obligations:
-the responsibility to grant access to the territory,
-and access to the individual status determination procedure
(and we will speak later about a third one: the rights of the a/s and refugees)
(PP4)
Finally, what is this story about individual RSD?
In the case of Cyprus the Asylum Service (from the Ministry of Interior) and the Reviewing Authority (a second instance body, of independent nature, appointed by the Council of Ministers), are responsible for implementing this procedure. They alone, following UNHCR policies, and not any body else, have the responsibility to analyze and decide, who is to be RECOGNIZED as a refugee, and who can be REJECTED because doesn’t meet the requirements. UNTIL the person who has applied (we will speak later about how and where) has not been INDIVIDUALLY EXAMINED nobody is in a position, to make speculative conclusions on them. This individualized examination comprises a detailed interview (sometimes lasting 6 hours, sometimes is a series of interviews), and scrutiny and analysis of the specific circumstances of the country of origin in relation to that particular individual. When, after the interview, the case is rejected there is not longer a reason to call them a/s (UNHCR analyses at random some of the decisions to see if the cases are been well assessed).
(PP 6) #Ref, # a/s
Despite the above, we frequently hear: “Most apply without being victims of persecution; they are abusers of the asylum system”. Please imagine how unfair this is to those who have been tortured, abused or other wise persecuted. Yes, no doubt there is abuse, here and elsewhere. Life is full of difficulties and dilemmas and this is only one more of many of them. We have to deal with it. In the same way that the doctors cant refuse to see persons alleging a pain on the grounds that the majority of us are healthy, equally, we have to analyze each asylum claim, because we cant afford the luxury of being indifferent to persons who may be tortured or killed because of the religion they want to practice, the ethnic group in which they were born, or their ideology. The right to seek asylum (contained in the Universal Declaration of Human Rights) is absolute, and thus no exceptions can be made. The claim MUST be heard because it can be a matter of life or death. Therefore, the response of asylum countries should not be to devise ever more ingenious ways to close their doors. Instead, States need to implement rapid, fair and effective procedures to distinguish those who need protection from those who move for other reasons.
(PP 7)
UNHCR also deals with other categories of people. For lack of time I will need to refer to the information contained in your folders.
……..KNOW MORE ABOUT how UNHCR contributes. To illustrate it, I will refer to our work in Cyprus formulating 7 ENCOURAGEMENTS
(PP 8)
UNHCR has a “watching brief”, intervening, if necessary, to ensure that asylum seekers are not forcibly returned to countries where their lives may be in danger. UNHCR is to ensure that states are AWARE OF, AND ACT ON THEIR OBLIGATIONS to protect refugees and persons seeking asylum. UNHCR does not substitute governments in their responsibilities.
1. Information to asylum seekers. They should be informed in a language that they understand on their rights and obligations, highlighting how to access those rights. The Government is obliged to do it by the EU directives, and national regulations. At present the information they get is sketchy, to say the least. UNHCR has not only advocated for the early implementation of this obligation but has substantively helped in the preparation of such brochure. Bear in mind that access to information could also discourage non-genuine refugees.
2. Expedite RSD. In Cyprus, there are at present 12,000 refugee applications pending RSD. This situation is neither advantageous for the State not for the a/s. They have accumulated because insufficient resources are allocated to undertake the individual status determination. Some have waited even for 3 years. It would be more cost effective for the State to devote additional resources to expedite decisions WHILE AT THE SAME TIME MAINTAINING THE QUALITY AND FAIRNESS OF THE DECISIONS. The present circle of administrative requirements for an extended period of time is much more costly for the administration. --I am referring to periodic renewals of residence permits and unemployment cards, immense processing of requests to social welfare and medical cards, detentions, maintenance and police supervision of those in detention--. UNHCR has brought to the attention of the competent authorities at the highest level that WHILE UNDERSTANDING THAT THE PRESSURE IS HIGH, and THE SYSTEM NEW, THERE IS A NEED TO DEAL WITH THIS REALITY. Be sure that more immediate decision would also discourage individuals who do not suffer from well founded fear of persecution from applying.
3. Improve access to the social and economic rights. If a/s are not allowed to work (or are allowed to work in sectors where there are no vacancies), the state not only loses the opportunity to control the employment conditions, but losses the contributions from the persons employed. In addition has the OBLIGATION to make the life of a/s possible in dignifying conditions paying welfare. In this respect UNHCR receives information from the a/s, and searches feedback from the pertinent institutions. It is possible to reconcile the obligations of the States (and all its accountability requirements), with the rights of the applicants. This task must be streamlined, rationalized and modernized. -----It is not about doing favours, it is not about pity, it is about OBLIGATIONS, it is about the RULE OF LAW, it is about transparency, and about an attitude of service in the civil administration.----.
4. Unrestricted access to the asylum procedure in a consistent manner. The immigration police are responsible of receiving the applications and forwarding them to the Asylum Service. While indeed, there are many individuals who succeed in filing their application -(albeit sometimes after the mediation of a paid lawyer, or national NGO)-, obstacles are being placed to some. The practice is not uniform. UNHCR frequently monitors all related interlocutors, as well as discusses with the top supervisors. For these obstacles to be removed, strong supervision is necessary, to ensure that ALL immigration police officers adhere to their obligations.
5. Deprivation of liberty should be kept to the absolute minimum. Deprivation of liberty can’t be a tool to discourage refugees from arriving in Cyprus. Though detention of asylum seekers is forbidden by the law unless a very specific set of circumstances concur, at present it happens. UNHCR, with its meagre resources, monitors detention facilities with a view to ensure that the RSD of persons in detention is completed without any delay. During the detention process, there have been complaints of abuses by the police. When we have got them, we have brought to their attention, and we count on exhaustive inspections and such allegations not to be repeated.
6. A policy for their real integration. Cyprus hosts around 600 recognized refugees. Effective integration is part and parcel of the protection concept. A policy needs to be designed and be put in practice.
7. Public awareness is fundamental in this effort to protect refugees. We need each other, UNHCR needs you all to carry out our mandate, and you need us to carry out yours. The activities undertaken on the WRD aim at sensitizing public opinion on refugee issues. Through the release of two refugee-related movies, through tonight’s gathering we want to let people know who the refugees are, what their problems are and how they can be assisted. Through the WRD preparations we were touched by the compassion shown by many individuals and companies who offered their in-kind and cash contribution to make these activities possible.
Thank you very much.
(…..)
****The t-shirt we are launching today aims at being a walking message to spread awareness on the circumstances of the refugees, their rights and the overall right to a dignifying LIFE. It aims at having much more impact than a banner that UNHCR could hang in Eleftheria square every day, by virtue of being transmitted by the people themselves, reminding each other of being sensitive to others that are less lucky and happy than us. We urge you to buy the t-shirt and let as many people as possible know where to buy it (list of places is to be found in your folders). Let us create a sea of these t-shirts in Cyprus. Thousands of us wearing it speaking in support of those who were not allowed to speak. The proceeds from the sale of the t-shirts will benefit asylum seekers and refugees in Cyprus through enhancing our support, advocacy and supervision capacity. "
Speech delivered by the UNHCR Representative in Cyprus, Cristina Planas, at the launching of the World Refugee Day 2006 fashion T-shirt
"Mrs Papadopoulou, Your Grace, Excellencies, Distinguished Guests, Ladies and Gentlemen, dear partners, colleagues and friends. Thank you for joining us today to pay tribute to the refugees on their special day.
