Almost every day people all over the world witness on their TV and computers screen, violence and war, natural disasters and the human suffering that comes as a result. Most people will not be left untouched by the misfortunes of millions of refugees who had to escape war and persecution. Most will be sad and left wondering where the world is heading. Some will then wonder “how on earth can I – as an individual- help and make a change?” and then carry on with their lives as they are convinced that there is nothing really an individual can make. Others are convinced that they can’t afford not to give to some causes; they will respond to a charitable request or get involved with a local or international humanitarian organisation and find out more on how they can help- whether by giving money, time or advice to those in need.
How Charis and Francis* decided to assist Zahra*
Charis is a successful businessman in Cyprus, dealing with the supply of raw materials to various industries. For Charis and his wife Francis, it is a natural understanding that they have an “obligation” to help: “We were brought up in a Christian environment where we were actually called to implement the values of Christianity. The parable of the Good Samaritan has always been part of our lives.” Francis recalls that she and her family used to go and visit vulnerable families back in her home country: “For example, we used to wrap a toy and take it to a kid who was in need”.
In Cyprus, the couple has been responding to various humanitarian crises, participated in gala dinners and other social fundraising events, but felt that they lacked the connection with the person being assisted by their contribution. In addition, having worked extensively with charities in England, Francis knows that one of the usual concerns of potential givers is where the money you will donate will exactly go. “It is very constructive to know the individual you are helping” she says and Charis cannot agree more: “when you know the person you are helping, this is a motivating factor to give more”.
That’s how they have decided to support Zahra, the refugee from Palestine who fled to Cyprus 12 years ago. The couple met with the Representative of the UNHCR Cyprus four years ago and ever since the couple is supporting UNHCR’s projects and at some point they expressed the wish to help a particularly vulnerable refugee family. Although all refugees are by definition vulnerable, the profile of Zahra seemed to meet the benefactor’s requirements. The saga of Zahra, nurse by profession and a mother of three, is composed of an abundance of hardships but the most recent one was her financial inability to pay the fees for a compulsory training course for nurses who were not university graduates. Being herself a graduate from the nursing school and not the university, she had to undergo the course – in accordance with the new regulations- otherwise she would lose her licence to work, the only source of income for the family given her husband’s serious illness. Charis and Francis were immediately eager to pay the semester’s fees.
Zahra is deeply appreciative of the generosity, but the couple does not think that they need to be thanked. “After all she might be the nurse that one life she will save my life or yours” Charis said reminding us what the author of Mobby Dick, Herman Melville, once said: “We cannot live for ourselves alone. Our lives are connected by a thousand invisible threads, and along these sympathetic fibres our actions run as causes and return to us as results”
“Never doubt that a small group of committed people can change the world, indeed it is the only thing that ever has”- Margaret Mead, a distinguished anthropologist and intellectual of the 20th century.
Sometimes when confronted with the enormity of suffering, Francis cannot feel morally satisfied; she feels the powerlessness more than the sense of satisfaction, but on the other hand Charis says: “ No one should ever think that any contribution is small; simply smallest contributions multiplied by many people it will make an impact”.
Giving does not necessarily mean money, but it can also mean giving time and advice, care and affection. When Mr. George, a 65 year old pensioner, heard one year ago about the mining explosion along the Green line which left severely injured a Palestinian refugee from Iraq, he immediately went to visit the refugee at the hospital. From then on he found himself involved with the Palestinian community in Cyprus, advocating for their refugee rights.
Similarly, Father Panaretos, an Arab speaking Orthodox priest, apart from being a priest he also engages actively with Arab speaking refugees and assists them in many ways including translation. For example, he translates for patients at the hospital, he escorts parents at Greek speaking schools who wish to find more about their kid’s progress and he is ready to assist in any other possible way.
Many people give because they feel gratitude for something or to someone. For Carlos Ayala, the manager of Gnoysoft with 30 years experience in both private and public sector, when asked by UNHCR Cyprus to participate in a mentoring programme for the integration of refugees, he felt that it was time to reciprocate to the attention and dedications that others showed to him: “My greatest learning experiences, the ones that helped me grow, didn’t come from books or classes, but from the attention and time that others dedicated to help me understand and practically use the classroom knowledge.” For Carlos, giving meant time. He started meeting refugees at his office with a clear target – to acquaint them with the new working environment in order to equip them with the necessary skills to find work or better jobs, by getting to know their academic and practical profile and providing them advice on how to find work, where to look for it, what kind of jobs are available in the market that could perhaps meet their qualification etc. The feedback that he has received so far from the refugees he has mentored, allows him to believe that refugees will be empowered to help themselves.
Givers to a refugee cause, whether individuals or companies, can come from all walks of life and from across the spectrum of wealth: from a giver of kind words, time and money, to a giver of a job, a volunteer or a mentor or even a teacher. What they have in common is a deep desire to extend themselves to do good in their community or to the world at large. Although no one in our story admitted it, I’m sure that through their act of giving to refugees, they all somehow feel transformed; buoyant and proud.
If you want to get involved with refugees, either in Cyprus or internationally, you can contact us and/or visit our blog, http://unhcr-cyprus.blogspot.com/ or www.unhcr.org (main website).
* Names changed further to anonymity request on the part of the benefactors and for protection reasons (in the case of the refugee).
Emilia Strovolidou for UNHCR Representation in Cyprus
strovoli@unhcr.org
Refugees looking for integration in Cyprus society
(Names in this story changed for protection reasons)
Torn between feelings of longing for what was left behind in their homeland, and gratitude for not being sent back home, refugees residing in Cyprus quietly try to rebuild their lives in the island, until conditions allow for their return home. For many refugees, however, their return cannot be foreseen in the near future.
This is the case for refugees from Iraq, a number of whom have resorted to Cyprus for protection. According to UNHCR reports and guidelines there is still no substantial improvement in the security and human rights situation in certain areas in Iraq, including the capital and as such, no return should be taking place.
Hence, the only viable solution to the plight of these people once they arrive in Cyprus is integration.
Currently in Cyprus there are around 2,000 people who have been granted an international protection status (i.e. recognised refugees or subsidiary protection status). Some 400 are from Iraq and some 740 are persons of Palestinian origin most of them from Iraq* (while 253 are Iraqi asylum seekers and 781 are Palestinians whose asylum request is pending examination). Many of them are university graduates with impressive work experience in their homeland and apart from their traumatic experience of having to escape from the virulent violence of Central Iraq, they have the potential and the courage to make a success story out of their living on this island.
The issue of integration poses a great challenge on the Government of Cyprus and indeed on all democratic states that have a legal obligation under EU and national refugee law to adopt measures for the effective integration of refugees.
For Ali, a civil engineer and a successful businessman back in Iraq, the future seems bleak after two years in Cyprus. Although subsidiary protection status provides him with the required safety from the individual threats he had been receiving from unidentifiable insurgent forces back home due to his work with the US, his life is stagnated without his family support and without employment in Cyprus. Ali’s wife and two daughters are stranded in Syria and although Ali applied for reunification with his family, as allowed by the national refugee law, 7 months after he still doesn’t have a clear picture as to whether he will see them soon.
Looking for employment to match their profile
Despite his loneliness, Ali made attempts to find work, but in vain: “I’m bored here and because of my subsidiary protection status**, I cannot look for work that matches my skills, diplomas and experiences”
“I have the skills, the diplomas and the experience and I could be useful”, says Yasser, a member of the Palestinian minority group in Iraq, and a Petroleum Engineer who used to work at the University of Baghdad and currently lives on welfare.
Ibrahim, of Palestinian origin as well, a computer scientist by profession, who is also on welfare, confesses:
“I receive welfare, but I am not proud of it. I want to change my life, forget the difficult past, become an active member of Cyprus society, develop my career and give a bright future for my children. If I can’t find work with my degree as a computer specialist, I will search work as a painter or as a taxi driver. When you are not working, you become isolated… I spend too much time to think about the past and the friends or relatives I lost.”
Moustafa, of Palestinian origin as well, once a famous lawyer in Iraq, now feels insecure about his and his family’s future, “I need a job” he says as he can see no prospect in relying on public allowance. He tried to register as a lawyer with the Cyprus Bar Association, but he received a letter in Greek rejecting his application. He confesses that some people try to avoid the jobs provided to them by the labour office, because welfare allowance will be higher than their salary and adds : “The labour office should give higher incentives for people to work, so that we are empowered.”
Similarly, Ahmed, an engineer who had to flee Iraq due to threats he was receiving because of his perceived affiliation with the Al Baath party, sadly confesses: “I was an engineer in Baghdad; but the labour office [in Cyprus] could only give me a job in a farm, so far away from my family and very low salary that does not allow to cover the basic needs of a family. Labour does not offer jobs that match my qualifications.”
Ibrahim, understands that this is a difficult topic: “The Cyprus population is highly educated. A big part of them have masters or PhD’s. The labour office only offers job opportunities for people who want to work in farms, or construction. But we don’t have the knowledge to work in those kinds of areas and after all we didn’t leave our countries by choice but because our lives were at stake...”
Indeed, UNHCR believes that the Government should introduce more dynamic methods in finding employment for international protection holders and in matching their skills and knowledge with available vacancies. More employers will need to be identified, approached and informed about the working rights of these specific groups** as well as about the working profiles of international protection holders. More activism on the part of the Government may result in more employers resorting to labour office for assistance in filing up their vacancies. This mobilisation does not need to be effected by the labour offices alone but, as it’s the practice in many other countries, support can be found from the civil society, employment agencies and consulting companies.
Language barriers
To compete on the labour market, a lot of barriers need to be overcome and language is an important one. They all struggle to learn the language, but intensive language programs specifically tailored to meet the integration needs of people with international protection status are almost non existent in Cyprus.
“I want to learn Greek, but there are no intensive classes. I followed one, but it was not intensive enough to help me with starting a new life” says Ali. “I heard from friends in Sweden, Australia and the Netherlands that in those countries special obligatory programs are developed to assist someone to become a member of society,” continues Ali.
Ahmed, an engineer in radio communication, was also eager to learn the language and looked on his own for courses but were either expensive, full or got informed about courses too late because there is no dissemination.
Language is not only important in finding a job, but also, in making links with the local society. According to Ibrahim, you enter into a vicious circle if you don’t know the language: “When you don’t speak Greek, it’s hard to find a good job. Without a job, you don’t have money, so you can’t go out to meet Cypriots, practice Greek and get integrate in their social life.”
Need for vocational training
Vocational training also has an empowering effect as it can facilitate access to employment opportunities. Cognisant of the reality, many Palestinians from Iraq who have sought asylum in Cyprus and are currently residing in Larnaca, are now undergoing vocational training at a school, twice a week (afternoon hours). In addition to the teaching of the Greek language they follow courses in tourism & hotel catering, as well as sessions on car electronics and mechanics to facilitate employment in garages. This program was specifically tailored by the school further to the request of the Palestinian Human Rights Association, as its president told UNHCR, and soon a new program will be added, namely computing.
Such programs are definitely to be encouraged for all refugees and subsidiary protection holders, not only for those who are organised. Hence, both the Governmental responsible authorities for integration as well as local authorities need to be actively involved in the organisation of vocational training programs the funding of which could be made by EU sources (namely the European Refugee Fund and the European Social Fund).
Contrary to general perception that refugees are the helpless people who are at the mercy of national social security systems of the hosting country, many refugees residing in Cyprus not only are determined to create their new homes in Cyprus but they have every potential to achieve their integration on the island. What they really need are the tools to be able to lead their own lives.
Given that many of the obstacles in integration faced by refugees and migrants are similar, UNHCR has been advocating for the formulation of a comprehensive integration strategy for third-country nationals taking into account the special characteristics of refugees. UNHCR Cyprus drafted in 2008 a comprehensive framework on integration - shared with all partners involved, both governmental and non-governmental- suggesting for example the introduction of counseling programs in the field of employment and housing, based on good practices adopted in other countries with longer traditions in migration and asylum.
*A number of refugees from Iraq have Palestinian origin. With the creation of the state of Israel, right after World War II, 30.000 of the Palestinian refugees were stranded in Iraq, like the grandparents of Moustapha, Ibrahim and Yasser presented in this story. When Sadam Hussein became the leader of Iraq, he gave the Palestinians special protection for political purposes. Further to the overthrow of Sadam in 2003 many Palestinians in Iraq were killed, imprisoned, or forced to leave, due to the preferential treatment they were receiving or due to their religion (Sunni).
** Refugee law allows recognised refugees to work in any sector of the economy as the Cypriots do, but in practice the majority are employed as low skilled workers. Subsidiary protection beneficiaries are allowed during the first year of their status to work only in certain areas of the economy (e.g. in agriculture, animal husbandly, in recycling plants, in construction, at petrol stations, sewage workers and collectors of garbage, etc.). After the elapse of the first year they acquire the same working rights as refugees.
-----
Προοπτικές ένταξης προσφύγων στην Κύπρο
Η περίπτωση των προσφύγων από το Ιράκ
(Τα ονόματα σε αυτήν την ιστορία έχουν αλλάξει για σκοπούς προστασίας).
