Το Δημοτικό Σχολείο Χοιροκοιτίας όχι μόνο φιλοξένησε την έκθεση αλλά την χρησιμοποίησε και ως διαδραστικό εκπαιδευτικό εργαλείο για τη μετάδοση γνώσεων και την καλλιέργεια κατανόησης και συμπόνιας προς τους ανθρώπους που αναγκάζονται να φύγουν από τη χώρα τους για να σώσου τη ζωή τους.
Όπως επισήμανε η κα Θεοδώρα Δαμιανού, η δασκάλα του σχολείου που είχε την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει με το γραφείο της UNHCR και να ζητήσει να φιλοξενηθεί η έκθεση στο σχολείο της «Είναι πολύ δύσκολο για τα παιδιά από μικρή ηλικία των 9-10 ετών, να κατανοήσουν τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας, αλλά μετά από τις δραστηριότητες [την έκθεση και την διαδραστική εργασία ] θεωρήσαμε [οι δάσκαλοι] ότι οι μαθητές μας είναι σήμερα πιο ώριμοι και έτοιμοι να αποδεχθούν τους πρόσφυγες, να κατανοήσουν τις τεράστιες ανάγκες τους και να τους υποστηρίξουν με το δικό τους τρόπο».
Αφού επισκέφτηκαν την έκθεση, συζήτησαν το περιεχόμενό της με τους δασκάλους τους και αφού έπαιξαν και το παιχνίδι στο διαδίκτυο «Ταξίδι Φυγής» (www.taxidifygis.org.cy), τα παιδιά ανέλαβαν μία προστατευτική στάση υπέρ των προσφύγων: φωτογραφήθηκαν σχηματίζοντας με τα χέρια τους το σύμβολο προστασίας της UNHCR, εκφράζοντας τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους σχετικά με τους πρόσφυγες και τις ανάγκες τους.
Η Κατερίνα και η Έλενα έκλεισαν τα μάτια τους και φαντάστηκαν πώς θα ένιωθαν αν ήταν στη θέση των παιδιών που απεικονίζονται στις φωτογραφίες:
"Κόντεψα να κλάψω όταν είδα παιδιά να υποφέρουν και να πεθαίνουν. Είδα κατεστραμένα σπίτια ως αποτέλεσμα σύγκρούσεων. Φοβόμουν και λύπηθηκα γιατί όταν εκλείσα τα μάτια μου ένοιωσα πώς θα ήταν αν ήμουν εγώ στη θέση τους, αντιμετωπίζοντας τον πόνο και τον θάνατο» είπε η Κατερίνα και η Έλενα "... ένοιωσα αγωνία παρακολουθώντας παιδιά πρόσφυγες, επειδή θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση τους"
Τα παιδιά συνειδητοποίησαν ότι δεν βρίσκονται όλοι οι άνθρωποι του κόσμου στην ίδια θέση με αυτά. Ζώντας σε έναν κόσμο που όλα τους παρέχονται, ήταν δύσκολο για αυτά να καταλάβουν ότι οι πρόσφυγες δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, και ότι πολύ συχνά παιδιά πρόσφυγες δεν έχουν πλέον γονείς και φροντίδα ούτε την αγάπη και την προστασία που επιβάλλεται στην περίπτωση των παιδιών:
"Ένιωσα πολλή μα πολλή λύπη, όταν είδα παιδιά, χωρίς ρούχα και παπούτσια. Όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν το δικαίωμα να φορούν ότι φοράμε και εμείς. Νιώθω τυχερός που τα έχω όλα », είπε ο Στέλιος, και ο Γιώργος συμφώνησε: "Φοβήθηκα για αυτά τα παιδιά χωρίς γονείς, χωρίς τροφή, φροντίδα και αγάπη. Εμείς έχουμε τα πάντα ". "Βλέποντας μια φωτογραφία κατεστραμμένων σπιτιών κατάλαβα ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ένα μέρος για να κοιμηθούν. Τα παιδιά χρειάζονται φροντίδα, αγάπη και το παιχνίδι ", δήλωσε ο Παναγιώτης .