On this World Refugee Day, we honour the nearly 21 million refugees and displaced people all over the world who, on the strength of HOPE have overcome their fears to start rebuilding their lives. Yesterday it was fear for their lives, fear for the fate of their families, fear for the violation of their basic freedoms that forced them to flee their countries. This fear left them with nothing except the one possession that nobody can take away: hope. -The indestructible hope for one day finding a place to rebuild their lives. A place to call home.
“Keeping their hope alive is the responsibility of everyone…”; “…All of us can do our part to give hope to the uprooted – from a simple welcoming smile to refugees in our own communities, to the direct involvement of individuals, companies, and governments in supporting the projects of the humanitarian agencies caring for the uprooted”.
Being the responsibility of everybody, this year’s project in Cyprus is about bringing people together, bringing sectors together, bringing parts of the society together to a mutual understanding, for the acceptance of a reality, the reality that many of us live in freedom, while others live under persecution. Once this is accepted, there comes the need to do something to alleviate this unbalance. This event may represent the seed of the voice of Cyprus, the voice of a society that doesn’t want more of this unbalance and until it can do more to redress it, at least will do its best to alleviate its consequences, all standing for principles and for solutions, maximizing, -each one of us-, our potential to influence others on this human dimension. Acting together, expressing views, reacting to events, rejecting what is not right, putting things in place. This fashion t-shirt project demonstrates that in Cyprus the humanitarian and business sectors meet, the dividing line is getting finer. The objectives from each sector do not need to be in competition, but all meeting in one point: better life for all.
Cyprus hosts around 600 refugees and more than 12,000 asylum seekers. As the UN Refugee Agency in Cyprus, with a supervisory role in protecting this group of people, we were touched by the sympathy shown by individuals and companies who offered their in-kind and cash contribution in making the public awareness purpose of World Refugee Day possible. This is an invaluable tool in protecting refugees, contributing to the building of a positive public opinion. Without positive public opinion, HOPE would be for refugees the last possession to lose.
The t-shirt (vividly displayed in this room…) that we are launching today reflects the theme “HOPE” in a campaign that aims at informing and sensitizing about the refugee cause.
We hope that YOU can´t wait to buy it! The proceeds of the t-shirts will benefit asylum seekers and refugees in Cyprus through enhancing our support, advocacy and supervisory capacity.
Mrs Papadopoulou, thank you for honoring us with your presence today; for your understanding each time we have discussed refugee issues; for making yourself available in times of conflict; with my admiration for that, UNHCR´s Representation in Cyprus counts on the continuation of this support at the substantive level.
Before I pass the floor to Ms Kika Ioannidou, who will explain to us how she was inspired/// and to whom I’m particularly thankful -as she created the design and supervised the production of the t-shirt entirely for free-///, please allow me to express my gratitude to all other sponsors of these year’s activities, namely:
- Marketway….; for their incalculably valuable contribution, for the enthusiasm of the TEAM while taking charge of all the stages of the promotion of these events.
- Marina Shacolas, the artistic photographer of the campaign
- MEGA channel, our media sponsor
- J&P
- Areeba
- Groupe Carrefour, (Chris Cash & Carry)
- The computer company New Cytech
- Cyprus Youth Organization
- -Bishopric of Larnaca
- The British Council of Cyprus
- The Nicosia Municipality for offering Melina Merkouri Hall free of charge
- KEO, Bishopric of Kykkos, Lanitis Brothers for offering us drinks
- For the screening of the films we are thankful to the Swedish and Swiss Embassy, Intercollege and Rialto theater in Limassol
- Thanks also to our friends Felicity and Christakis Christofides
- To the Pharos Trust who dedicated the 28 May concert to the refugees.
- To others WHO HAVE CHOSEN NOT TO BE NAMED
The t-shirt is awaiting to go home with you!
Thank you very much for your attention. I now pass the floor to Kika, our fashion designer……."
On this World Refugee Day, we honour the nearly 21 million refugees and displaced people all over the world who, on the strength of HOPE have overcome their fears to start rebuilding their lives. Yesterday it was fear for their lives, fear for the fate of their families, fear for the violation of their basic freedoms that forced them to flee their countries. This fear left them with nothing except the one possession that nobody can take away: hope. -The indestructible hope for one day finding a place to rebuild their lives. A place to call home.
“Keeping their hope alive is the responsibility of everyone…”; “…All of us can do our part to give hope to the uprooted – from a simple welcoming smile to refugees in our own communities, to the direct involvement of individuals, companies, and governments in supporting the projects of the humanitarian agencies caring for the uprooted”.
Being the responsibility of everybody, this year’s project in Cyprus is about bringing people together, bringing sectors together, bringing parts of the society together to a mutual understanding, for the acceptance of a reality, the reality that many of us live in freedom, while others live under persecution. Once this is accepted, there comes the need to do something to alleviate this unbalance. This event may represent the seed of the voice of Cyprus, the voice of a society that doesn’t want more of this unbalance and until it can do more to redress it, at least will do its best to alleviate its consequences, all standing for principles and for solutions, maximizing, -each one of us-, our potential to influence others on this human dimension. Acting together, expressing views, reacting to events, rejecting what is not right, putting things in place. This fashion t-shirt project demonstrates that in Cyprus the humanitarian and business sectors meet, the dividing line is getting finer. The objectives from each sector do not need to be in competition, but all meeting in one point: better life for all.
Cyprus hosts around 600 refugees and more than 12,000 asylum seekers. As the UN Refugee Agency in Cyprus, with a supervisory role in protecting this group of people, we were touched by the sympathy shown by individuals and companies who offered their in-kind and cash contribution in making the public awareness purpose of World Refugee Day possible. This is an invaluable tool in protecting refugees, contributing to the building of a positive public opinion. Without positive public opinion, HOPE would be for refugees the last possession to lose.
The t-shirt (vividly displayed in this room…) that we are launching today reflects the theme “HOPE” in a campaign that aims at informing and sensitizing about the refugee cause.
We hope that YOU can´t wait to buy it! The proceeds of the t-shirts will benefit asylum seekers and refugees in Cyprus through enhancing our support, advocacy and supervisory capacity.
Mrs Papadopoulou, thank you for honoring us with your presence today; for your understanding each time we have discussed refugee issues; for making yourself available in times of conflict; with my admiration for that, UNHCR´s Representation in Cyprus counts on the continuation of this support at the substantive level.
Before I pass the floor to Ms Kika Ioannidou, who will explain to us how she was inspired/// and to whom I’m particularly thankful -as she created the design and supervised the production of the t-shirt entirely for free-///, please allow me to express my gratitude to all other sponsors of these year’s activities, namely:
- Marketway….; for their incalculably valuable contribution, for the enthusiasm of the TEAM while taking charge of all the stages of the promotion of these events.
- Marina Shacolas, the artistic photographer of the campaign
- MEGA channel, our media sponsor
- J&P
- Areeba
- Groupe Carrefour, (Chris Cash & Carry)
- The computer company New Cytech
- Cyprus Youth Organization
- -Bishopric of Larnaca
- The British Council of Cyprus
- The Nicosia Municipality for offering Melina Merkouri Hall free of charge
- KEO, Bishopric of Kykkos, Lanitis Brothers for offering us drinks
- For the screening of the films we are thankful to the Swedish and Swiss Embassy, Intercollege and Rialto theater in Limassol
- Thanks also to our friends Felicity and Christakis Christofides
- To the Pharos Trust who dedicated the 28 May concert to the refugees.
- To others WHO HAVE CHOSEN NOT TO BE NAMED
The t-shirt is awaiting to go home with you!
Thank you very much for your attention. I now pass the floor to Kika, our fashion designer……."