Με αισθήματα νοσταλγίας για την πατρίδα τους αλλά και ευγνωμοσύνης για την Κύπρο που τους παρέχει προστασία, οι (διεθνείς) πρόσφυγες που διαμένουν στη Κύπρο αγωνίζονται να ξανακτίσουν τη ζωή τους στο νησί, μέχρις ότου οι συνθήκες επιτρέψουν την επιστροφή τους στην πατρίδα . Ωστόσο για πολλούς, η επιστροφή δεν είναι ορατή στο άμεσο μέλλον, όπως ισχύει και στην περίπτωση των προσφύγων από το Ιράκ που έχουν καταφύγει στη Κύπρο για προστασία. Σύμφωνα με τις εκθέσεις και τις οδηγίες της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) δεν υπάρχει ακόμα καμία ουσιαστική βελτίωση όσον αφορά την ασφάλεια και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διάφορες περιοχές του Ιράκ και επομένως, δεν θα πρέπει να πραγματοποιηθεί καμία επιστροφή προσφύγων. Η μόνη βιώσιμη λύση μετά την αφιξή τους στην Κύπρο είναι η σταδιακή τους ένταξη στην Κυπριακή κοινωνία.
Σήμερα στην Κύπρο ζουν ανάμεσά μας περίπου 2.000 άτομα που τους έχει χορηγηθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας (δηλ. είτε προσφυγικό καθεστώς ή με καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας). Περίπου 400 άτομα είναι από το Ιράκ και περίπου 740 είναι παλαιστινιακής καταγωγής- οι περισσότεροι επίσης από το Ιράκ*. Επίσης, 253 είναι Ιρακινοί αιτούντες άσυλο και 781 είναι Παλαιστίνιοι των οποίων το αίτημα για ασύλο εκκρεμεί. Πολλοί είναι πτυχιούχοι, απόφοιτοι πανεπιστιμίων με εντυπωσιακή επαγγελματική εμπειρία στην πατρίδα τους και παρά τις τις τραυματικές εμπειρίες των διώξεων και της βίας στο κεντρικό Ιράκ, έχουν ανεξάντλητα αποθέματα κουράγιου αλλά και τη δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρέπεια στο νησί.
Το θέμα της κοινωνικής ένταξης αποτελεί μεγάλη πρόκληση για την κυβέρνηση της Κύπρου όπως και για όλα τα δημοκρατικά κράτη, τα οποία έχουν νομική υποχρέωση βάσει της ΕΕ και της εθνικής νομοθεσίας περί προσφύγων να υιοθετίσουν μέτρα για την αποτελεσματική ένταξη των προσφύγων.
Για τον κ. Ali, πολιτικό μηχανικό και πετυχημένο επιχειρηματία πίσω στο Ιράκ, το μέλλον φαίνεται αβέβαιο ύστερα από δύο χρόνια στην Κύπρο. Είναι αναμφίβολα ευγνώμων για το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας που του επιτρέπει να παραμένει στην Κύπρο μακριά από τις απειλές εναντίον του από ακραίες αντάρτικες ομάδες στο Ιράκ, λόγω της επαγγελματικής του συνεργασίας με τις Αμερικανικές δυνάμεις στη χώρα. Η ζωή του όμως εδώ κυλά αργά χωρίς την οικογένειά του και χωρίς απασχόληση. Η σύζυγος και δύο κόρες του κ. Ali βρίσκονται αποκλεισμένες στη Συρία και αν και έχει ήδη υποβάλει αίτηση για οικογενειακή επανένωση σύμφωνα με τον περί προσφύγων νόμο, 7 μήνες μετά την αίτηση δεν έχει ενδείξεις για το πότε θα τους δει.
Ψάχνοτας για εργασία αντίστοιχη των προσόντων
Παρά τη μοναξιά του, ο κύριος Ali προσπάθησε να βρεί εργασία, αλλά μάταια: «Είναι βαρετό να μην εργάζεσε και λόγω του καθεστώτος συνπληρωματικής προστασίας ** που μου δόθηκε, δεν μπορώ να ψάξω γι εργασία που να ταιριάζει με τα προσσόντα μου»
«Έχω τις δεξιότητες, τα διπλώματα και την εμπειρία και θα μπορούσα να φανώ χρήσιμος», λέει ο Γιασέρ, Παλαιστίνιος από το Ιράκ, μηχανικός πετρελαίου που εργαζόταν στο πανεπιστήμιο της Βαγδάτης και τώρα ζει στην Κύπρο με στήριξη του Γραφείου Ευημερίας.
Ο Ibrahim, επίσης παλαιστινιακής καταγωγής, πτυχιούχος ηλεκτρονικών υπολογιστών που ζεί και αυτός με δημόσιο βοήθημα ομολογεί: «Παίρνω το βοήθημα αλλά δεν είμαι περήφανος γι΄αυτό. Θέλω να αλλάξω τη ζωή μου, να ξεχάσω το δύσκολο παρελθόν, να γίνω ενεργό μέλος της κοινωνίας της Κύπρου, να αναπτυχθώ και να προσφέρω ένα αξιοπρεπές μέλλον για τα παιδιά μου. Εάν δεν μπορώ να βρώ απασχόληση ως ειδικός υπολογιστών, θα ψάξω για απασχόληση ως οδηγός ταξί ή ελαιοχρωματιστής. Όταν κάποιος δεν εργάζεται, απομονώνεται… αναλώνω πολλές ώρες να σκέφτομαι το παρελθον, τους φίλους και τους συγγενείς που έχασα.»
Ο Moustafa, επίσης παλαιστινιακής καταγωγής, γνωστός δικηγόρος στο Ιράκ, τώρα αισθανεται αβέβαιος για το μέλλον του και της οικογένειάς του. «Έχω ανάγκη να εργαστώ» λέει. Αποτάθηκε στον Κυπριακό Δικηγορικό Σύλλογο για να εγγραφεί δικηγόρος, αλλά έλαβε μια επιστολή στα Ελληνικά που τον πληροφορούσε ότι απέρριψαν το αίτημά του. Ομολογεί ότι μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν τις εργασίες που τους παρέχονται από το γραφείο εργασίας, επειδή το δημόσιο βοήθημα είναι (συνήθως) υψηλότερο από το μισθό τους και προσθέτει: «Το γραφείο εργασίας πρέπει να δώσει περισσότερα κίνητρα έτσι ώστε να γίνουμε αυτάρκεις.»
Παρόμοιες σκέψεις μοιράζεται μαζί μας και ο Ahmed, μηχανικός που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Ιράκ ύστερα από απειλές που δέκτηκε κατά της ζωής του, λόγω της συνεργασίας που θεωρήθηκε ότι είχε με το κόμμα Al Baath: «Ήμουν μηχανικός στη Βαγδάτη αλλά το γραφείο εργασίας [στη Κύπρο] μου βρήκε εργασία σε ένα αγρόκτημα, τόσο μακρινό από την οικογένειά μου και με τόσο χαμηλό μισθό που δεν επιτρέπει την κάλυψη των βασικών αναγκών μιας οικογένειας. Το γραφείο εργασίας δεν προσφέρει απασχόληση που να ταιριάζει με τα προσόντα μου.»
Ο Ibrahim, αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για ένα ευαίσθητο θέμα: «Ο πληθυσμός της Κύπρου έχει υψηλό επίπεδο μόρφωσης. Ένα μεγάλο μέρος του έχει μεταπτυχιακά ή Διδακτορικά πτυχία.Το γραφείο εργασίας βοηθά στην εξεύρεση εργασίας στους τομείς της γεωργίας και κτηνοτροφίας ή στις κατασκευές. Αλλά δεν έχουμε τη γνώση για να εργαστούμε σε αυτούς τους τομείς και στην τελική δεν φύγαμε από τις χώρες μας κατόπιν επιλογή αλλά επειδή η ζωή μας βρισκόταν σε κίνδυνο…»
Η Αντιπροσωπείας της UNHCR στην Κύπρο θεωρεί ότι η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει δυναμικότερα μέτρα για να διευκολύνει τους κατόχους διεθνούς προστασίας στην εξεύρεση εργασίας, δίδοντας έμφαση στο συσχετισμό των προσόντων τους με τις εκάστοτε κενές θέσεις στην αγορά εργασίας. Επίσης, εισήγησή μας είναι όπως η κυβέρνηση προχωρήσει σε μια εκστρατεία ενημέρωσης των εργοδοτών αναφορικά με τα δικαιώματα εργασίας προσώπων με διεθνή προστασία καθώς και για το εργασιακό τους προφίλ (προσόντα, εμπειρία). Η Αντιπροσωπεία της UNHCR στην Κύπρο θεωρεί ότι μια τέτοια δραστηριοποίηση ενδέχεται να οδηγήσει περισσότερους εργοδότες στο γραφείο εργασίας προκειμένου να ζητήσουν βοήθεια για πλήρωση κενών θέσεων. Αυτή η κινητοποίηση, όπως εξάλλου ισχύει και σε άλλες χώρες, μπορεί να βασιστεί στη συνεργασία της κοινωνίας των πολιτών, συμβουλευτικών εταιριών και ιδιωτικών γραφείων εξευρέσεως εργασίας, και όχι μόνο στο έργο του γραφείο εργασίας.
Εμπόδια στη γλώσσα
Για να μπορούν άτομα διεθνούς προστασίας να ανταγωνιστούν στην αγορά εργασίας, πολλά εμπόδια πρέπει να υπερνικηθούν και η γλώσσα είναι ένα από αυτά. Ενώ υπάρχει θέληση για εκμάθηση της ελληνικών, εντατικά προγράμματα προσαρμόσμένα στις συγκεκριμένες ανάγκες ένταξης αυτής της ομάδας ανθρώπων είναι σχεδόν ανύπαρκτα στη Κύπρο.
«Θέλω να μάθω ελληνικά, αλλά δεν υπάρχουν εντατικά προγράμματα. Ακολούθησα ένα, αλλά δεν ήταν αρκετά εντατικό για να με βοηθήσει να δημιουργήσω μια νέα ζωή,» λέει ο Ali. « Φίλοι μου που βρίσκονται σε Σουηδία, Αυστραλία και Ολλανδία μου λένε ότι εκεί υπάρχουν ειδικά υποχρεωτικά προγράμματα που βοηθούν κάποιον να γίνει μέλος της κοινωνίας,» συνεχίζει ο Ali.
Ο Ahmed, εξιδικευμένος μηχανικός στη ραδιοεπικοινωνία, ήταν επίσης πρόθυμος να μάθει τη γλώσσα και έψαξε από μόνος του για μαθήματα που ήταν όμως είτε ακριβά, είτε πλήρεις είτε έμαθε για αυτά πολύ αργά, λόγω έλλειψης επαρκούς ενημέρωσης.
Η γλώσσα είναι σημαντική, όχι μόνο στον τομέα εξεύρεσης εργασίας αλλά και, στην δημιουργία δεσμών με την τοπική κοινωνία. Σύμφωνα με τον Ibrahim, η έλλειψη γνώσης της γλώσσας δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο: «Όταν δεν μιλάς ελληνικά, είναι δύσκολο να βρείς μια καλή εργασία. Χωρίς μια εργασία, δεν έχεις χρήματα, έτσι δεν μπορείς να βγείς για να σου δωθεί η ευκαιρία να συναντήσεις Κύπριους,να εξασκήσεις τα Ελληνικά σου και να αποτελέσεις έτσι μέρος της κοινωνίας.»
Ανάγκη για την επαγγελματική κατάρτιση
Προγράμματα επαγγελματικής κατάρτησης συντελούν στην απόκτηση αυτάρκειας των δικαιούχων διεθνούς προστασίας καθώς μπορούν να διευκολύνουν την πρόσβαση στις ευκαιρίες απασχόλησης. Λόγω των συνθηκών στη χώρα τους και με την προοπτική της επιστροφής να φαντάζει ουτοπική, πολλοί Παλαιστίνιοι από το Ιράκ που κατέφυγαν στην Κύπρο και διαμένουν στη Λάρνακα παρακολουθούν απογευματινά προγράμματα επαγγελματικής κατάρτησης δύο φορές την εβδομάδα. Εκτός από την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας παρακολουθούν και μαθήματα στον τομέα των ξενοδοχειακών και τουρισμού, ηλεκτρονικών και μηχανολογίας. Αυτό το πρόγραμμα δημιουργήθηκε και διαμορφώθηκε για να ανταποκριθει στις ανάγκες αυτής της όμάδας ανθρώπων κατόπιν αιτήματος του Παλαιστινιακού Συνδέσμου Ανθρωπίνων Δικαίωμάτων (Palestinian Human Rights Association). ‘Οπως ανάφερε ο Πρόεδρος του συνδέσμου στην Αντιπροσωπεία της UNHCR στην Κύπρο, σύντομα θα προστεθούν και μαθήματα εκμάθησης ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Η UNHCR στην Κύπρο σαφώς και ενθαρρύνει τέτοια προγράμματα, τα οποία θα πρέπει να διεξάγονται για όλους τους πρόσφυγες και κατόχους συμπληρωματικής προστασίας και όχι μόνο σε όσους έχουν ανήκουν σε οργανωμένα σύνολα. Ως εκ τούτου, οι αρμόδιες αρχές για θέματα ένταξης,τόσο σε κρατικό όσο και τοπικό επίπεδο, θα πρέπει λάβουν ένα ενεργό ρόλο στην οργάνωση των προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης των οποίων η χρηματοδότηση θα μπορούσε να γίνει από σχετικά κονδύλια της ΕΕ.