O Ανδρέας, ένας ποδοσφαιρόφιλος είπε "..ένοιωσα άσχημα όταν είδα μια σχισμένη μπάλα. Η μπάλα αυτή μπορεί να ήταν η αγαπημένη μπάλα κάποιου παιδιού, και να την έχασε στον πολέμο ... " Άλλοι μαθητές συμμερίστηκαν την αγωνία των παιδιών προσφύγων που έχασαν τους γονείς τους κατά τη διάρκεια του πολέμου:
"Είδα τα βάσανα των παιδιών που ζουν σε εμπόλεμες ζώνες. Είδα μια φωτογραφία από ένα ορφανό παιδί και τον αδελφό του. Δεν ξέρω αν θα είναι σε θέση να επιβιώσουν " είπε η Λουίζα.
Με τον ίδιο τρόπο που κάθε μια από τις φωτογραφίες της UNHCR συνοδευόταν από ένα μήνυμα, οι μαθητες συνόδεψαν τις φωτογραφίες τους με τις δικές τους δηλώσεις υποστήριξης:
"Οι πρόσφυγες πρέπει να χαίρονται όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα" Παρασκευή
"Μπορούμε να προσφέρουμε αγάπη στους πρόσφυγες" Αναστασία
"Είναι κρίμα που τα παιδιά πρόσφυγες δεν μπορούν να πηγαίνουν σχολείο" Στέλιος
"Οι πρόσφυγες ελπίζουν για ένα καλύτερο αύριο" Ελεάννα
"Οι πρόσφυγες χρειάζονται την στήριξη όλων μας" Ανδρέας
"Όταν είσαι πρόσφυγας χάνεις τη χαρά και το παιχνίδι" Νεοφύτα
"Όλοι οι πρόσφυγες χρειάζονται τρόφιμα" Κυριακή
"Τα παιδιά πρόσφυγες έχουν δικαίωμα στη μόρφωση" Μιχάλης
"Οι πρόσφυγες χρειάζονται στέγη" Παναγιώτα
Η γνώση αποτελεί βασική προϋπόθεση για την επίτευξη κατανόησης και αλληλεγγύης για μια από τις πιο ευάλωτες ομάδες ανθρώπων, τους πρόσφυγες.
Η κα Θεοδώρα δεν μπορούσε να αποτυπώσει καλύτερα αυτή τη θέση: «Εμείς [οι καθηγητές του σχολείου] πιστεύουμε ότι οι δραστηριότητες αυτές πρέπει να γίνονται , όχι μόνο στο πλαίσιο των σχολικών μαθημάτων, αλλά και για το ευρύ κοινό. Η ενημέρωση του ευρύτερου κοινού σχετικά με ανθρωπιστικά ζητήματα είναι μια κοινωνική ανάγκη, που ευνοεί την αρμονική συμβίωση ανθρώπων, ανεξαρτήτως καταγωγής, φύλου, χρώματος ή θρησκείας " .
Η ευαισθητοποίησης του κοινού αποτελεί απαραίτητη παράμετρο για την αποτελεσματική ενσωμάτωση των προσφύγων και είναι αναπόσπαστο μέρος του έργου της UNHCR.
Για το λόγο αυτό, η UNHCR θα συνεχίσει την έκθεση αυτών των φωτογραφιών και σε άλλους χώρους.
Η Αντιπροσωπεία της Ύπατης Αρμοστείας στην Κύπρο έχει αναλάβει μια σειρά από άλλα προγράματα ευαισθητοποίησης, όπως το διαδυκτιακό παιχνίδι «Ταξίδι Φυγης» για μαθητές, γονείς και δασκάλους, καθώς επίσης και την εκστρατεία «Ελπίδα» το 2006. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε το blog της UNHCR στο http://unhcr-cyprus.blogspot.com/.
Αντιπροσωπεία της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμενων Εθνών για τους Πρόσφυγες στην Κύπρο
Μάρτιος 2009
No comments:
Post a Comment