Speech delivered by UNHCR’s Representative, Cristina Planas, at Casteliotisa-Nicosia on the occasion of the World Refugee Day 2007
"Excellencies, distinguished guests, colleagues and friends, ladies and gentlemen, thank you for being here today. Special thanks to our financial sponsors, the Ministry of Education and the Archbishopric of Cyprus; to the media contributors for the indispensable dissemination of the game; to the Municipality of Nicosia for this impressive building.
Not incidentally we are hosted in a centuries old building to speak about a tool devised for the youth of Cyprus. We want our message to be equally long lasting. As these walls have endured the passing of centuries, we intend that the contents transmitted through this entertaining and educational tool stand strong against rumours, against misinformation, against wrongly built assumptions.
We aim at transmitting information/concepts, for the stereotypes not to absorb the minds of the youth, BUT for the youth to absorb the reality in the world.
Nobody needs to familiarize the Cypriots with the very complex consequences of population displacement. The game, however, includes additional concepts:
-individualized persecution
-grounds of persecution
-who is an asylum seekers and who is a refugee
-who has the responsibility to examine applications
-where does this responsibility emanate from
-why to escape was the only choice
-why persons suffering persecution need to be distinguished from other type of population movements
-how the process of distinguishing takes place in Cyprus
-why refugees can not return to their countries
-what are the consequences of this recognition as a refugee
Conclusions raise alone from the game it self, its library, its videos. We own the victims of persecution at least UNDERSTANDING, EMPATHY, SUPPORT. Acceptance is to be enriched by tolerance, multiculturalism, advocacy for the respect of their human rights.
This is not only the responsibility of governments. There is a role for the society and the active citizenship as we are accountable as citizens. This is a natural consequence of living in a democracy. Advocating for standards is part of this activism.
The earlier these ideas are shared with the youth, the stronger the multiplier effect and its favourable impact would be.
The game is not only for the youth, but the educators, the parents. Play the game, suggest it to your friends, and show your support.
Along with the lines of activism we have brought today a symbol – CHERRIES--, for the read of blood, suffering, aggression, pain, torture, to be TRANFORMED INTO the red of: acceptance, joy, opportunities, sweetness, satisfactory life in Cyprus.
Please, contribute to this transformation, engage in dialogue/debate, disseminate the asylum concepts, consider facts and look for facts, advocate for adherence to international responsibilities and integration policies.
EAT CHERRIES and each time you do REMEMBER that it is your choice to contribute to the betterment of the lives of people who didn’t have other choice than to run away from their beloved counties.
Thank you."
Not incidentally we are hosted in a centuries old building to speak about a tool devised for the youth of Cyprus. We want our message to be equally long lasting. As these walls have endured the passing of centuries, we intend that the contents transmitted through this entertaining and educational tool stand strong against rumours, against misinformation, against wrongly built assumptions.
We aim at transmitting information/concepts, for the stereotypes not to absorb the minds of the youth, BUT for the youth to absorb the reality in the world.
Nobody needs to familiarize the Cypriots with the very complex consequences of population displacement. The game, however, includes additional concepts:
-individualized persecution
-grounds of persecution
-who is an asylum seekers and who is a refugee
-who has the responsibility to examine applications
-where does this responsibility emanate from
-why to escape was the only choice
-why persons suffering persecution need to be distinguished from other type of population movements
-how the process of distinguishing takes place in Cyprus
-why refugees can not return to their countries
-what are the consequences of this recognition as a refugee
Conclusions raise alone from the game it self, its library, its videos. We own the victims of persecution at least UNDERSTANDING, EMPATHY, SUPPORT. Acceptance is to be enriched by tolerance, multiculturalism, advocacy for the respect of their human rights.
This is not only the responsibility of governments. There is a role for the society and the active citizenship as we are accountable as citizens. This is a natural consequence of living in a democracy. Advocating for standards is part of this activism.
The earlier these ideas are shared with the youth, the stronger the multiplier effect and its favourable impact would be.
The game is not only for the youth, but the educators, the parents. Play the game, suggest it to your friends, and show your support.
Along with the lines of activism we have brought today a symbol – CHERRIES--, for the read of blood, suffering, aggression, pain, torture, to be TRANFORMED INTO the red of: acceptance, joy, opportunities, sweetness, satisfactory life in Cyprus.
Please, contribute to this transformation, engage in dialogue/debate, disseminate the asylum concepts, consider facts and look for facts, advocate for adherence to international responsibilities and integration policies.
EAT CHERRIES and each time you do REMEMBER that it is your choice to contribute to the betterment of the lives of people who didn’t have other choice than to run away from their beloved counties.
Thank you."
Speech delivered by UNHCR’s Representative, Cristina Planas, at Lanitis Foundation in Limassol on the occasion of the World Refugee Day 2008
"Excellencies, distinguished guests, colleagues and friends, ladies and gentlemen, thank you for being here today. What a delight to be able to invite you to such a spectacular venue for this photo exhibition!
I also want to invite you to look at the picture of choreographer Photos Nikolaou (also in portrayed in the invitation). What you see is not only a choreographer, you see also the limbo in which asylum seekers and refugees find themselves when they escape from the country where they experience persecution and arrive in a new country --They are neither here, nor there: in the air, in the uncertainty, until they are integrated--- Except that Photos Nikolaou feels reassured / confident ----–the same way that refugees can feel IF there is the flame of hope.
Because it is necessary that this subjective hope has an objective basis, in 2006 the UN Refugee Agency launched the HOPE campaign. Through this campaign we aimed at enhancing the understanding of the Cypriot population on:
-Who qualifies as a refugee
-What is the difference between a refugee and an economic migrant
-What is the difference between a refugee and an asylum seeker
-why Cyprus, as other countries, is responsible to properly examine who qualifies to be a recognized refugee.
This understanding is to dispel confusion, prejudices, and misinformation.
The components of this campaign were the photographs of Marina Shakola, a young philanthropist who has contributed her time, her creations, AND her thoughts; a well known artist who has chosen to make a difference in the society, to see further and see through, to travel to the African continent and have a close contact with the reality, the OTHER REALITY of refuge camps and displacement, to advocate through her ART, through HER LENSE, choosing on her journey Cypriot of all layers of society who wanted to pass a message in defence of the refugees.
As part of this campaign universally famed tennis player Baghdatis reminds all of us that we travel for our dreams, while others travel to escape -for their survival.
We are so lucky that we take it for granted, and from there, from our world of comfort, some universalize their easy life and display scepticism ---and because they ignore the realities of the world, from their sofa nurture the culture of disbelief and become deaf to the cries of those who are victimized due to their political opinion, their ethnicity, their religion.
Marina Shacola’s photos have appeared -- accompanied by short asylum related messages-- in three newspapers (Phileleptheros, Politis, Cyprus Mail) during several months and we want to thank them for their social role.
Another component of this campaign was the HOPE T-shirt, that you may wish to buy at the entrance, conceived by well known Cypriot designer Kika Ioanidou, portraying a vulnerable human being (either a woman or a man), who had to flee their country because of a fear for their life, and they are hoping for help; help comes to them from those understanding their plea.
This T-shirt has been sold and its profits have permitted the United Nations Refugee Agency in Cyprus to recruit an additional lawyer to provide legal assistance to refugees to get access to their legal entitlements in accordance to the national and the European refugee legislation. This is one opportunity for everybody in the society to make a difference. The effort of many consolidated together make a big difference.
Among 32 million uprooted persons world wide, Cyprus hosts around 1000 refugees and some 11,000 asylum seekers whose applications are waiting to be processed by the Government.
Because we are luckier than the refugees, and we didn’t have to flee, advocating on their behalf, displaying understanding and empathy is the way how we can show humane gratitude.