Σε αντίθεση με τη γενική αντίληψη, ότι οι πρόσφυγες είναι άβουλα άτομα εξαρτώμενα από το δημόσιο βοηθήμα της χώρας φιλοξενίας, πολλοί πρόσφυγες που κατοικούν στη Κύπρο όχι μόνο είναι αποφασισμένοι να δημιουργήσουν μια νέα ζωή στην Κύπρο, αλλά έχουν και κάθε δυνατότητα να επιτύχουν την κοινωνική τους ένταξη στο νησί. Αυτό που χρειάζονται είναι τα εφόδια για να αποκτήσουν οι ίδιο τον έλεγχο της ζωής τους.
Επειδή τόσο οι μετανάστες όσο και οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν κοινά εμπόδια όσον αφορά στην ένταξη τους, η UNHCR εισηγείται την διαμόρφωση ενιαίας στρατηγικής ένταξης για υπηκόους τρίτων χωρών, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες των προσφύγων. Για το σκοπό αυτό, η UNHCR στην Κύπρο με σχετική μελέτη της το 2008 – την οποία και απέστειλε σε κυβερνητικούς και μη φορείς – εισηγείται διάφορα μέτρα, περιλαμβανομένων προγραμμάτων συμβουλευτικής σε θέματα εργασίας και στέγασης που βασίζονται σε επιτυχημένα προγράμματα άλλων χωρών με μεγαλύτερη παράδοση στους τομείς αυτούς.
*Αρκετοί πρόσφυγες από το Ιράκ έχουν παλαιστινιακή καταγωγή. Με τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, 30.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες όπως τους πρόγονους του Moustapha, του Ibrahim και του Γιασέρ κατέφυγαν στο Ιράκ. Όταν Σαντάμ Χουσεΐν ανέλαβε την εξουσία στο Ιράκ, έδωσε στους Παλαιστίνιους ειδική πρόστασία για πολιτικούς λόγους. Με τη πτώση του καθεστώτος το 2003, ωστόσο, πολλοί Παλαιστίνιοι στο Ιράκ υπέστησαν μία σειρά από διώξεις (δολοφονίες, αυθαίρετες συλλήψεις και φυλακίσεις), λόγω της προνομιακής μεταχείρισης που απολάμβαναν κάτω από το καθεστώς του Σαντάμ Χουσέϊν, ή λόγω της θρησκείας τους (Sunni).
** Ο περι προσφύγων νόμος επιτρέπει στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες να εργαστούν σε οποιοδήποτε τομέα της οικονομίας όπως ακριβώς και οι Κύπριοι. Στην πράξη όμως η πλειοψηφία τους απασχολείται σε τομείς χαμηλής ειδίκευσης. Κάτοχοι συμπληρωματικής προστασίας κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της προστασίας τους, έχουν το δικαίωμα εργασίας μόνο σε ορισμένους τομείς της οικονομίας (π.χ. στη γεωργία, κτηνοτροφία, σε εργοστάσια ανακύκλωσης, στις κατασκευές, σε πρατήρια καυσίμων, συλλογή λυμάτω και απορριμάτων, κ.λπ.), ενώ μετά την πάροδο του πρώτου έτους αποκτούν τα ίδια δικαιώματα εργασίας με τους πρόσφυγες.
Torn between feelings of longing for what was left behind in their homeland, and gratitude for not being sent back home, refugees residing in Cyprus quietly try to rebuild their lives in the island, until conditions allow for their return home. For many refugees, however, their return cannot be foreseen in the near future.
This is the case for refugees from Iraq, a number of whom have resorted to Cyprus for protection. According to UNHCR reports and guidelines there is still no substantial improvement in the security and human rights situation in certain areas in Iraq, including the capital and as such, no return should be taking place.
Hence, the only viable solution to the plight of these people once they arrive in Cyprus is integration.
Currently in Cyprus there are around 2,000 people who have been granted an international protection status (i.e. recognised refugees or subsidiary protection status). Some 400 are from Iraq and some 740 are persons of Palestinian origin most of them from Iraq* (while 253 are Iraqi asylum seekers and 781 are Palestinians whose asylum request is pending examination). Many of them are university graduates with impressive work experience in their homeland and apart from their traumatic experience of having to escape from the virulent violence of Central Iraq, they have the potential and the courage to make a success story out of their living on this island.
The issue of integration poses a great challenge on the Government of Cyprus and indeed on all democratic states that have a legal obligation under EU and national refugee law to adopt measures for the effective integration of refugees.
For Ali, a civil engineer and a successful businessman back in Iraq, the future seems bleak after two years in Cyprus. Although subsidiary protection status provides him with the required safety from the individual threats he had been receiving from unidentifiable insurgent forces back home due to his work with the US, his life is stagnated without his family support and without employment in Cyprus. Ali’s wife and two daughters are stranded in Syria and although Ali applied for reunification with his family, as allowed by the national refugee law, 7 months after he still doesn’t have a clear picture as to whether he will see them soon.
Looking for employment to match their profile
Despite his loneliness, Ali made attempts to find work, but in vain: “I’m bored here and because of my subsidiary protection status**, I cannot look for work that matches my skills, diplomas and experiences”
“I have the skills, the diplomas and the experience and I could be useful”, says Yasser, a member of the Palestinian minority group in Iraq, and a Petroleum Engineer who used to work at the University of Baghdad and currently lives on welfare.
Ibrahim, of Palestinian origin as well, a computer scientist by profession, who is also on welfare, confesses:
“I receive welfare, but I am not proud of it. I want to change my life, forget the difficult past, become an active member of Cyprus society, develop my career and give a bright future for my children. If I can’t find work with my degree as a computer specialist, I will search work as a painter or as a taxi driver. When you are not working, you become isolated… I spend too much time to think about the past and the friends or relatives I lost.”
Moustafa, of Palestinian origin as well, once a famous lawyer in Iraq, now feels insecure about his and his family’s future, “I need a job” he says as he can see no prospect in relying on public allowance. He tried to register as a lawyer with the Cyprus Bar Association, but he received a letter in Greek rejecting his application. He confesses that some people try to avoid the jobs provided to them by the labour office, because welfare allowance will be higher than their salary and adds : “The labour office should give higher incentives for people to work, so that we are empowered.”
Similarly, Ahmed, an engineer who had to flee Iraq due to threats he was receiving because of his perceived affiliation with the Al Baath party, sadly confesses: “I was an engineer in Baghdad; but the labour office [in Cyprus] could only give me a job in a farm, so far away from my family and very low salary that does not allow to cover the basic needs of a family. Labour does not offer jobs that match my qualifications.”
Ibrahim, understands that this is a difficult topic: “The Cyprus population is highly educated. A big part of them have masters or PhD’s. The labour office only offers job opportunities for people who want to work in farms, or construction. But we don’t have the knowledge to work in those kinds of areas and after all we didn’t leave our countries by choice but because our lives were at stake...”
Indeed, UNHCR believes that the Government should introduce more dynamic methods in finding employment for international protection holders and in matching their skills and knowledge with available vacancies. More employers will need to be identified, approached and informed about the working rights of these specific groups** as well as about the working profiles of international protection holders. More activism on the part of the Government may result in more employers resorting to labour office for assistance in filing up their vacancies. This mobilisation does not need to be effected by the labour offices alone but, as it’s the practice in many other countries, support can be found from the civil society, employment agencies and consulting companies.
Language barriers
To compete on the labour market, a lot of barriers need to be overcome and language is an important one. They all struggle to learn the language, but intensive language programs specifically tailored to meet the integration needs of people with international protection status are almost non existent in Cyprus.
“I want to learn Greek, but there are no intensive classes. I followed one, but it was not intensive enough to help me with starting a new life” says Ali. “I heard from friends in Sweden, Australia and the Netherlands that in those countries special obligatory programs are developed to assist someone to become a member of society,” continues Ali.
Ahmed, an engineer in radio communication, was also eager to learn the language and looked on his own for courses but were either expensive, full or got informed about courses too late because there is no dissemination.
Language is not only important in finding a job, but also, in making links with the local society. According to Ibrahim, you enter into a vicious circle if you don’t know the language: “When you don’t speak Greek, it’s hard to find a good job. Without a job, you don’t have money, so you can’t go out to meet Cypriots, practice Greek and get integrate in their social life.”
Need for vocational training
Vocational training also has an empowering effect as it can facilitate access to employment opportunities. Cognisant of the reality, many Palestinians from Iraq who have sought asylum in Cyprus and are currently residing in Larnaca, are now undergoing vocational training at a school, twice a week (afternoon hours). In addition to the teaching of the Greek language they follow courses in tourism & hotel catering, as well as sessions on car electronics and mechanics to facilitate employment in garages. This program was specifically tailored by the school further to the request of the Palestinian Human Rights Association, as its president told UNHCR, and soon a new program will be added, namely computing.
Such programs are definitely to be encouraged for all refugees and subsidiary protection holders, not only for those who are organised. Hence, both the Governmental responsible authorities for integration as well as local authorities need to be actively involved in the organisation of vocational training programs the funding of which could be made by EU sources (namely the European Refugee Fund and the European Social Fund).
Contrary to general perception that refugees are the helpless people who are at the mercy of national social security systems of the hosting country, many refugees residing in Cyprus not only are determined to create their new homes in Cyprus but they have every potential to achieve their integration on the island. What they really need are the tools to be able to lead their own lives.
Given that many of the obstacles in integration faced by refugees and migrants are similar, UNHCR has been advocating for the formulation of a comprehensive integration strategy for third-country nationals taking into account the special characteristics of refugees. UNHCR Cyprus drafted in 2008 a comprehensive framework on integration - shared with all partners involved, both governmental and non-governmental- suggesting for example the introduction of counseling programs in the field of employment and housing, based on good practices adopted in other countries with longer traditions in migration and asylum.
*A number of refugees from Iraq have Palestinian origin. With the creation of the state of Israel, right after World War II, 30.000 of the Palestinian refugees were stranded in Iraq, like the grandparents of Moustapha, Ibrahim and Yasser presented in this story. When Sadam Hussein became the leader of Iraq, he gave the Palestinians special protection for political purposes. Further to the overthrow of Sadam in 2003 many Palestinians in Iraq were killed, imprisoned, or forced to leave, due to the preferential treatment they were receiving or due to their religion (Sunni).
** Refugee law allows recognised refugees to work in any sector of the economy as the Cypriots do, but in practice the majority are employed as low skilled workers. Subsidiary protection beneficiaries are allowed during the first year of their status to work only in certain areas of the economy (e.g. in agriculture, animal husbandly, in recycling plants, in construction, at petrol stations, sewage workers and collectors of garbage, etc.). After the elapse of the first year they acquire the same working rights as refugees.
-----
Προοπτικές ένταξης προσφύγων στην Κύπρο
Η περίπτωση των προσφύγων από το Ιράκ
(Τα ονόματα σε αυτήν την ιστορία έχουν αλλάξει για σκοπούς προστασίας).
Με αισθήματα νοσταλγίας για την πατρίδα τους αλλά και ευγνωμοσύνης για την Κύπρο που τους παρέχει προστασία, οι (διεθνείς) πρόσφυγες που διαμένουν στη Κύπρο αγωνίζονται να ξανακτίσουν τη ζωή τους στο νησί, μέχρις ότου οι συνθήκες επιτρέψουν την επιστροφή τους στην πατρίδα . Ωστόσο για πολλούς, η επιστροφή δεν είναι ορατή στο άμεσο μέλλον, όπως ισχύει και στην περίπτωση των προσφύγων από το Ιράκ που έχουν καταφύγει στη Κύπρο για προστασία. Σύμφωνα με τις εκθέσεις και τις οδηγίες της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) δεν υπάρχει ακόμα καμία ουσιαστική βελτίωση όσον αφορά την ασφάλεια και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διάφορες περιοχές του Ιράκ και επομένως, δεν θα πρέπει να πραγματοποιηθεί καμία επιστροφή προσφύγων. Η μόνη βιώσιμη λύση μετά την αφιξή τους στην Κύπρο είναι η σταδιακή τους ένταξη στην Κυπριακή κοινωνία.
Σήμερα στην Κύπρο ζουν ανάμεσά μας περίπου 2.000 άτομα που τους έχει χορηγηθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας (δηλ. είτε προσφυγικό καθεστώς ή με καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας). Περίπου 400 άτομα είναι από το Ιράκ και περίπου 740 είναι παλαιστινιακής καταγωγής- οι περισσότεροι επίσης από το Ιράκ*. Επίσης, 253 είναι Ιρακινοί αιτούντες άσυλο και 781 είναι Παλαιστίνιοι των οποίων το αίτημα για ασύλο εκκρεμεί. Πολλοί είναι πτυχιούχοι, απόφοιτοι πανεπιστιμίων με εντυπωσιακή επαγγελματική εμπειρία στην πατρίδα τους και παρά τις τις τραυματικές εμπειρίες των διώξεων και της βίας στο κεντρικό Ιράκ, έχουν ανεξάντλητα αποθέματα κουράγιου αλλά και τη δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρέπεια στο νησί.
Το θέμα της κοινωνικής ένταξης αποτελεί μεγάλη πρόκληση για την κυβέρνηση της Κύπρου όπως και για όλα τα δημοκρατικά κράτη, τα οποία έχουν νομική υποχρέωση βάσει της ΕΕ και της εθνικής νομοθεσίας περί προσφύγων να υιοθετίσουν μέτρα για την αποτελεσματική ένταξη των προσφύγων.