When we launched this campaign I could name every contributor. The contributors are now too many to enumerate them all. Allow me to thank them collectively and invite you to read the list at the entrance, but in particular let me thank,
-again Marina Shakola
-the Russian Commercial Bank, the major sponsor of this exhibition
-The Foundation of Evagora and Katheleen Lanitis for this perfect organization and this outstanding setting
-Marketway
-Phileleptheros Group
We continue relaying on all contributors for activities that build a positive public opinion based on well informed citizens, because if there won’t be persecution, there won’t be refugees. Those that are so vocally sceptical against refugees hopefully will become vocal against persecution.
To those, multiplying empathy, understanding, commitment, expanding HOPE, our immense thanks.
Thanks you very much to you and please continue enjoying the collection in this venue of serenity and refined taste."
I also want to invite you to look at the picture of choreographer Photos Nikolaou (also in portrayed in the invitation). What you see is not only a choreographer, you see also the limbo in which asylum seekers and refugees find themselves when they escape from the country where they experience persecution and arrive in a new country --They are neither here, nor there: in the air, in the uncertainty, until they are integrated--- Except that Photos Nikolaou feels reassured / confident ----–the same way that refugees can feel IF there is the flame of hope.
Because it is necessary that this subjective hope has an objective basis, in 2006 the UN Refugee Agency launched the HOPE campaign. Through this campaign we aimed at enhancing the understanding of the Cypriot population on:
-Who qualifies as a refugee
-What is the difference between a refugee and an economic migrant
-What is the difference between a refugee and an asylum seeker
-why Cyprus, as other countries, is responsible to properly examine who qualifies to be a recognized refugee.
This understanding is to dispel confusion, prejudices, and misinformation.
The components of this campaign were the photographs of Marina Shakola, a young philanthropist who has contributed her time, her creations, AND her thoughts; a well known artist who has chosen to make a difference in the society, to see further and see through, to travel to the African continent and have a close contact with the reality, the OTHER REALITY of refuge camps and displacement, to advocate through her ART, through HER LENSE, choosing on her journey Cypriot of all layers of society who wanted to pass a message in defence of the refugees.
As part of this campaign universally famed tennis player Baghdatis reminds all of us that we travel for our dreams, while others travel to escape -for their survival.
We are so lucky that we take it for granted, and from there, from our world of comfort, some universalize their easy life and display scepticism ---and because they ignore the realities of the world, from their sofa nurture the culture of disbelief and become deaf to the cries of those who are victimized due to their political opinion, their ethnicity, their religion.
Marina Shacola’s photos have appeared -- accompanied by short asylum related messages-- in three newspapers (Phileleptheros, Politis, Cyprus Mail) during several months and we want to thank them for their social role.
Another component of this campaign was the HOPE T-shirt, that you may wish to buy at the entrance, conceived by well known Cypriot designer Kika Ioanidou, portraying a vulnerable human being (either a woman or a man), who had to flee their country because of a fear for their life, and they are hoping for help; help comes to them from those understanding their plea.
This T-shirt has been sold and its profits have permitted the United Nations Refugee Agency in Cyprus to recruit an additional lawyer to provide legal assistance to refugees to get access to their legal entitlements in accordance to the national and the European refugee legislation. This is one opportunity for everybody in the society to make a difference. The effort of many consolidated together make a big difference.
Among 32 million uprooted persons world wide, Cyprus hosts around 1000 refugees and some 11,000 asylum seekers whose applications are waiting to be processed by the Government.
Because we are luckier than the refugees, and we didn’t have to flee, advocating on their behalf, displaying understanding and empathy is the way how we can show humane gratitude.
When we launched this campaign I could name every contributor. The contributors are now too many to enumerate them all. Allow me to thank them collectively and invite you to read the list at the entrance, but in particular let me thank,
-again Marina Shakola
-the Russian Commercial Bank, the major sponsor of this exhibition
-The Foundation of Evagora and Katheleen Lanitis for this perfect organization and this outstanding setting
-Marketway
-Phileleptheros Group
We continue relaying on all contributors for activities that build a positive public opinion based on well informed citizens, because if there won’t be persecution, there won’t be refugees. Those that are so vocally sceptical against refugees hopefully will become vocal against persecution.
To those, multiplying empathy, understanding, commitment, expanding HOPE, our immense thanks.
Thanks you very much to you and please continue enjoying the collection in this venue of serenity and refined taste."
Speech by the Representative of UNHCR, Cristina Planas, on the occasion of 2008 World Refugee Day.
Opening of the photographic exhibition “Protection: what refugees need”
President of the House, Excellencies, distinguished guests, colleagues and friends, ladies and gentlemen,
Thank you for being here today.
The theme of this year’s WORLD REFUGEE DAY is “protection”. Protection is what the refugees need, is the essence of the UN Refugee Agency and the obligation of states signatories of the 1951 refugee convention (such as Cyprus). The logo of UNHCR symbolizes protection. [You will be able to collect from the information desk a brief on how UNHCR Cyprus exercises its mandate]. The protecting hands encompass shelter, food, clothing, medical care [–physical and mental-], education, birth certificates, identification documents, passports, family unity, dignity. This explains why you see in this exhibition so many protecting hands. You can see in this hall, like in the real world, the transition FROM war/destruction and persecution in the country of origin TO protection in the country of asylum. Persecution is however more difficult to portray: how can u exhibit photos of inhuman and degrading treatment administered by the structures of a despotic dictator? photos of authorities avoiding that a girl undergoes female genital mutilation? photos of the consequences of a father who cannot feed his family because the authorities have confiscated his land on the grounds that they dislike his ethnic background? Both destruction and persecution are the root causes of displacement; the crude reality of intense conflict in the country of origin.
The House of Parliament is the most appropriate venue to display this transition FROM persecution TO protection and therefore this exhibition here today. It is in this House where not only the 2000 Cyprus refugee law, and its subsequent amendments, were passed, but also where
-the obligation to INTEGRATE refugees was spelled out in section 21 of the refugee law after the July 2007 transposition of the European Union Qualifications Directive. This INTEGRATION as indispensable component of protection, is not only beneficial for the refugees but also for the country as a whole. A policy on integration and its immediate implementation, following the above instructions from the Parliament, cannot wait for much longer.
-it is also in this house where the material reception conditions for a/s were defined in December 2005, transposing the European Union directive on the minimum standards of the reception conditions, as including housing, food and clothing, as well as a daily expenses allowance. Full implementation is due.
This is the reason why we are all here today. The various Committees in Parliament, more frequently but not only, the Internal Affairs Committee, displayed its sense of mission being open to the comments and discussions to achieve the conformity of the drafts with international and European standards, calling upon not only the UN Refugee Agency but all actors, including the civil society/, groups who have a say in asylum matters. Our acknowledgment to them.
The role of the Parliament is always on going, in particular as regards the pending transposition of the European Union procedures directive once they receive the draft from the executive power, a draft that we expect to have a social face.
I want to speak as well about the role of symbols. Symbols have had a presence since the beginning of the humanity. We find symbols painted in caves and tombs. We have universal symbols to indicate victory and failure. Tourist industry has logos to identify countries. We aim at everybody understanding the complex legal concept of PROTECTION through the very simple symbol of the protecting hands. UNHCR´s protecting hands contain every component of refugee protection, including a house. UNHCR cannot other than to encourage therefore that the social inclusion plans in the form of subsidies for low income families are extended to refugees who find themselves in the same circumstances. Because if the needs are the same, the treatment cannot be different once a refugee has spent a number of years in the country long enough to make return unrealistic even in the event that the circumstances in their country of origin would drastically improve.
Through protection the refugees have a second chance to live in dignity, but this depends on the creation of a conducive environment. This would happen NOT ONLY through policies of the Government, laws from the Parliament, and the structures and systems put in place, but also through the ATTITUDE OF THE POPULATION in the country of asylum. Welcoming and understanding can only take place through knowledge of the basic concepts, which will contribute to dispel confusion, prejudices, and misinformation. It will assist to welcome refugees in our societies to remember that they left their countries not in search for better life, but to save their lives.
The aim of the exhibition that the President of the House is launching today is to transmit to the widest possible Cypriot audience
how refugees differ from other population movements, including irregular migrants;
what are the obligations of the Governments (including Cyprus) to that end;
where these obligations are coming from;
what UNHCR does in respect of protection;
To this end all the photographs have a message to be read.
As you will see the photos portray a diversity of people: the President of the Republic, the President of the House of Representatives, the Ombudsman, the Mayor of Nicosia, a parliamentarian, as well as others – the idea being to express their commitment and support towards the world’s most vulnerable. This support does not come only from decision makers, but also from people from all sectors of society: artists, intellectuals and people from commercial companies. This is not coincidental. It meant to show that everyone on its own way can offer protection to refugees:
it can be from being vocal in support of refugees,
explaining to others the causes of forced displacement,
personally teach the language,
grant a job in a big corporation,
or giving a welcoming smile
– each actor has a complementary role to play in the protection of refugees.
This is simply the presentation of the protection campaign to you/ and its launching. We intend to take many more photos and to show this exhibition in all districts in simultaneous locations. We intend to bring the exhibition to the buildings were people tend to go for their own needs to ensure that it is widely seen in order to achieve maximum impact until everybody recognizes this symbol IN THE SAME WAY as the logos of the products that we consume every day.
It is in this spirit that this project has been staged; that a group of Cypriot photographers have/, through their participation WITHOUT remuneration, made their indirect statement that they are socially oriented, global in scope, that they want inclusion and not exclusion. Many more Cypriot photographers have expressed their willingness to participate in the phases to come until World Refugee Day 2009.
Among 32 million uprooted worldwide, Cyprus hosts 1,000 refugees and some 11,000 asylum seekers whose applications are waiting to be processed by the Government. We aware that the majority of the world’s refugees are found in developing countries. Some of the largest migratory movements take place within the South.
You will also find photos of internally displaced Cypriots as part of this exhibition. UNHCR had projects to contribute to the wellbeing of them since 1974 until 1998. The protection needs of displaced inside their own country are often identical to the needs of the people who were forced to seek refuge outside their own country; the need to have access to basic human rights from which they have been deprived of (food, shelter, clothing, medical treatment, education)/, the grief and sorrow of being unable to return home, are identical characteristics of internally displaced and refugees. This is the reason why UNHCR believes that the Cyprus society can particularly embrace refugees with a protecting hand. Cypriots know how it feels to lose everything and having to start from the beginning.
Thanks to all those who have made possible this project:
-the Parliament,
-the group of committed Cypriot photographers dynamically taking these photos out of their own believes;
-our group of interns who / without being paid / work as intensively and as motivated as if they were paid millions per day – please invite your friends, Cypriot lawyers in particular, but not only, to volunteer their services with us----
-thank s to all the donors listed in the standing posters at the entrance of the Parliament and next to me.
Allow me not to say any more and simply symbol you in silence.
Ομιλία της Αντιπροσώπου στην Κύπρο της Υπάτης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, κας Cristina Planas
Με την ευκαιρία των εγκαινίων της έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο «Προστασία: Αυτό που χρειάζονται οι πρόσφυγες»
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε της Βουλής, Αξιότιμοι κύριοι, εκλεκτοί καλεσμένοι, Συνάδελφοι και Φίλοι, κυρίες και κύριοι.
Σας ευχαριστούμε που βρίσκεστε σήμερα μαζί μας.
Το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων είναι «προστασία». Προστασία είναι αυτό που χρειάζονται οι πρόσφυγες, αποτελεί την πεμπτουσία της Υπάτης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες καθώς και υποχρέωση των κρατών που έχουν υπογράψει τη Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες (όπως και η Κύπρος).
Το λογότυπο της Υπάτης Αρμοστίας συμβολίζει την προστασία. Για περισσότερες πληροφορίες για το έργο της Υπάτης Αρμοστίας στην Κύπρο μπορείτε να πάρετε ενημερωτικό φυλλάδιο από το τραπέζι πληροφόρησης. Η έννοια της προστασίας περιλαμβάνει στέγη, τροφή, ρουχισμό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη – σωματική και ψυχολογική – εκπαίδευση, κατοχή εγγράφων όπως ταυτότητας, διαβατηρίων, πιστοποιητικών γέννησης, οικογενειακή ενότητα, αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό και βλέπετε τόσα πολλά προστατευτικά χέρια σ’ αυτή την έκθεση.
Μπορείτε επίσης να δείτε, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην πραγματικότητα, τη μετάβαση από την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και τη ΔΙΩΞΗ στην χώρα καταγωγής ΣΤΗΝ προστασία στην χώρα ασύλου. Μπορεί κατεστραμμένα κτίρια από τον πόλεμο να αποτελέσουν μέρος μιας φωτογραφικής έκθεσης, όπως της σημερινή, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για άλλες μορφές δίωξης, που αποτελούν επίσης τις γενεσιουργές αιτίες του εξαναγκαστικού εκτοπισμού. Πώς μπορείς για παράδειγμα να εκθέσεις φωτογραφίες ανθρώπων που υποβάλλονται σε βασανιστήρια ή σε εξευτελιστική μεταχείριση λόγω των πιστεύω τους, ή να αποτυπώσεις στο φωτογραφικό φακό την έλλειψη κρατικής προστασίας σ’ ένα κορίτσι το οποίο υποβάλλεται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών του οργάνων, ή τις συνέπειες ενός πατέρα που δεν μπορεί να ταΐσει την οικογένειά του επειδή οι αρχές άρπαξαν τη γη του λόγω της εθνική του καταγωγής;
Η Βουλή των Αντιπροσώπων είναι ο πιο ιδανικός χώρος για την έκθεση αυτή. Σε αυτό το χώρο ψηφίστηκε κατ’ αρχήν ο περί Προσφύγων Νόμος του 2000 της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι τροποποιήσεις της. Σε αυτό το χώρο, επίσης, ενσωματώθηκε στην κυπριακή νομοθεσία η υποχρέωση για την ΕΝΤΑΞΗ των προσφύγων, όπως προβλέπει η σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ένταξη των προσφύγων, αναπόσπαστο στοιχείο της προστασίας, δεν ωφελεί μόνο τους πρόσφυγες, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη. Μία πολιτική ένταξης και η άμεση εφαρμογή της, κατόπιν εντολής του Κοινοβουλίου δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Επιπρόσθετα, σε αυτό το χώρο, ψηφίστηκαν οι κανονισμοί για την υποδοχή των αιτούντων άσυλο, σύμφωνα με τη σχετική Ευρωπαϊκή οδηγία.