Για τον κ. Ali, πολιτικό μηχανικό και πετυχημένο επιχειρηματία πίσω στο Ιράκ, το μέλλον φαίνεται αβέβαιο ύστερα από δύο χρόνια στην Κύπρο. Είναι αναμφίβολα ευγνώμων για το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας που του επιτρέπει να παραμένει στην Κύπρο μακριά από τις απειλές εναντίον του από ακραίες αντάρτικες ομάδες στο Ιράκ, λόγω της επαγγελματικής του συνεργασίας με τις Αμερικανικές δυνάμεις στη χώρα. Η ζωή του όμως εδώ κυλά αργά χωρίς την οικογένειά του και χωρίς απασχόληση. Η σύζυγος και δύο κόρες του κ. Ali βρίσκονται αποκλεισμένες στη Συρία και αν και έχει ήδη υποβάλει αίτηση για οικογενειακή επανένωση σύμφωνα με τον περί προσφύγων νόμο, 7 μήνες μετά την αίτηση δεν έχει ενδείξεις για το πότε θα τους δει.
Ψάχνοτας για εργασία αντίστοιχη των προσόντων
Παρά τη μοναξιά του, ο κύριος Ali προσπάθησε να βρεί εργασία, αλλά μάταια: «Είναι βαρετό να μην εργάζεσε και λόγω του καθεστώτος συνπληρωματικής προστασίας ** που μου δόθηκε, δεν μπορώ να ψάξω γι εργασία που να ταιριάζει με τα προσσόντα μου»
«Έχω τις δεξιότητες, τα διπλώματα και την εμπειρία και θα μπορούσα να φανώ χρήσιμος», λέει ο Γιασέρ, Παλαιστίνιος από το Ιράκ, μηχανικός πετρελαίου που εργαζόταν στο πανεπιστήμιο της Βαγδάτης και τώρα ζει στην Κύπρο με στήριξη του Γραφείου Ευημερίας.
Ο Ibrahim, επίσης παλαιστινιακής καταγωγής, πτυχιούχος ηλεκτρονικών υπολογιστών που ζεί και αυτός με δημόσιο βοήθημα ομολογεί: «Παίρνω το βοήθημα αλλά δεν είμαι περήφανος γι΄αυτό. Θέλω να αλλάξω τη ζωή μου, να ξεχάσω το δύσκολο παρελθόν, να γίνω ενεργό μέλος της κοινωνίας της Κύπρου, να αναπτυχθώ και να προσφέρω ένα αξιοπρεπές μέλλον για τα παιδιά μου. Εάν δεν μπορώ να βρώ απασχόληση ως ειδικός υπολογιστών, θα ψάξω για απασχόληση ως οδηγός ταξί ή ελαιοχρωματιστής. Όταν κάποιος δεν εργάζεται, απομονώνεται… αναλώνω πολλές ώρες να σκέφτομαι το παρελθον, τους φίλους και τους συγγενείς που έχασα.»
Ο Moustafa, επίσης παλαιστινιακής καταγωγής, γνωστός δικηγόρος στο Ιράκ, τώρα αισθανεται αβέβαιος για το μέλλον του και της οικογένειάς του. «Έχω ανάγκη να εργαστώ» λέει. Αποτάθηκε στον Κυπριακό Δικηγορικό Σύλλογο για να εγγραφεί δικηγόρος, αλλά έλαβε μια επιστολή στα Ελληνικά που τον πληροφορούσε ότι απέρριψαν το αίτημά του. Ομολογεί ότι μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν τις εργασίες που τους παρέχονται από το γραφείο εργασίας, επειδή το δημόσιο βοήθημα είναι (συνήθως) υψηλότερο από το μισθό τους και προσθέτει: «Το γραφείο εργασίας πρέπει να δώσει περισσότερα κίνητρα έτσι ώστε να γίνουμε αυτάρκεις.»
Παρόμοιες σκέψεις μοιράζεται μαζί μας και ο Ahmed, μηχανικός που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Ιράκ ύστερα από απειλές που δέκτηκε κατά της ζωής του, λόγω της συνεργασίας που θεωρήθηκε ότι είχε με το κόμμα Al Baath: «Ήμουν μηχανικός στη Βαγδάτη αλλά το γραφείο εργασίας [στη Κύπρο] μου βρήκε εργασία σε ένα αγρόκτημα, τόσο μακρινό από την οικογένειά μου και με τόσο χαμηλό μισθό που δεν επιτρέπει την κάλυψη των βασικών αναγκών μιας οικογένειας. Το γραφείο εργασίας δεν προσφέρει απασχόληση που να ταιριάζει με τα προσόντα μου.»
Ο Ibrahim, αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για ένα ευαίσθητο θέμα: «Ο πληθυσμός της Κύπρου έχει υψηλό επίπεδο μόρφωσης. Ένα μεγάλο μέρος του έχει μεταπτυχιακά ή Διδακτορικά πτυχία.Το γραφείο εργασίας βοηθά στην εξεύρεση εργασίας στους τομείς της γεωργίας και κτηνοτροφίας ή στις κατασκευές. Αλλά δεν έχουμε τη γνώση για να εργαστούμε σε αυτούς τους τομείς και στην τελική δεν φύγαμε από τις χώρες μας κατόπιν επιλογή αλλά επειδή η ζωή μας βρισκόταν σε κίνδυνο…»
Η Αντιπροσωπείας της UNHCR στην Κύπρο θεωρεί ότι η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει δυναμικότερα μέτρα για να διευκολύνει τους κατόχους διεθνούς προστασίας στην εξεύρεση εργασίας, δίδοντας έμφαση στο συσχετισμό των προσόντων τους με τις εκάστοτε κενές θέσεις στην αγορά εργασίας. Επίσης, εισήγησή μας είναι όπως η κυβέρνηση προχωρήσει σε μια εκστρατεία ενημέρωσης των εργοδοτών αναφορικά με τα δικαιώματα εργασίας προσώπων με διεθνή προστασία καθώς και για το εργασιακό τους προφίλ (προσόντα, εμπειρία). Η Αντιπροσωπεία της UNHCR στην Κύπρο θεωρεί ότι μια τέτοια δραστηριοποίηση ενδέχεται να οδηγήσει περισσότερους εργοδότες στο γραφείο εργασίας προκειμένου να ζητήσουν βοήθεια για πλήρωση κενών θέσεων. Αυτή η κινητοποίηση, όπως εξάλλου ισχύει και σε άλλες χώρες, μπορεί να βασιστεί στη συνεργασία της κοινωνίας των πολιτών, συμβουλευτικών εταιριών και ιδιωτικών γραφείων εξευρέσεως εργασίας, και όχι μόνο στο έργο του γραφείο εργασίας.
Εμπόδια στη γλώσσα
Για να μπορούν άτομα διεθνούς προστασίας να ανταγωνιστούν στην αγορά εργασίας, πολλά εμπόδια πρέπει να υπερνικηθούν και η γλώσσα είναι ένα από αυτά. Ενώ υπάρχει θέληση για εκμάθηση της ελληνικών, εντατικά προγράμματα προσαρμόσμένα στις συγκεκριμένες ανάγκες ένταξης αυτής της ομάδας ανθρώπων είναι σχεδόν ανύπαρκτα στη Κύπρο.
«Θέλω να μάθω ελληνικά, αλλά δεν υπάρχουν εντατικά προγράμματα. Ακολούθησα ένα, αλλά δεν ήταν αρκετά εντατικό για να με βοηθήσει να δημιουργήσω μια νέα ζωή,» λέει ο Ali. « Φίλοι μου που βρίσκονται σε Σουηδία, Αυστραλία και Ολλανδία μου λένε ότι εκεί υπάρχουν ειδικά υποχρεωτικά προγράμματα που βοηθούν κάποιον να γίνει μέλος της κοινωνίας,» συνεχίζει ο Ali.
Ο Ahmed, εξιδικευμένος μηχανικός στη ραδιοεπικοινωνία, ήταν επίσης πρόθυμος να μάθει τη γλώσσα και έψαξε από μόνος του για μαθήματα που ήταν όμως είτε ακριβά, είτε πλήρεις είτε έμαθε για αυτά πολύ αργά, λόγω έλλειψης επαρκούς ενημέρωσης.
Η γλώσσα είναι σημαντική, όχι μόνο στον τομέα εξεύρεσης εργασίας αλλά και, στην δημιουργία δεσμών με την τοπική κοινωνία. Σύμφωνα με τον Ibrahim, η έλλειψη γνώσης της γλώσσας δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο: «Όταν δεν μιλάς ελληνικά, είναι δύσκολο να βρείς μια καλή εργασία. Χωρίς μια εργασία, δεν έχεις χρήματα, έτσι δεν μπορείς να βγείς για να σου δωθεί η ευκαιρία να συναντήσεις Κύπριους,να εξασκήσεις τα Ελληνικά σου και να αποτελέσεις έτσι μέρος της κοινωνίας.»
Ανάγκη για την επαγγελματική κατάρτιση
Προγράμματα επαγγελματικής κατάρτησης συντελούν στην απόκτηση αυτάρκειας των δικαιούχων διεθνούς προστασίας καθώς μπορούν να διευκολύνουν την πρόσβαση στις ευκαιρίες απασχόλησης. Λόγω των συνθηκών στη χώρα τους και με την προοπτική της επιστροφής να φαντάζει ουτοπική, πολλοί Παλαιστίνιοι από το Ιράκ που κατέφυγαν στην Κύπρο και διαμένουν στη Λάρνακα παρακολουθούν απογευματινά προγράμματα επαγγελματικής κατάρτησης δύο φορές την εβδομάδα. Εκτός από την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας παρακολουθούν και μαθήματα στον τομέα των ξενοδοχειακών και τουρισμού, ηλεκτρονικών και μηχανολογίας. Αυτό το πρόγραμμα δημιουργήθηκε και διαμορφώθηκε για να ανταποκριθει στις ανάγκες αυτής της όμάδας ανθρώπων κατόπιν αιτήματος του Παλαιστινιακού Συνδέσμου Ανθρωπίνων Δικαίωμάτων (Palestinian Human Rights Association). ‘Οπως ανάφερε ο Πρόεδρος του συνδέσμου στην Αντιπροσωπεία της UNHCR στην Κύπρο, σύντομα θα προστεθούν και μαθήματα εκμάθησης ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Η UNHCR στην Κύπρο σαφώς και ενθαρρύνει τέτοια προγράμματα, τα οποία θα πρέπει να διεξάγονται για όλους τους πρόσφυγες και κατόχους συμπληρωματικής προστασίας και όχι μόνο σε όσους έχουν ανήκουν σε οργανωμένα σύνολα. Ως εκ τούτου, οι αρμόδιες αρχές για θέματα ένταξης,τόσο σε κρατικό όσο και τοπικό επίπεδο, θα πρέπει λάβουν ένα ενεργό ρόλο στην οργάνωση των προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης των οποίων η χρηματοδότηση θα μπορούσε να γίνει από σχετικά κονδύλια της ΕΕ.
Σε αντίθεση με τη γενική αντίληψη, ότι οι πρόσφυγες είναι άβουλα άτομα εξαρτώμενα από το δημόσιο βοηθήμα της χώρας φιλοξενίας, πολλοί πρόσφυγες που κατοικούν στη Κύπρο όχι μόνο είναι αποφασισμένοι να δημιουργήσουν μια νέα ζωή στην Κύπρο, αλλά έχουν και κάθε δυνατότητα να επιτύχουν την κοινωνική τους ένταξη στο νησί. Αυτό που χρειάζονται είναι τα εφόδια για να αποκτήσουν οι ίδιο τον έλεγχο της ζωής τους.
Επειδή τόσο οι μετανάστες όσο και οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν κοινά εμπόδια όσον αφορά στην ένταξη τους, η UNHCR εισηγείται την διαμόρφωση ενιαίας στρατηγικής ένταξης για υπηκόους τρίτων χωρών, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες των προσφύγων. Για το σκοπό αυτό, η UNHCR στην Κύπρο με σχετική μελέτη της το 2008 – την οποία και απέστειλε σε κυβερνητικούς και μη φορείς – εισηγείται διάφορα μέτρα, περιλαμβανομένων προγραμμάτων συμβουλευτικής σε θέματα εργασίας και στέγασης που βασίζονται σε επιτυχημένα προγράμματα άλλων χωρών με μεγαλύτερη παράδοση στους τομείς αυτούς.
*Αρκετοί πρόσφυγες από το Ιράκ έχουν παλαιστινιακή καταγωγή. Με τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, 30.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες όπως τους πρόγονους του Moustapha, του Ibrahim και του Γιασέρ κατέφυγαν στο Ιράκ. Όταν Σαντάμ Χουσεΐν ανέλαβε την εξουσία στο Ιράκ, έδωσε στους Παλαιστίνιους ειδική πρόστασία για πολιτικούς λόγους. Με τη πτώση του καθεστώτος το 2003, ωστόσο, πολλοί Παλαιστίνιοι στο Ιράκ υπέστησαν μία σειρά από διώξεις (δολοφονίες, αυθαίρετες συλλήψεις και φυλακίσεις), λόγω της προνομιακής μεταχείρισης που απολάμβαναν κάτω από το καθεστώς του Σαντάμ Χουσέϊν, ή λόγω της θρησκείας τους (Sunni).
** Ο περι προσφύγων νόμος επιτρέπει στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες να εργαστούν σε οποιοδήποτε τομέα της οικονομίας όπως ακριβώς και οι Κύπριοι. Στην πράξη όμως η πλειοψηφία τους απασχολείται σε τομείς χαμηλής ειδίκευσης. Κάτοχοι συμπληρωματικής προστασίας κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της προστασίας τους, έχουν το δικαίωμα εργασίας μόνο σε ορισμένους τομείς της οικονομίας (π.χ. στη γεωργία, κτηνοτροφία, σε εργοστάσια ανακύκλωσης, στις κατασκευές, σε πρατήρια καυσίμων, συλλογή λυμάτω και απορριμάτων, κ.λπ.), ενώ μετά την πάροδο του πρώτου έτους αποκτούν τα ίδια δικαιώματα εργασίας με τους πρόσφυγες.
Public Allowance to Asylum Seekers - The Experience of Asylum Seekers
Part of the local society and the media view the asylum seekers as the abusers of the asylum and public allowance system who are unwilling to work and every month they are receiving their monthly allowance while sitting comfortably in their homes. At the same time, announcements of high public expenditure in allowance to asylum seekers tend to enhance this stereotype. What is unfortunately forgotten is the image of destitute refugees who after having lost everything in their homeland their primary aim in the country they have resorted to for protection is to survive. In the public discourse less is being said on the reasons for granting the allowance and even less on the gaps of the system. Hence, starting from the law and then going into the practical implementation of the legal provisions as experienced by asylum seekers, UNHCR will attempt to give a more balanced picture on this issue.
The right of everyone to an adequate standard of living is recognised by international and regional EU instruments on human rights. This inalienable right for every human being, in the case of refugees and asylum seekers, is safeguarded both by the 1951 Refugee Convention and the EU Minimum Reception Conditions Directive.
Cyprus refugee legislation after transposing the EU Reception Conditions Directive provides that asylum seekers have the right to public allowance if they don’t have sufficient means to ensure a standard of living adequate for their health and subsistence. In the absence of reception centers in Cyprus, adequate to meet the basic needs of asylum seekers, such as housing and food, the public allowance is the only way for asylum seekers to survive; at least for the first six months, during which they are not allowed to work.
Contrary to the public perception however, the payment of the public allowance does not take place automatically upon the submission of an asylum application and is not free from red tape. For example, an application for public allowance needs to be submitted to the welfare department and is expected by people who are by definition homeless (but in practice few) to indicate an address upon submission. When they overcome this legally unfounded obstacle, the application takes more than 4 months to be examined, a period in which they have no right to work and as a result many are left destitute.
After the 6-month period and if the examination of asylum application is still pending, asylum seekers will be registered at the labour office of their district and they will be receiving the public allowance until a job in which they are entitled to work is identified by the labour department. They are not entitled to choose between working and public allowance, as some publications in the press have implied. Denial to work, for reasons that do not relate to their medical situation, will lead to closure of the file and the allowance will not be paid. Sometimes the file is closed even if the denial to work was based on a sound ground (e.g. denial to be employed in a farm where no accommodation for the whole family was provided). In addition, once employment is found, the allowance will stop even if the income is less than the public allowance, which by definition is set at a level which can cover the most fundamental needs.
Public expenditure figures on allowance to asylum seekers as well as statistics announced from time to time do not indicate how many asylum seekers apply for the public allowance, nor do they indicate the profile of those asylum seekers who are actually receiving it. Are they asylum seekers who recently came and they have no right to work (first 6 months) or are they asylum seekers who have been waiting for like 2 years to have their asylum case examined instead of 6 months? Are they asylum seekers who have the right to work in specific sectors but there was no job available or there was no referral to a job? Sometimes many months pass without asylum seekers being referred to job vacancies while employers have contacted UNHCR interested in recruiting asylum seekers but unaware of the procedure that they need to follow.
It is true that social workers and labour officers have a huge workload and there is a need to adapt the system to the present situation, given the diversity of responsibilities vested on them by the refugee law (e.g. social workers have a responsibility by law not only to calculate the public allowance but also to identify people with special needs). UNHCR has suggested the use of the European Refugee Fund (ERF) in that respect, by recruiting social advisors (to be paid under the ERF) whose role will be to facilitate the work of the social workers. At the same time when it comes to employment, there is a need to inform prospective employers about working rights of asylum seekers, how they differ from the working rights of refugees and subsidiary protection beneficiaries. Relevant information can be found on the webpage of the Ministry of Labour. Improved coordination is also needed between the welfare and labour departments as well as an efficient referral system when it comes to employment (e.g. creating a pool of interested employers and more dynamic measures in linking asylum seekers with employers).
Lastly but not least, expediting the examination of the asylum applications will deter people from applying for asylum for purely economic reasons. This is a sector where the Government has progressed a lot and further improvement is to be expected further to additional measures which have been recently announced.
Visit the webpage of the Ministry of Labour and get informed on the working rights of the asylum seekers and pass the word to others.[http://www.mlsi.gov.cy/mlsi/mlsi.nsf/dmlindex_en/dmlindex_en]
UNHCR Representation in Cyprus
22 October 2009
cypni@unhcr.org
-----
Δημόσιο βοήθημα στους αιτητές ασύλου – η εμπειρία των αιτητών
Ένα κομμάτι της κοινωνίας και των ΜΜΕ θεωρούν τους αιτητές ασύλου ως ανθρώπους που δεν επιθυμούν να εργαστούν αλλά να ζήσουν εις βάρος της κοινωνίας λαμβάνοντας την επιταγή του δημοσίου βοηθήματος στο τέλος κάθε μήνα, κάνοντας ουσιαστικά κατάχρηση του θεσμού του ασύλου και του συστήματος δημοσίου βοηθήματος. Παράλληλα, ανακοινώσεις για υπέρογκες δημόσιες δαπάνες στον τομέα του δημοσίου βοηθήματος ενισχύουν αυτό το στερεότυπο. Δυστυχώς παραμερίζεται η εικόνα του άπορου πρόσφυγα που έχασε τα πάντα στην χώρα του και καταφεύγοντας για προστασία σε μία άλλη χώρα, περιλαμβανομένης και της Κύπρου, διεκδικεί πρωταρχικά το δικαίωμα στην επιβίωση. Στην δημόσια συζήτηση λέγονται λιγότερα για τους λόγους που δίδεται το δημόσια βοήθημα και ακόμα λιγότερα για τις αδυναμίες του συστήματος. Με αυτή την παρέμβασή της η UNHCR θα προσπαθήσει να δώσει μία πιο ισορροπημένη εικόνα, αρχίζοντας από το νόμο και καταλήγοντας στην πρακτική εφαρμογή, σύμφωνα με τις εμπειρίες των αιτητών.
Το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου σε ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο αναγνωρίζεται από διεθνή και περιφερειακά νομικά κείμενα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην περίπτωση των προσφύγων και αιτητών ασύλου, το δικαίωμα αυτό διασφαλίζεται τόσο από τη Σύμβαση των Προσφύγων του 1951 καθώς και από την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τις Ελάχιστες Συνθήκες Υποδοχής των Αιτητών Ασύλου.
Η Κυπριακή νομοθεσία περί προσφύγων, η οποία έχει ενσωματώσει την σχετική Οδηγία της ΕΕ, προβλέπει την χορήγηση δημοσίου βοηθήματος για τους αιτητές ασύλου που δεν έχουν επαρκείς πόρους για να εξασφαλίσουν ένα βιοτικό επίπεδο κατάλληλο για την υγεία και τη συντήρησή τους. Δεδομένης της έλλειψης επαρκών κέντρων υποδοχής στην Κύπρο, το δημόσιο βοήθημα είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι αιτητές ασύλου μπορούν να επιβιώσουν, τουλάχιστον για τους πρώτους 6 μήνες που δεν δικαιούνται να εργαστούν.
Ωστόσο, αντίθετα με την κοινή αντίληψη, η καταβολή του δημοσίου βοηθήματος δεν γίνεται αυτόματα με την υποβολή της αίτησης ασύλου. Παράλληλα υπάρχουν και γραφειοκρατικά εμπόδια. Για παράδειγμα, η αίτηση για δημόσιο βοήθημα θα πρέπει να υποβληθεί στα επαρχιακά Τμήματα Ευημερίας, όπου οι εξ’ ορισμού άστεγοι (αν και στην πράξη είναι λίγοι αφού οι περισσότεροι διαμένουν με γνωστούς)θα πρέπει παράλληλα να δηλώσουν διεύθυνση- προϋπόθεση που δεν προβλέπεται από το νόμο. Στην συνέχεια, η εξέταση της αίτησης παίρνει περισσότερο από 4 μήνες, διάστημα στο οποίο δεν έχουν δικαίωμα εργασίας και ως εκ τούτου πολλοί μένουν άποροι.
Αν μετά την πάροδο των 6 μηνών, η αίτηση ασύλου συνεχίζει να εκκρεμεί, οι αιτητές ασύλου εγγράφονται στα επαρχιακά γραφεία εργασίας με στόχο την εξεύρεση εργασίας στους επιτρεπόμενους τομείς και αποκοπή του δημοσίου βοηθήματος. Μέχρι να εντοπιστεί εργασία (ευθύνη του Γραφείου Εργασίας) θα λαμβάνουν το δημόσιο βοήθημα. Δεν έχουν δικαίωμα επιλογής μεταξύ δημοσίου βοηθήματος ή εργασίας, όπως ορισμένα δημοσιεύματα στο τύπο αναφέρουν. Άρνηση εργασίας, χωρίς να υπάρχουν βάσιμοι – π.χ. ιατρικοί- λόγοι, θα οδηγήσει στο κλείσιμο του φακέλου και δεν θα καταβληθεί δημόσιο βοήθημα. Ορισμένες φορές ο φάκελος κλείνει ακόμα και αν υπάρχει βάσιμος λόγος, π.χ. άρνηση να εργαστεί σε φάρμα επειδή δεν υπήρχε χώρος διαμονής για όλη την οικογένεια. Επιπλέον, όταν εντοπιστεί εργασία, το βοήθημα θα σταματήσει ακόμα και αν ο μισθός είναι χαμηλότερος από το δημόσιο βοήθημα, το οποίο εξ ορισμού ορίζεται σε επίπεδο ικανό να καλύψει τις βασικότερες ανάγκες.
Περιοδικά, δημοσιεύονται στατικές και ποσά δημοσίας δαπάνης αναφορικά με το δημόσιο βοήθημα που καταβάλλεται στους αιτητές ασύλου. Ωστόσο τα νούμερα αυτά δεν απαντούν επί μέρους ερωτήματα - πόσοι αιτητές ασύλου κάνουν αιτήσεις για δημόσιο βοήθημα, πρόκειται για αιτητές ασύλου που ήρθαν πρόσφατα και δεν δικαιούνται να εργαστούν ή πρόκειται για αιτητές που βρίσκονται στην διαδικασία ασύλου για 2 ή περισσότερα χρόνια? Πρόκειται για αιτητές για τους οποίους δεν υπήρχε εργασία ή για αιτητές που δεν παραπέμφθηκαν για εργασία? Ορισμένες φορές περνούν μήνες χωρίς οι αιτητες ασύλου να παραπέμπονται σε κενές θέσεις εργασίας ενώ έτυχε να επικοινωνήσουν με την UNHCR εργοδότες που ενδιαφέρονταν για αιτητές ασύλου αλλά δεν ήταν ενήμεροι για την σχετική διαδικασία.
Είναι γεγονός ότι οι λειτουργοί κοινωνικής ευημερίας και οι λειτουργοί στα γραφεία εργασίας έχουν φόρτο εργασίας, γι αυτό και είναι επιτακτική η ανάγκη αναπροσαρμογής του συστήματος, δεδομένων των αυξημένων καθηκόντων των λειτουργών (π.χ. οι κοινωνικοί λειτουργοί με βάση τη νομοθεσία δεν θα πρέπει να υπολογίζουν μόνο το δημόσιο βοήθημα, αλλά και να εντοπίζουν τις ιδιαίτερες ανάγκες των ανθρώπων αυτών). Η UNHCR έχει κατ’ επανάληψη εισηγηθεί την χρησιμοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων (ΕΤΠ), με την πρόσληψη κοινωνικών συμβούλων (που θα πληρώνονται από το ΕΤΠ) προκειμένου να διευκολύνουν την έργο των κοινωνικών λειτουργών. Παράλληλα, όσον αφορά την εργασία, επιτακτική είναι και η ανάγκη ενημέρωσης των εργοδοτών για τα εργασιακά δικαιώματα των αιτητών ασύλου, πώς διαφέρουν από αυτά των αναγνωρισμένων προσφύγων και των δικαιούχων συμπληρωματικής προστασίας. Σχετική πληροφόρηση υπάρχει στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εργασίας. Χρειάζεται επίσης βελτίωση στο συντονισμό των τμημάτων εργασίας και κοινωνικής ευημερίας καθώς επίσης και ένα αποδοτικό σύστημα παραπομπής σε εργοδότες (π. χ. εντοπισμός ενδιαφερομένων εργοδοτών, ενημέρωση και πιο δυναμικά μέτρα στην διασύνδεση των αιτητών με τους εργοδότες). Τέλος, η επίσπευση των διαδικασιών εξέτασης αιτήσεων ασύλου θα αποτρέψει την υποβολή αιτήσεων για καθαρά οικονομικούς λόγους – τομέας στον οποίο παρατηρείται ήδη.