Γι’ αυτό το λόγο μαζευτήκαμε σήμερα εδώ. Οι διάφορες επιτροπές της Βουλής, συνήθως η Επιτροπή Εσωτερικών, αλλά όχι μόνο, επέδειξαν την αφοσίωση τους στο σκοπό και παρέμειναν ανοικτοί σε σχόλια και συζητήσεις από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς , περιλαμβανομένης της Υπάτης Αρμοστείας, ΜΚΟ και άλλους φορείς της Κοινωνίας των Πολιτών, προκειμένου να συμβαδίζει η κυπριακή νομοθεσία με το διεθνές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ο ρόλος της Βουλής των Αντιπροσώπων δεν τελειώνει ποτέ. Συγκεκριμένα, όσον αφορά την ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για τις διαδικασίες, αναμένεται να σταλεί στη Βουλή σχετικό νομοσχέδιο από την εκτελεστική εξουσία – ένα νομοσχέδιο το οποίο αναμένουμε να έχει κοινωνικό πρόσωπο.
Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στο ρόλο των συμβόλων. Τα σύμβολα υπάρχουν από την αρχή της ανθρωπότητας. Υπάρχουν σύμβολα σε σπηλιές και τάφους, παγκόσμια σύμβολα για τη νίκη και για την αποτυχία. Εμείς, στην Υπάτη Αρμοστία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, χρησιμοποιώντας το απλό σύμβολο των προστατευτικών χεριών επιδιώκουμε να ενημερώσουμε τον κόσμο για την πολύπλοκη νομική έννοια της προστασίας. Τα προστατευτικά χέρια της Υπάτης Αρμοστίας περιλαμβάνουν όλα τα συστατικά στοιχεία της προστασίας των προσφύγων, περιλαμβανομένης της στέγασης. Επομένως, η Υπάτη Αρμοστία δεν μπορεί παρά να συνηγορήσει όπως στα κοινωνικά προγράμματα ένταξης που προβλέπουν την επιχορήγηση οικογενειών χαμηλού εισοδήματος περιληφθούν και οι (διεθνείς) πρόσφυγες που τηρούν τα κριτήρια. Οι πρόσφυγες θα πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση με τους Κύπριους υπηκόους από τη στιγμή που οι περισσότεροι από αυτούς ζουν στην Κύπρο εδώ και πολλά χρόνια και το ενδεχόμενο επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους φαντάζει τουλάχιστον ουτοπικό.
Μέσω της προστασίας οι πρόσφυγες θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσουν με αξιοπρέπεια, δεδομένου ότι θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες. Και αυτό θα επιτευχθεί όχι μόνο μέσω της πολιτικής της εκάστοτε Κυβερνήσεως, ή μέσω των νόμων της Βουλής ή της υποδομής ασύλου, αλλά επίσης μέσω ΤΗΣ ΘΕΤΙΚΗ΅ΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ στη χώρα ασύλου έναντι της ευάλωτης ομάδας των ανθρώπων αυτών. Η κατανόηση βασικών εννοιών είναι καταλύτης προς τη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για τους πρόσφυγες. Μόνο με την κατανόηση μπορούν αν απορριφθούν στερεότυπα και προκαταλήψεις γύρω από το προσφυγικό θέμα. Η υπενθύμιση ότι οι πρόσφυγες δεν έφυγαν από τη χώρα τους για μια καλύτερη ζωή, αλλά για να σώσουν τη ζωή τους, μπορεί να μας βοηθήσει να καλωσορίσουμε τους πρόσφυγες στην κοινωνία μας.
Στόχος, λοιπόν, της έκθεσης που εγκαινιάζει σήμερα ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι να μεταφέρει στο ευρύτερο κοινό της Κύπρου τα εξής μηνύματα
- πώς διαφέρουν οι πρόσφυγες από άλλες ομάδες πληθυσμών που μετακινούνται στις μέρες μας,
- ποιες είναι οι υποχρεώσεις των Κυβερνήσεων (περιλαμβανομένης της Κύπρου) έναντι των προσφύγων,
- από πού πηγάζουν οι υποχρεώσεις
- ποιο το έργο της Υπάτης Αρμοστείας αναφορικά με την προστασία
- τις διάφορες πτυχές της προστασίας τόσο στην Κύπρο όσο και παγκοσμίως.
Για το σκοπό αυτό η κάθε φωτογραφία πλαισιώνεται και από ένα μήνυμα.
Όπως θα δείτε, οι φωτογραφίες με τα προστατευτικά χέρια παρουσιάζουν ανθρώπους απ’όλο το φάσμα της κοινωνίας: τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, την Επίτροπο Διοικήσεως, τη Δήμαρχο Λευκωσίας, βουλευτές, καθώς και άλλους – με το σκεπτικό ότι εκφράζουν την υποστήριξη και αφοσίωσή τους προς την πιο ευάλωτη ομάδα του κόσμου.
Αυτή η υποστήριξη δεν έρχεται μόνο από τους λήπτες αποφάσεων, αλλά και από καλλιτέχνες, διανοούμενους, στελέχη εμπορικών εταιριών. Αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά αποσκοπεί να δείξει ότι ο καθένας με το δικό του τρόπο μπορεί να προσφέρει προστασία στους πρόσφυγες: είτε επεξηγώντας σε άλλους ανθρώπους τι ωθεί τους ανθρώπους στην εξαναγκαστική μετακίνηση, είτε προσωπική βοήθεια στον πρόσφυγα για να μάθει τη γλώσσα, είτε προσφορά εργασίας, είτε ένα χαμόγελο ως ένδειξη κατανόησης και αποδοχής. Κάθε ένας από εμάς έχει ένα συμπληρωματικό ρόλο να διαδραματίσει στην προστασία του πρόσφυγα.
Αυτό που βλέπετε σήμερα είναι μόνο η αρχή μία εκστρατείας ενημέρωσης – στόχος μας είναι να εμπλουτίσουμε την έκθεση με περισσότερες φωτογραφίες και να εκθέσουμε τις φωτογραφίες σε όλη την Κύπρο, σε χώρους όπου συχνάζει κόσμος, προκειμένου να υπάρξει η μέγιστη δυνατή απήχηση. Μέχρι ο κάθε άνθρωπος να αναγνωρίζει το σύμβολο της προστασίας με τον ίδιο τρόπο που αναγνωρίζει τα λογότυπα των προϊόντων που καταναλώνει καθημερινά.
Είναι με αυτό το πνεύμα που ξεκινήσαμε αυτό το έργο (project). Είναι με αυτό το πνεύμα που μία ομάδα Κυπρίων φωτογράφων δηλώνουν έμπρακτα και αμισθί την υποστήριξή τους προς το έργο αυτό και τους σκοπούς του. Με την εμπλοκή τους δηλώνουν την συμμετοχή τους στα κοινωνικά θέματα που απασχολούν ολόκληρη την ανθρωπότητα και συνηγορούν προς την ένταξη και όχι τον αποκλεισμό των προσφύγων. Έχουμε επικοινωνήσει και με άλλους φωτογράφους οι οποίοι εξέφρασαν την προθυμία τους να βοηθήσουν στις επόμενες φάσεις του συγκεκριμένου έργου, οι οποίες θα συνεχίσουν μέχρι την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων 2009.
Ανάμεσα στα 32 εκατομμύρια εκτοπισμένων παγκοσμίως, η Κύπρος φιλοξενεί 1,000 πρόσφυγες και περίπου 11,000 αιτητές ασύλου, των οποίων η εξέταση της αίτησής τους από την Κυβέρνηση εκκρεμεί. Η πλειονότητα των προσφύγων παγκοσμίως καταφεύγει στις αναπτυσσόμενες χώρες και ορισμένες από της μεγαλύτερες μεταναστευτικές μετακινήσεις γίνονται στο Νότο.