[http://www.mlsi.gov.cy/mlsi/mlsi.nsf/dmlindex_en/dmlindex_gr]
Αντιπροσωπεία στην Κύπρο της UNHCR
22/10/09
cypni@unhcr.org
The right of everyone to an adequate standard of living is recognised by international and regional EU instruments on human rights. This inalienable right for every human being, in the case of refugees and asylum seekers, is safeguarded both by the 1951 Refugee Convention and the EU Minimum Reception Conditions Directive.
Cyprus refugee legislation after transposing the EU Reception Conditions Directive provides that asylum seekers have the right to public allowance if they don’t have sufficient means to ensure a standard of living adequate for their health and subsistence. In the absence of reception centers in Cyprus, adequate to meet the basic needs of asylum seekers, such as housing and food, the public allowance is the only way for asylum seekers to survive; at least for the first six months, during which they are not allowed to work.
Contrary to the public perception however, the payment of the public allowance does not take place automatically upon the submission of an asylum application and is not free from red tape. For example, an application for public allowance needs to be submitted to the welfare department and is expected by people who are by definition homeless (but in practice few) to indicate an address upon submission. When they overcome this legally unfounded obstacle, the application takes more than 4 months to be examined, a period in which they have no right to work and as a result many are left destitute.
After the 6-month period and if the examination of asylum application is still pending, asylum seekers will be registered at the labour office of their district and they will be receiving the public allowance until a job in which they are entitled to work is identified by the labour department. They are not entitled to choose between working and public allowance, as some publications in the press have implied. Denial to work, for reasons that do not relate to their medical situation, will lead to closure of the file and the allowance will not be paid. Sometimes the file is closed even if the denial to work was based on a sound ground (e.g. denial to be employed in a farm where no accommodation for the whole family was provided). In addition, once employment is found, the allowance will stop even if the income is less than the public allowance, which by definition is set at a level which can cover the most fundamental needs.
Public expenditure figures on allowance to asylum seekers as well as statistics announced from time to time do not indicate how many asylum seekers apply for the public allowance, nor do they indicate the profile of those asylum seekers who are actually receiving it. Are they asylum seekers who recently came and they have no right to work (first 6 months) or are they asylum seekers who have been waiting for like 2 years to have their asylum case examined instead of 6 months? Are they asylum seekers who have the right to work in specific sectors but there was no job available or there was no referral to a job? Sometimes many months pass without asylum seekers being referred to job vacancies while employers have contacted UNHCR interested in recruiting asylum seekers but unaware of the procedure that they need to follow.
It is true that social workers and labour officers have a huge workload and there is a need to adapt the system to the present situation, given the diversity of responsibilities vested on them by the refugee law (e.g. social workers have a responsibility by law not only to calculate the public allowance but also to identify people with special needs). UNHCR has suggested the use of the European Refugee Fund (ERF) in that respect, by recruiting social advisors (to be paid under the ERF) whose role will be to facilitate the work of the social workers. At the same time when it comes to employment, there is a need to inform prospective employers about working rights of asylum seekers, how they differ from the working rights of refugees and subsidiary protection beneficiaries. Relevant information can be found on the webpage of the Ministry of Labour. Improved coordination is also needed between the welfare and labour departments as well as an efficient referral system when it comes to employment (e.g. creating a pool of interested employers and more dynamic measures in linking asylum seekers with employers).
Lastly but not least, expediting the examination of the asylum applications will deter people from applying for asylum for purely economic reasons. This is a sector where the Government has progressed a lot and further improvement is to be expected further to additional measures which have been recently announced.
Visit the webpage of the Ministry of Labour and get informed on the working rights of the asylum seekers and pass the word to others.[http://www.mlsi.gov.cy/mlsi/mlsi.nsf/dmlindex_en/dmlindex_en]
UNHCR Representation in Cyprus
22 October 2009
cypni@unhcr.org
-----
Δημόσιο βοήθημα στους αιτητές ασύλου – η εμπειρία των αιτητών
Ένα κομμάτι της κοινωνίας και των ΜΜΕ θεωρούν τους αιτητές ασύλου ως ανθρώπους που δεν επιθυμούν να εργαστούν αλλά να ζήσουν εις βάρος της κοινωνίας λαμβάνοντας την επιταγή του δημοσίου βοηθήματος στο τέλος κάθε μήνα, κάνοντας ουσιαστικά κατάχρηση του θεσμού του ασύλου και του συστήματος δημοσίου βοηθήματος. Παράλληλα, ανακοινώσεις για υπέρογκες δημόσιες δαπάνες στον τομέα του δημοσίου βοηθήματος ενισχύουν αυτό το στερεότυπο. Δυστυχώς παραμερίζεται η εικόνα του άπορου πρόσφυγα που έχασε τα πάντα στην χώρα του και καταφεύγοντας για προστασία σε μία άλλη χώρα, περιλαμβανομένης και της Κύπρου, διεκδικεί πρωταρχικά το δικαίωμα στην επιβίωση. Στην δημόσια συζήτηση λέγονται λιγότερα για τους λόγους που δίδεται το δημόσια βοήθημα και ακόμα λιγότερα για τις αδυναμίες του συστήματος. Με αυτή την παρέμβασή της η UNHCR θα προσπαθήσει να δώσει μία πιο ισορροπημένη εικόνα, αρχίζοντας από το νόμο και καταλήγοντας στην πρακτική εφαρμογή, σύμφωνα με τις εμπειρίες των αιτητών.
Το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου σε ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο αναγνωρίζεται από διεθνή και περιφερειακά νομικά κείμενα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην περίπτωση των προσφύγων και αιτητών ασύλου, το δικαίωμα αυτό διασφαλίζεται τόσο από τη Σύμβαση των Προσφύγων του 1951 καθώς και από την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τις Ελάχιστες Συνθήκες Υποδοχής των Αιτητών Ασύλου.
Η Κυπριακή νομοθεσία περί προσφύγων, η οποία έχει ενσωματώσει την σχετική Οδηγία της ΕΕ, προβλέπει την χορήγηση δημοσίου βοηθήματος για τους αιτητές ασύλου που δεν έχουν επαρκείς πόρους για να εξασφαλίσουν ένα βιοτικό επίπεδο κατάλληλο για την υγεία και τη συντήρησή τους. Δεδομένης της έλλειψης επαρκών κέντρων υποδοχής στην Κύπρο, το δημόσιο βοήθημα είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι αιτητές ασύλου μπορούν να επιβιώσουν, τουλάχιστον για τους πρώτους 6 μήνες που δεν δικαιούνται να εργαστούν.
Ωστόσο, αντίθετα με την κοινή αντίληψη, η καταβολή του δημοσίου βοηθήματος δεν γίνεται αυτόματα με την υποβολή της αίτησης ασύλου. Παράλληλα υπάρχουν και γραφειοκρατικά εμπόδια. Για παράδειγμα, η αίτηση για δημόσιο βοήθημα θα πρέπει να υποβληθεί στα επαρχιακά Τμήματα Ευημερίας, όπου οι εξ’ ορισμού άστεγοι (αν και στην πράξη είναι λίγοι αφού οι περισσότεροι διαμένουν με γνωστούς)θα πρέπει παράλληλα να δηλώσουν διεύθυνση- προϋπόθεση που δεν προβλέπεται από το νόμο. Στην συνέχεια, η εξέταση της αίτησης παίρνει περισσότερο από 4 μήνες, διάστημα στο οποίο δεν έχουν δικαίωμα εργασίας και ως εκ τούτου πολλοί μένουν άποροι.
Αν μετά την πάροδο των 6 μηνών, η αίτηση ασύλου συνεχίζει να εκκρεμεί, οι αιτητές ασύλου εγγράφονται στα επαρχιακά γραφεία εργασίας με στόχο την εξεύρεση εργασίας στους επιτρεπόμενους τομείς και αποκοπή του δημοσίου βοηθήματος. Μέχρι να εντοπιστεί εργασία (ευθύνη του Γραφείου Εργασίας) θα λαμβάνουν το δημόσιο βοήθημα. Δεν έχουν δικαίωμα επιλογής μεταξύ δημοσίου βοηθήματος ή εργασίας, όπως ορισμένα δημοσιεύματα στο τύπο αναφέρουν. Άρνηση εργασίας, χωρίς να υπάρχουν βάσιμοι – π.χ. ιατρικοί- λόγοι, θα οδηγήσει στο κλείσιμο του φακέλου και δεν θα καταβληθεί δημόσιο βοήθημα. Ορισμένες φορές ο φάκελος κλείνει ακόμα και αν υπάρχει βάσιμος λόγος, π.χ. άρνηση να εργαστεί σε φάρμα επειδή δεν υπήρχε χώρος διαμονής για όλη την οικογένεια. Επιπλέον, όταν εντοπιστεί εργασία, το βοήθημα θα σταματήσει ακόμα και αν ο μισθός είναι χαμηλότερος από το δημόσιο βοήθημα, το οποίο εξ ορισμού ορίζεται σε επίπεδο ικανό να καλύψει τις βασικότερες ανάγκες.
Περιοδικά, δημοσιεύονται στατικές και ποσά δημοσίας δαπάνης αναφορικά με το δημόσιο βοήθημα που καταβάλλεται στους αιτητές ασύλου. Ωστόσο τα νούμερα αυτά δεν απαντούν επί μέρους ερωτήματα - πόσοι αιτητές ασύλου κάνουν αιτήσεις για δημόσιο βοήθημα, πρόκειται για αιτητές ασύλου που ήρθαν πρόσφατα και δεν δικαιούνται να εργαστούν ή πρόκειται για αιτητές που βρίσκονται στην διαδικασία ασύλου για 2 ή περισσότερα χρόνια? Πρόκειται για αιτητές για τους οποίους δεν υπήρχε εργασία ή για αιτητές που δεν παραπέμφθηκαν για εργασία? Ορισμένες φορές περνούν μήνες χωρίς οι αιτητες ασύλου να παραπέμπονται σε κενές θέσεις εργασίας ενώ έτυχε να επικοινωνήσουν με την UNHCR εργοδότες που ενδιαφέρονταν για αιτητές ασύλου αλλά δεν ήταν ενήμεροι για την σχετική διαδικασία.
Είναι γεγονός ότι οι λειτουργοί κοινωνικής ευημερίας και οι λειτουργοί στα γραφεία εργασίας έχουν φόρτο εργασίας, γι αυτό και είναι επιτακτική η ανάγκη αναπροσαρμογής του συστήματος, δεδομένων των αυξημένων καθηκόντων των λειτουργών (π.χ. οι κοινωνικοί λειτουργοί με βάση τη νομοθεσία δεν θα πρέπει να υπολογίζουν μόνο το δημόσιο βοήθημα, αλλά και να εντοπίζουν τις ιδιαίτερες ανάγκες των ανθρώπων αυτών). Η UNHCR έχει κατ’ επανάληψη εισηγηθεί την χρησιμοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων (ΕΤΠ), με την πρόσληψη κοινωνικών συμβούλων (που θα πληρώνονται από το ΕΤΠ) προκειμένου να διευκολύνουν την έργο των κοινωνικών λειτουργών. Παράλληλα, όσον αφορά την εργασία, επιτακτική είναι και η ανάγκη ενημέρωσης των εργοδοτών για τα εργασιακά δικαιώματα των αιτητών ασύλου, πώς διαφέρουν από αυτά των αναγνωρισμένων προσφύγων και των δικαιούχων συμπληρωματικής προστασίας. Σχετική πληροφόρηση υπάρχει στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εργασίας. Χρειάζεται επίσης βελτίωση στο συντονισμό των τμημάτων εργασίας και κοινωνικής ευημερίας καθώς επίσης και ένα αποδοτικό σύστημα παραπομπής σε εργοδότες (π. χ. εντοπισμός ενδιαφερομένων εργοδοτών, ενημέρωση και πιο δυναμικά μέτρα στην διασύνδεση των αιτητών με τους εργοδότες). Τέλος, η επίσπευση των διαδικασιών εξέτασης αιτήσεων ασύλου θα αποτρέψει την υποβολή αιτήσεων για καθαρά οικονομικούς λόγους – τομέας στον οποίο παρατηρείται ήδη.
[http://www.mlsi.gov.cy/mlsi/mlsi.nsf/dmlindex_en/dmlindex_gr]
Αντιπροσωπεία στην Κύπρο της UNHCR
22/10/09
cypni@unhcr.org
The challenges on migration and asylum for Cyprus.
The recent events in the old town of Nicosia, starting from the incidents at the Omeriye mosque earlier in September until the police sweeping operations a couple of weeks later, highlighted once more the need for a comprehensive policy on migration (including irregular migration) and asylum.
In an era where individual persecution, conflict and poverty are on the rise, millions of refugees are forced to flee their homelands while millions of migrants because of poverty choose to move away from their countries in search of a better life. Due to immediate fear for their lives, refugees are finding it increasingly difficult to reach safe heaven in a legal manner. At the same time, prospective economic migrants face scarce opportunities for legal migration in the more privileged world. For both groups irregular migration is the only way out from persecution and poverty.
Given the mixed nature of the migratory movements of our times, there is an underlying legal obligation- as prescribed by international and regional standards- to distinguish those who need protection (refugees and asylum seekers) from those who don’t. Introducing restrictive and unlawful policies, such as interception at seas or prolonged detention, in the name of security and fight against human smuggling and irregular migration, without taking into account the needs of persecuted people, it will only jeopardise their lives without actually combating effectively the phenomenon of the irregular migration. It will only exacerbate the plight of refugees who will try to find other (illegal) ways to seek safety in another country. In any case, treating all persons- whether with or without documents, whether refugees or migrants- in a humane manner should be the common denominator of any policy adopted.
Equating all foreigners with criminals by conducting degrading to the human kind sweeping operations does not effectively combat irregular migration but instead exacerbate the plight of these people and at the same time fuel xenophobic sentiments of the local population. Feelings of insecurity that are based on facts and not on misperceptions or prejudices can be eased by increased policing in problematic areas and targeted arrests of persons who are suspected of committing criminal offences- whether they are foreigners creating trouble or locals preying on the misfortune of the less privileged third country nationals by illegally employing them or renting inappropriate for decent living property to them. Such measures, which have been tabled for discussion, can be part of a sound migration policy but they cannot stand on their own.
Of utmost importance is for States, including Cyprus, to act within the scope of their international and EU obligations as concerns asylum and migration. This means to allow unhindered access to the asylum procedures which needs to be followed by an expedient and fair consideration of asylum claims. The Cyprus government has recently made much progress in expediting the asylum procedure. However, only fewer delays could prevent the misuse of the asylum institution by non-genuine refugees.
Most important, prompt asylum decisions would result in the better protection of those in real need of international protection, who should be able to start rebuilding their lives as soon as they get the recognition. The issue of integration poses a great challenge on the Government of Cyprus and indeed on all democratic states that have a legal obligation to adopt targeted measures for the effective integration of refugees. Given that many of the obstacles in integration faced by refugees and migrants are similar, UNHCR has been advocating for the formulation of a comprehensive integration strategy for third-country nationals taking into account the special needs of refugees. These include difficulties due to lack of knowledge of local languages and differing cultures; difficulties in finding employment and housing; discrimination and unreceptive attitudes towards foreigners. UNHCR Cyprus suggested various measures in its 2008 report on integration - shared with governmental and non-governmental agencies – including the establishment of mentoring programs in the field of employment and housing, based on good practices adopted in other countries with longer traditions in migration and asylum.
Last but not least, an indispensable part of a comprehensive migration policy is the implementation of international and regional instruments on migrant’s rights, which will also have an impact on the proper management of asylum system, given the nexus between asylum and migration of our days (e.g. of the EU Long Residence Directive)
There are not any easy made solutions to the phenomenon of irregular migration. Until it will become possible to address it at its root cause and people in a more idealist world will no longer have to move away from their countries, refugees and migrants will continue to seek the a better and safer future by resorting to the richer and safer countires of the industrialized world*. Migration and asylum has always been and numbers tend to increase both as regards voluntary migration and forced displacement. Cyprus, due to a diversity of reasons, cannot remain unaffected by this contemporary phenomenon, which can be effectively addressed only through a comprehensive migration law and constructive management of the asylum system and not through ad hoc reactive measures.
*Contrary to the general perception, 80% of refugees around the world are hosted in developing countries and only a smaller percentage seek refuge in the richer North.
UNHCR Representation in Cyprus.
October 2009
-----
Οι προκλήσεις της πολιτείας στον τομέα του ασύλου και της μετανάστευσης.
Τα πρόσφατα γεγονότα στην παλιά Λευκωσία, αρχίζοντας από τις επεισόδια στο τέμενος του Ομεριε στα μέσα του Σεπτέμβρη μέχρι τις επιχειρήσεις «σκούπα» της αστυνομίας δύο εβδομάδες μετά, υπογράμμισαν για ακόμα μια φορά την επιτακτική ανάγκη για τη διαμόρφωση μιας περιεκτικής πολιτικής στο θέμα της μετανάστευσης (περιλαμβανόμενης της άτυπης μετανάστευσης) και του ασύλου.
Σε μια εποχή όπου η ατομική δίωξη, οι συγκρούσεις και η φτώχια συνεχώς αυξάνονται, εκατομμύρια πρόσφυγες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, ενώ εκατομμύρια μετανάστες κυρίως λόγω φτώχιας επιλέγουν να μεταναστεύσουν για ένα καλύτερο αύριο. Ο άμεσος φόβος για τη ζωή τους καθιστά για τους πρόσφυγες ολοένα και πιο δύσκολη την αναζήτηση ασφάλειας με νόμιμους τρόπους. Παράλληλα, για τους μετανάστες οι πιθανότητες για νόμιμη μετανάστευση στις πιο πλούσιες χώρες είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Και για τις δυο ομάδες, η άτυπη μετανάστευση* (αντί λαθρομετανάστευση) είναι η μόνη διέξοδος από τη δυστυχία του πολέμου, των παραβιάσεων ουσιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της φτώχιας.
Δεδομένης της μικτής φύσεως των μεταναστευτικών ρευμάτων στις μέρες μας, υπάρχει η νομική υποχρέωση των κρατών – σύμφωνα με διεθνείς και περιφερειακές συμβάσεις – να διαχωρίζουν τους ανθρώπους που χρειάζονται προστασία (πρόσφυγες και αιτητές ασύλου) από τους ανθρώπους που δεν κινδυνεύει η ζωή τους από πολέμους ή από ατομικές διώξεις. Η εφαρμογή περιοριστικών και παράνομων μέτρων (π.χ. επ’αόριστο κράτηση λαθρομεταναστών, αναχαίτιση πλοιαρίων που μεταφέρουν ανθρώπους χωρίς έγγραφα) στο όνομα της ασφάλειας, της πάταξης της «λαθρομετανάστευσης» και της παράνομης διακίνησης ανθρώπων, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ανάγκη για προστασία των προσφύγων μόνο ολέθριες συνέπειες μπορεί να έχει για τους καταδιωγμένους, ενώ το φαινόμενο της άτυπης μετανάστευσης δεν μειώνεται. Τέτοια μέτρα παρατείνουν το δράμα των προσφύγων, οι οποίοι θα αναζητήσουν άλλες εναλλακτικές (παράνομες) λύσεις, μέχρι να βρουν την ασφάλεια που επιδιώκουν. Εν πάση περιπτώσει, η ανθρώπινη μεταχείριση όλων των ανθρώπων – είτε κατέχουν έγγραφα είτε όχι –θα πρέπει να είναι ο κοινός παρονομαστής οποιασδήποτε πολιτικής που υιοθετείται.
Η ταύτιση όλων των αλλοδαπών (περιλαμβανομένων και αιτητών ασύλου και προσφύγων) με κοινούς εγκληματίες, διενεργώντας π.χ. εξευτελιστικές επιχειρήσεις σκούπας, όχι μόνο δεν οδηγεί στη μείωση της λαθρομετανάστευσης, αλλά διαιωνίζει την αγωνία αυτών των ανθρώπων και παράλληλα ενισχύει τη ξενοφοβία. Αισθήματα ανασφάλειας τα οποία βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και όχι σε προκαταλήψεις μπορούν να αντιμετωπισθούν μέσω αυξημένης αστυνόμευσης σε προβληματικές περιοχές και στοχευμένων συλλήψεων υπόπτων για ποινικά αδικήματα – είτε αλλοδαπών που προκαλούν προβλήματα είτε ντόπιων που εκμεταλλεύονται τη δυστυχία των λιγότερο προνομιούχων και τους εργοδοτούν παράνομα ή τους ενοικιάζουν ακατάλληλα για αξιοπρεπή διαβίωση υποστατικά. Τέτοια μέτρα, τα οποία είναι υπό συζήτηση, μπορούν να αποτελέσουν μέρος μιας περιεκτικής μεταναστευτικής πολιτικής, αλλά από μόνα τους δεν αρκούν.
Το σημαντικότερο για τα δημοκρατικά κράτη, περιλαμβανομένης και της Κύπρου, είναι να χειρίζονται θέματα ασύλου και μετανάστευσης μέσα στα πλαίσια των διεθνών και Ευρωπαϊκών τους (για τα Κράτη Μέλη) υποχρεώσεων. Αυτό σημαίνει πρωτίστως την απρόσκοπτη πρόσβαση των ανθρώπων που ζητούν προστασία σε διαδικασίες ασύλου και την αποτελεσματική πρόσβασή τους στα δικαιώματα που προβλέπει η νομοθεσία. Όσον αφορά τις διαδικασίες ασύλου, αυτές θα πρέπει να είναι δίκαιες και σύντομες, τομέας στον οποίο η Κυπριακή κυβέρνηση έχει βελτιωθεί. Η καταπολέμηση ωστόσο της κατάχρησης του θεσμού του ασύλου προϋποθέτει την περαιτέρω μείωση του χρόνου εξέτασης αιτήσεων ασύλου.
Το σημαντικότερο είναι ότι η γρήγορη διεκπεραίωση των αιτήσεων ασύλου θα οδηγήσει στην καλύτερη προστασία των ανθρώπων που πραγματικά έχουν ανάγκη προστασίας και οι οποίοι όταν αναγνωριστούν θα μπορούν να ξαναρχίσουν τη ζωή τους. Το θέμα της ένταξης αποτελεί μεγάλη πρόκληση για την Κυπριακή Κυβέρνηση καθώς και για όλα τα δημοκρατικά κράτη του κόσμου τα οποία έχουν την νομική υποχρέωση να υιοθετήσουν στοχευμένα προγράμματα ένταξης των προσφύγων. Επειδή τόσο οι μετανάστες όσο και οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν κοινά εμπόδια όσον αφορά στην ένταξη τους, η UNHCR εισηγείται την διαμόρφωση ενιαίας στρατηγικής ένταξης για υπηκόους τρίτων χωρών, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες των προσφύγων. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες εστιάζονται κυρίως στους τομείς της γλώσσας και κουλτούρας, στον τομέα εργασίας και στέγασης, στις διακρίσεις και συμπεριφορές μη αποδοχής των ξένων. Η UNHCR στην Κύπρο με σχετική έκθεσή της το 2008 – την οποία και απέστειλε σε κυβερνητικούς και μη φορείς – εισηγείται διάφορα μέτρα, περιλαμβανομένων προγραμμάτων συμβουλευτικής σε θέματα εργασίας και στέγασης που βασίζονται σε επιτυχημένα προγράμματα άλλων χωρών με μεγαλύτερη παράδοση στους τομείς αυτούς.
Τέλος, αναπόσπαστο μέρος μιας περιεκτικής μεταναστευτικής πολιτικής είναι η πλήρης εφαρμογή διεθνών και περιφερειακών συνθηκών σε θέματα δικαιωμάτων των μεταναστών (π.χ. της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για το καθεστώς των Επί Μακρόν Διαμενόντων).
Δε υπάρχουν εύκολες λύσεις στο πολυδιάστατο φαινόμενο της άτυπης μετανάστευσης. Μέχρι να καταστεί δυνατή η αντιμετώπιση του φαινομένου στη ρίζα του και οι άνθρωποι, σε έναν πιο ιδανικό κόσμο να μην αναγκάζονται να φεύγουν από τις χώρες τους, τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι μετανάστες θα συνεχίζουν να αναζητούν τη γη της επαγγελίας στις χώρες του πλούσιου και ασφαλέστερου Βορρά*. Η μετανάστευση και το άσυλο υπάρχουν από την εποχή της δημιουργίας του ανθρώπου και δυστυχώς η μετακίνηση ανθρώπων αυξάνεται. Η Κύπρος για διάφορους λόγους, δεν μπορεί να παραμείνει ανεπηρέαστη από το φαινόμενο αυτό, το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσα στα πλαίσια μίας περιεκτικής μεταναστευτικής πολιτικής και κατάλληλης διαχείρισης του συστήματος ασύλου και όχι μέσω μεμονωμένων μέτρων.
*Ωστόσο, το μεγαλύτερο ποσοστό του προσφυγικού πληθυσμού κινείται από νότιες σε άλλες νότιες χώρες – το 80% των προσφύγων παγκοσμίως φιλοξενείται από τις αναπτυσσόμενες χώρες και μόνο ένα μικρότερο ποσοστό ζητά άσυλο στις πλούσιες χώρες του Βορρά.
Αντιπροσωπεία στην Κύπρο της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες
Οκτώβριος 2009
UNHCR mentor program could lead more refugees to employment
Integration of refugees is a dynamic two-way process involving rights and obligations on the part of the refugees as well as of the host society. Integration is also a multidimensional process where employment plays a key role. Refugees face unique barriers when they try to find work, therefore assistance is necessary.
UNHCR Cyprus following best practices in other countries developed a mentoring program aimed at improving the integration of refugees in the local labour market, so they can contribute to the wealth and diversity in Cyprus.
People commonly tend to forget that refugees, who are forced to leave their country, often have good qualifications. Their main problem, however, is that they need to built up their careers in different working cultures. Thus, they may have inadequate presentation or communication skills in their new country.
Cristina Planas, UNHCR Representative in Cyprus, explains about the mentoring programme: “This is not about finding any work for refugees but about equipping refugees with the necessary skills required in a competitive market to find employment. In order to find work, refugees need first to familiarise themselves with the local working culture, learn how to do job research, how to draft their CV and cover letter, how to get prepared for a job interview. With professional guidance, refugees can be empowered to help themselves and recover their self esteem.”
UNHCR Cyprus contacted a number of companies who could act as mentors for refugees and helping them to overcome the barriers in finding work.
Carlos Ayala of Gnoysoft with 30 years experience in both private and public sector explains why he spent time as a mentor: “Others gave up their time to help me in the past, so in return I help new people”. He thinks that refugees will learn a lot with this project: “My greatest learning experiences, the ones that helped me grow, didn’t come from books or classes, but from the attention and time that others dedicated to help me understand and practically use the classroom knowledge.”