Θα δείτε επίσης φωτογραφίες εκτοπισμένων Κυπρίων. Η Υπάτη Αρμοστία συνέβαλε με το έργο της στην ευημερία των Κυπρίων εκτοπισθέντων από το 1974 μέχρι το 1998. Οι ανάγκες προστασίας των προσφύγων μέσα στην ίδια τους τη χώρα είναι συνήθως οι ίδιες με τις ανάγκες των ανθρώπων που εξαναγκάζονται να αναζητήσουν προστασία εκτός της χώρας τους – την ανάγκη να έχουν πρόσβαση σε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα από τα οποία στερήθηκαν με τη βία, χωρίς τη θέλησή τους (φαγητό, στέγη, ρουχισμός, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση), ο πόνος του να μην μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του, είναι ταυτόσημα χαρακτηριστικά των εσωτερικά εκτοπισμένων και των προσφύγων. Γι’ αυτό το λόγο η Υπάτη Αρμοστία πιστεύει ότι η Κυπριακή κοινωνία μπορεί να αγκαλιάσει τους πρόσφυγες με προστασία. Επειδή οι Κύπριοι γνωρίζουν τι πάει να πει να έχεις χάσει τα πάντα και να πρέπει να ξαναρχίσεις από την αρχή.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της έκθεσης: τη Βουλή, τους Κύπριους φωτογράφους που λόγω των ανθρωπιστικών τους πιστεύω πήραν τις φωτογραφίες αυτές- την ομάδα των ασκούμενων μας οι οποίοι άνευ αμοιβής εργάστηκαν τόσο εντατικά και με αφοσίωση – και με την ευκαιρία θα ήθελα να καλέσω και άλλους Κύπριους, περιλαμβανομένων και δικηγόρων να παρέχουν τις εθελοντικές τους υπηρεσίες προς τον ιερό αυτό σκοπό. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα όλους τους χρηματοδότες που αναφέρονται στην αφίσα που βρίσκεται δίπλα μου και στην είσοδο της Βουλής.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε της Βουλής, Αξιότιμοι κύριοι, εκλεκτοί καλεσμένοι, Συνάδελφοι και Φίλοι, κυρίες και κύριοι.
Σας ευχαριστούμε που βρίσκεστε σήμερα μαζί μας.
Το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων είναι «προστασία». Προστασία είναι αυτό που χρειάζονται οι πρόσφυγες, αποτελεί την πεμπτουσία της Υπάτης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες καθώς και υποχρέωση των κρατών που έχουν υπογράψει τη Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες (όπως και η Κύπρος).
Το λογότυπο της Υπάτης Αρμοστίας συμβολίζει την προστασία. Για περισσότερες πληροφορίες για το έργο της Υπάτης Αρμοστίας στην Κύπρο μπορείτε να πάρετε ενημερωτικό φυλλάδιο από το τραπέζι πληροφόρησης. Η έννοια της προστασίας περιλαμβάνει στέγη, τροφή, ρουχισμό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη – σωματική και ψυχολογική – εκπαίδευση, κατοχή εγγράφων όπως ταυτότητας, διαβατηρίων, πιστοποιητικών γέννησης, οικογενειακή ενότητα, αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό και βλέπετε τόσα πολλά προστατευτικά χέρια σ’ αυτή την έκθεση.
Μπορείτε επίσης να δείτε, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην πραγματικότητα, τη μετάβαση από την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και τη ΔΙΩΞΗ στην χώρα καταγωγής ΣΤΗΝ προστασία στην χώρα ασύλου. Μπορεί κατεστραμμένα κτίρια από τον πόλεμο να αποτελέσουν μέρος μιας φωτογραφικής έκθεσης, όπως της σημερινή, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για άλλες μορφές δίωξης, που αποτελούν επίσης τις γενεσιουργές αιτίες του εξαναγκαστικού εκτοπισμού. Πώς μπορείς για παράδειγμα να εκθέσεις φωτογραφίες ανθρώπων που υποβάλλονται σε βασανιστήρια ή σε εξευτελιστική μεταχείριση λόγω των πιστεύω τους, ή να αποτυπώσεις στο φωτογραφικό φακό την έλλειψη κρατικής προστασίας σ’ ένα κορίτσι το οποίο υποβάλλεται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών του οργάνων, ή τις συνέπειες ενός πατέρα που δεν μπορεί να ταΐσει την οικογένειά του επειδή οι αρχές άρπαξαν τη γη του λόγω της εθνική του καταγωγής;
Η Βουλή των Αντιπροσώπων είναι ο πιο ιδανικός χώρος για την έκθεση αυτή. Σε αυτό το χώρο ψηφίστηκε κατ’ αρχήν ο περί Προσφύγων Νόμος του 2000 της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι τροποποιήσεις της. Σε αυτό το χώρο, επίσης, ενσωματώθηκε στην κυπριακή νομοθεσία η υποχρέωση για την ΕΝΤΑΞΗ των προσφύγων, όπως προβλέπει η σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ένταξη των προσφύγων, αναπόσπαστο στοιχείο της προστασίας, δεν ωφελεί μόνο τους πρόσφυγες, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη. Μία πολιτική ένταξης και η άμεση εφαρμογή της, κατόπιν εντολής του Κοινοβουλίου δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Επιπρόσθετα, σε αυτό το χώρο, ψηφίστηκαν οι κανονισμοί για την υποδοχή των αιτούντων άσυλο, σύμφωνα με τη σχετική Ευρωπαϊκή οδηγία.
Γι’ αυτό το λόγο μαζευτήκαμε σήμερα εδώ. Οι διάφορες επιτροπές της Βουλής, συνήθως η Επιτροπή Εσωτερικών, αλλά όχι μόνο, επέδειξαν την αφοσίωση τους στο σκοπό και παρέμειναν ανοικτοί σε σχόλια και συζητήσεις από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς , περιλαμβανομένης της Υπάτης Αρμοστείας, ΜΚΟ και άλλους φορείς της Κοινωνίας των Πολιτών, προκειμένου να συμβαδίζει η κυπριακή νομοθεσία με το διεθνές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ο ρόλος της Βουλής των Αντιπροσώπων δεν τελειώνει ποτέ. Συγκεκριμένα, όσον αφορά την ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για τις διαδικασίες, αναμένεται να σταλεί στη Βουλή σχετικό νομοσχέδιο από την εκτελεστική εξουσία – ένα νομοσχέδιο το οποίο αναμένουμε να έχει κοινωνικό πρόσωπο.
Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στο ρόλο των συμβόλων. Τα σύμβολα υπάρχουν από την αρχή της ανθρωπότητας. Υπάρχουν σύμβολα σε σπηλιές και τάφους, παγκόσμια σύμβολα για τη νίκη και για την αποτυχία. Εμείς, στην Υπάτη Αρμοστία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, χρησιμοποιώντας το απλό σύμβολο των προστατευτικών χεριών επιδιώκουμε να ενημερώσουμε τον κόσμο για την πολύπλοκη νομική έννοια της προστασίας. Τα προστατευτικά χέρια της Υπάτης Αρμοστίας περιλαμβάνουν όλα τα συστατικά στοιχεία της προστασίας των προσφύγων, περιλαμβανομένης της στέγασης. Επομένως, η Υπάτη Αρμοστία δεν μπορεί παρά να συνηγορήσει όπως στα κοινωνικά προγράμματα ένταξης που προβλέπουν την επιχορήγηση οικογενειών χαμηλού εισοδήματος περιληφθούν και οι (διεθνείς) πρόσφυγες που τηρούν τα κριτήρια. Οι πρόσφυγες θα πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση με τους Κύπριους υπηκόους από τη στιγμή που οι περισσότεροι από αυτούς ζουν στην Κύπρο εδώ και πολλά χρόνια και το ενδεχόμενο επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους φαντάζει τουλάχιστον ουτοπικό.
Μέσω της προστασίας οι πρόσφυγες θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσουν με αξιοπρέπεια, δεδομένου ότι θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες. Και αυτό θα επιτευχθεί όχι μόνο μέσω της πολιτικής της εκάστοτε Κυβερνήσεως, ή μέσω των νόμων της Βουλής ή της υποδομής ασύλου, αλλά επίσης μέσω ΤΗΣ ΘΕΤΙΚΗ΅ΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ στη χώρα ασύλου έναντι της ευάλωτης ομάδας των ανθρώπων αυτών. Η κατανόηση βασικών εννοιών είναι καταλύτης προς τη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για τους πρόσφυγες. Μόνο με την κατανόηση μπορούν αν απορριφθούν στερεότυπα και προκαταλήψεις γύρω από το προσφυγικό θέμα. Η υπενθύμιση ότι οι πρόσφυγες δεν έφυγαν από τη χώρα τους για μια καλύτερη ζωή, αλλά για να σώσουν τη ζωή τους, μπορεί να μας βοηθήσει να καλωσορίσουμε τους πρόσφυγες στην κοινωνία μας.
Στόχος, λοιπόν, της έκθεσης που εγκαινιάζει σήμερα ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι να μεταφέρει στο ευρύτερο κοινό της Κύπρου τα εξής μηνύματα
- πώς διαφέρουν οι πρόσφυγες από άλλες ομάδες πληθυσμών που μετακινούνται στις μέρες μας,
- ποιες είναι οι υποχρεώσεις των Κυβερνήσεων (περιλαμβανομένης της Κύπρου) έναντι των προσφύγων,
- από πού πηγάζουν οι υποχρεώσεις
- ποιο το έργο της Υπάτης Αρμοστείας αναφορικά με την προστασία
- τις διάφορες πτυχές της προστασίας τόσο στην Κύπρο όσο και παγκοσμίως.
Για το σκοπό αυτό η κάθε φωτογραφία πλαισιώνεται και από ένα μήνυμα.
Όπως θα δείτε, οι φωτογραφίες με τα προστατευτικά χέρια παρουσιάζουν ανθρώπους απ’όλο το φάσμα της κοινωνίας: τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, την Επίτροπο Διοικήσεως, τη Δήμαρχο Λευκωσίας, βουλευτές, καθώς και άλλους – με το σκεπτικό ότι εκφράζουν την υποστήριξη και αφοσίωσή τους προς την πιο ευάλωτη ομάδα του κόσμου.
Αυτή η υποστήριξη δεν έρχεται μόνο από τους λήπτες αποφάσεων, αλλά και από καλλιτέχνες, διανοούμενους, στελέχη εμπορικών εταιριών. Αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά αποσκοπεί να δείξει ότι ο καθένας με το δικό του τρόπο μπορεί να προσφέρει προστασία στους πρόσφυγες: είτε επεξηγώντας σε άλλους ανθρώπους τι ωθεί τους ανθρώπους στην εξαναγκαστική μετακίνηση, είτε προσωπική βοήθεια στον πρόσφυγα για να μάθει τη γλώσσα, είτε προσφορά εργασίας, είτε ένα χαμόγελο ως ένδειξη κατανόησης και αποδοχής. Κάθε ένας από εμάς έχει ένα συμπληρωματικό ρόλο να διαδραματίσει στην προστασία του πρόσφυγα.
Αυτό που βλέπετε σήμερα είναι μόνο η αρχή μία εκστρατείας ενημέρωσης – στόχος μας είναι να εμπλουτίσουμε την έκθεση με περισσότερες φωτογραφίες και να εκθέσουμε τις φωτογραφίες σε όλη την Κύπρο, σε χώρους όπου συχνάζει κόσμος, προκειμένου να υπάρξει η μέγιστη δυνατή απήχηση. Μέχρι ο κάθε άνθρωπος να αναγνωρίζει το σύμβολο της προστασίας με τον ίδιο τρόπο που αναγνωρίζει τα λογότυπα των προϊόντων που καταναλώνει καθημερινά.
Είναι με αυτό το πνεύμα που ξεκινήσαμε αυτό το έργο (project). Είναι με αυτό το πνεύμα που μία ομάδα Κυπρίων φωτογράφων δηλώνουν έμπρακτα και αμισθί την υποστήριξή τους προς το έργο αυτό και τους σκοπούς του. Με την εμπλοκή τους δηλώνουν την συμμετοχή τους στα κοινωνικά θέματα που απασχολούν ολόκληρη την ανθρωπότητα και συνηγορούν προς την ένταξη και όχι τον αποκλεισμό των προσφύγων. Έχουμε επικοινωνήσει και με άλλους φωτογράφους οι οποίοι εξέφρασαν την προθυμία τους να βοηθήσουν στις επόμενες φάσεις του συγκεκριμένου έργου, οι οποίες θα συνεχίσουν μέχρι την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων 2009.
Ανάμεσα στα 32 εκατομμύρια εκτοπισμένων παγκοσμίως, η Κύπρος φιλοξενεί 1,000 πρόσφυγες και περίπου 11,000 αιτητές ασύλου, των οποίων η εξέταση της αίτησής τους από την Κυβέρνηση εκκρεμεί. Η πλειονότητα των προσφύγων παγκοσμίως καταφεύγει στις αναπτυσσόμενες χώρες και ορισμένες από της μεγαλύτερες μεταναστευτικές μετακινήσεις γίνονται στο Νότο.
Θα δείτε επίσης φωτογραφίες εκτοπισμένων Κυπρίων. Η Υπάτη Αρμοστία συνέβαλε με το έργο της στην ευημερία των Κυπρίων εκτοπισθέντων από το 1974 μέχρι το 1998. Οι ανάγκες προστασίας των προσφύγων μέσα στην ίδια τους τη χώρα είναι συνήθως οι ίδιες με τις ανάγκες των ανθρώπων που εξαναγκάζονται να αναζητήσουν προστασία εκτός της χώρας τους – την ανάγκη να έχουν πρόσβαση σε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα από τα οποία στερήθηκαν με τη βία, χωρίς τη θέλησή τους (φαγητό, στέγη, ρουχισμός, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση), ο πόνος του να μην μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του, είναι ταυτόσημα χαρακτηριστικά των εσωτερικά εκτοπισμένων και των προσφύγων. Γι’ αυτό το λόγο η Υπάτη Αρμοστία πιστεύει ότι η Κυπριακή κοινωνία μπορεί να αγκαλιάσει τους πρόσφυγες με προστασία. Επειδή οι Κύπριοι γνωρίζουν τι πάει να πει να έχεις χάσει τα πάντα και να πρέπει να ξαναρχίσεις από την αρχή.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της έκθεσης: τη Βουλή, τους Κύπριους φωτογράφους που λόγω των ανθρωπιστικών τους πιστεύω πήραν τις φωτογραφίες αυτές- την ομάδα των ασκούμενων μας οι οποίοι άνευ αμοιβής εργάστηκαν τόσο εντατικά και με αφοσίωση – και με την ευκαιρία θα ήθελα να καλέσω και άλλους Κύπριους, περιλαμβανομένων και δικηγόρων να παρέχουν τις εθελοντικές τους υπηρεσίες προς τον ιερό αυτό σκοπό. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα όλους τους χρηματοδότες που αναφέρονται στην αφίσα που βρίσκεται δίπλα μου και στην είσοδο της Βουλής.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Subscribe to:
Posts (Atom)