This program was developed by UNHCR Cyprus following the best practices around the world. Not only it will help refugees in finding jobs but it will also dispel certain myths surrounding refugees. It is important for the local society to understand that refugees are not a burden, but a resource if they are given the chance.
Refugee, Amin* reacted very positively to the idea of a mentoring program: “It was very helpful. My mentor is a broadminded, international business man. He had in this area a lot of useful advice about looking for work, preparing my CV.” Integration does not happen overnight: “I look very much forward to meet with him again in a second session for more advice.”
Nader*, who met with another mentor, Stephen Michaelides of Grant Thornton, found his session useful and felt supported and listened: “It encouraged me to study further in this field”.
Once asylum seekers are given refugee status, as refugees they acquire the same working rights as Cypriots. With the help of a mentor, the future employees can make important contributions to the national economy.
Many companies have been invited to participate in this project. UNHCR Cyprus is looking forward to reaching more mentors. New candidates can contact the office of UNHCR in Nicosia or browse to the UNHCR Cyprus at: http://unhcr-cyprus.blogspot.com
* Names changed for protection purposes.
For more information on mentoring programs, please click here.
------
Πρόγραμμα για μέντορες της UNHCR Κύπρου για καλύτερες ευκαιρίες εργοδότησης των (διεθνών) προσφύγων στην Κύπρο
Η ένταξη των προσφύγων είναι μια δυναμική αμφίδρομη διαδικασία που περιλαμβάνει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τόσο των προσφύγων όσο και της κοινωνίας υποδοχής. Πρόκειται επίσης και για μια πολυδιάστατη διαδικασία όπου η απασχόληση διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο. Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα εμπόδια στην προσπάθειά τους να βρουν δουλειά και επομένως η βοήθεια είναι απαραίτητη.
Η Αντιπροσωπεία στην Κύπρο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες (UNHCR), με βάση καλές πρακτικές άλλων χωρών, ανέπτυξε ένα πρόγραμμα μεντόρων με στόχο τη διευκόλυνση της ένταξης των προσφύγων στην τοπική αγορά εργασίας, ώστε να μπορούν να συμβάλλουν στον πλούτο και την ποικιλομορφία της Κύπρου.
Παρά τη γενικότερη αντίληψη ότι οι πρόσφυγες είναι ανειδίκευτοι εργάτες, πολλοί έχουν πολύ καλά προσόντα τα οποία όμως δεν είχαν την ευκαιρία να τα αξιοποιήσουν στην καινούργια χώρα. Βασικό εμπόδιο είναι οι διαφορετικές κουλτούρες εργασίας που προϋποθέτουν την ανάπτυξη συγκεκριμένων δεξιοτήτων και ικανοτήτων.
Η Χριστίνα Πλάνας, εκπρόσωπος της UNHCR στην Κύπρο, εξηγεί για το πρόγραμμα : «Ο σκοπός του προγράμματος δεν είναι η εξεύρεση συγκεκριμένης εργασίας στους πρόσφυγες, αλλά ο εξοπλισμός τους με τις αναγκαίες δεξιότητες που απαιτούνται από μια ανταγωνιστική κοινωνία για την εξεύρεση εργασίας. Για την εξεύρεση εργασίας, οι πρόσφυγες πρέπει πρώτα να εξοικειωθούν με την τοπική κουλτούρα εργασίας, να μάθουν πώς να κάνουν έρευνα για κενές θέσεις εργασίας, πώς να συντάσσουν το βιογραφικό τους σημείωμα και τη συνοδευτική επιστολή και πώς να προετοιμαστούν για μια συνέντευξη εργασίας. Με επαγγελματική καθοδήγηση, οι πρόσφυγες θα έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν τον εαυτό τους και να αποκτήσουν ξανά τη χαμένη τους αυτό-εκτίμηση. "
Η UNHCR Κύπρου επικοινώνησε με έναν αριθμό εταιρειών που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μέντορες για τους πρόσφυγες με βάση το πιο πάνω σκεπτικό. Ο κ. Κάρλος Αγιάλα της Gnoysoft με 30 χρόνια εμπειρία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα εξηγεί γιατί αφιέρωσε χρόνο ως μέντορας: "Κάποιοι στο παρελθόν αφιέρωσαν το χρόνο τους για να με βοηθήσουν, έτσι και εγώ σαν αντάλλαγμα βοηθώ άλλους ανθρώπους". Πιστεύει ότι οι πρόσφυγες θα μάθουν πολλά μέσα από αυτό το πρόγραμμα: «Τις περισσότερες γνώσεις, αυτές που με βοήθησαν να αναπτυχθώ, τις απέκτησα όχι μέσα από τα βιβλία ή τις τάξεις, αλλά από την προσοχή και την ώρα που άλλοι αφιέρωσαν για να με βοηθήσουν να κατανοήσω και να εφαρμόσω στην πράξη τις θεωρητικές γνώσεις."
Το πρόγραμμα αυτό της UNHCR βασίστηκε σε μοντέλα που εφάρμοσαν με επιτυχία άλλες χώρες. Στόχος του δεν είναι μόνο να βελτιώσει τις ευκαιρίες εργοδότησης των προσφύγων αλλά και να καταρρίψει ορισμένους μύθους γύρω από τους πρόσφυγες. Είναι σημαντικό για την τοπική κοινωνία να κατανοήσει ότι οι πρόσφυγες δεν είναι βάρος, αλλά ένας πόρος ανάπτυξης εάν τους δοθεί η ευκαιρία.
Ο Πρόσφυγας, Αμίν * αντέδρασε πολύ θετικά στην ιδέα του προγράμματος: «Ήταν πολύ χρήσιμο. Ο μέντορας μου είναι ένας ανοιχτόμυαλος επιχειρηματίας. Μου έδωσε πολλές χρήσιμες συμβουλές για την αναζήτηση εργασίας και την προετοιμασία του βιογραφικού μου.» Η ένταξη ωστόσο δεν μπορεί να συμβεί μέσα σε μια νύχτα και συμπληρώνει "Ανυπομονώ πολύ να συναντηθώ μαζί του για μια δεύτερη συνάντηση για περισσότερες συμβουλές."
Ο Nader*, ο οποίος συναντήθηκε με άλλο μέντορα, τον κ. Στέφανο Μιχαηλίδη της Grant Thornton, δήλώσε ότι βρήκε την συνάντηση τους χρήσιμη και αισθάνθηκε στήριξη και κατανόηση: " Μου έδωσε ώθηση να μελετήσω βαθύτερα τον τομέα εργασίας".
‘Όταν αιτητές ασύλου αναγνωριστούν ως πρόσφυγες αποκτούν τα ίδια δικαιώματα εργασίας με τους Κύπριους. Με τη βοήθεια ενός μέντορα, οι μελλοντικοί εργαζόμενοι όχι μόνο επιθυμούν αλλά και μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην εθνική οικονομία.
Πολλές εταιρίες έχουν κληθεί για να συμμετάσχουν σε αυτό το πρόγραμμα. Ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με το γραφείο της UNHCR στη Λευκωσία ή να επισκεφτούν την ιστοσελίδα της: http://unhcr-cyprus.blogspot.com
* Τα ονόματα έχουν αλλαχθεί για λόγους προστασίας.
UNHCR Representation in Cyprus presents a new Educational Toolkit on Asylum and Migration in the EU
http://www.unhcr.org/numbers-toolkit/unhcr_en.html
A new educational toolkit on migration and asylum is being launched today by UNHCR Cyprus to 9 Inspectors and Counselors of Philological Subjects at the Ministry of Education, while UNHCR will be presenting the kit as from 2 until 9 September to the teachers who will be participating in the mandatory seminars organized by the Ministry around the country.
The toolkit “Not Just Numbers” has been designed to inform young people about the main issues surrounding migration and asylum in the EU. It is the product of a joint venture of the International Organization for Migration (IOM) and the UN High Commissioner for Refugees (UNHCR) and is supported by the European Commission through the 2006 European Refugee Fund.
As European societies become more multi-cultural, the need to raise awareness and promote understanding of the many reasons for which people choose or are forced to leave their own countries grows. Thus, the objective of the toolkit is to increase knowledge about the different situations of migrants, asylum seekers and refugees in the EU.
The toolkit provides young people with the opportunity to understand that behind each anonymous statistic related to migration and asylum there is a human face and a personal story. In doing so it also addresses issues related to discrimination and xenophobia.
By means of short films, and an easy-to-use teacher’s guide, the toolkit provides lesson plans, learning activities and other educational resources that can be used inside and outside the classroom.
The toolkit targets children and young people between the ages of 12 and 18. At the same time it provides a resource for teachers and other educators as well as parents who wish to encourage informed discussion and debate among young people.
It includes a DVD and a teachers manual, translated and available for use in 20 European languages (including Greek) covering 24 EU Member States (including Cyprus).
Both teacher’s manual and DVD can be found on line and can be downloaded from http://www.unhcr.org/numbers-toolkit/unhcr_en.html
----
Εκπαιδευτικός Οδηγός σε θέματα Ασύλου και Μετανάστευσης στην ΕΕ παρουσιάζεται από την UNHCR Κύπρου
http://www.unhcr.org/numbers-toolkit/unhcr_en.html
Λευκωσία – Ένας καινούργιος εκπαιδευτικός οδηγός σε θέματα ασύλου και μετανάστευσης παρουσιάζεται σήμερα από την Αντιπροσωπεία στην Κύπρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR Κύπρου) σε 9 Επιθεωρητές και Συμβούλους Φιλολογικών Μαθημάτων στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Επίσης, η UNHCR Κύπρου θα παρουσιάζει από τις 2 – 9 Σεπτεμβρίου τον οδηγό σε καθηγητές που θα παρακολουθούν τα υποχρεωτικά σεμινάρια που διοργανώνει το Υπουργείο στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου.
Ο οδηγός «Δεν Είναι Μόνο Αριθμοί» έχει σχεδιαστεί για να ενημερώσει το νεανικό κοινό σε θέματα ασύλου και μετανάστευσης στην ΕΕ. Είναι το αποτέλεσμα μίας κοινής προσπάθειας του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) και της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και έχει χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων 2006.
Καθώς οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες γίνονται ολοένα και πιο πολύ- πολιτισμικές, γίνεται πιο επιτακτική η ανάγκη για ενημέρωση και προώθηση της κατανόησης των διαφόρων λόγων για τους οποίους οι άνθρωποι επιλέγουν ή αναγκάζονται να φύγουν από τις χώρες καταγωγής τους (είτε ως μετανάστες, είτε ως πρόσφυγες/αιτητές ασύλου).
Ο οδηγός παρέχει σε νεαρά άτομα την ευκαιρία να κατανοήσουν ότι πίσω από τις ανώνυμες στατιστικές για τους μετανάστες και το άσυλο, υπάρχει ένα ανθρώπινο πρόσωπο και μια προσωπική ιστορία. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο αγγίζει ταυτόχρονα και θέματα διακρίσεων και ξενοφοβίας.
Μέσω μικρής διάρκειας ταινιών και ενός εύχρηστου εγχειριδίου για δασκάλους, ο οδηγός παρέχει σχέδια μαθημάτων, εκπαιδευτικές ασκήσεις και άλλα μέσα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε μέσα είτε εκτός της τάξης.
Ο οδηγός στοχεύει παιδιά και νεαρούς ηλικίας 12-18 χρονών. Παράλληλα, αποτελεί ένα εργαλείο για εκπαιδευτικούς καθώς και γονείς οι οποίοι επιθυμούν να ενθαρρύνουν την ενημερωμένη συζήτηση ανάμεσα στο νεαρόκοσμο.
Αποτελείται από ένα DVD και ένα εγχειρίδιο δασκάλων και είναι διαθέσιμο σε 20 Ευρωπαϊκές γλώσσες (περιλαμβανομένων των Ελληνικών) και καλύπτει 24 Κράτη Μέλη της ΕΕ (περιλαμβανομένης της Κύπρου).
Τόσο το εγχειρίδιο όσο και το DVD βρίσκονται στο δια δίκτυο στο http://www.unhcr.org/numbers-toolkit/unhcr_en.html
Opening of the exhibition "Refugees: real people, real needs" in Larnaca
Discover the video clip of the opening evening which was attented by the Representative of UNHCR in Cyprus, ; by Mr Andreas Moiseos, Mayor of Larnaca ; by Ms Skevi Koukouma, Member of the Cypriot Parliament ; and by the Representatives of the Palestinian Human Rights Association in Cyprus.
The exhibition consists mainly of a selection of the most powerful winning photos of World Press Photo (WPP) shedding light on the situations which create refugees. By putting a face behind the unknown masses of refugees, the exhibition attempts to foster understanding and empathy, to fight prejudices and wrongly built stereotypes about people who were forced to flee their homelands and they are in need of international protection.
View the photos on our account at : http://www.flickr.com/photos/unhcr-cyprus/sets/72157621975189183/
The exhibition consists mainly of a selection of the most powerful winning photos of World Press Photo (WPP) shedding light on the situations which create refugees. By putting a face behind the unknown masses of refugees, the exhibition attempts to foster understanding and empathy, to fight prejudices and wrongly built stereotypes about people who were forced to flee their homelands and they are in need of international protection.
View the photos on our account at : http://www.flickr.com/photos/unhcr-cyprus/sets/72157621975189183/
UNHCR open air photographic exhibition “Refugees: Real People, Real Needs” in Larnaca
From 18 August until September 3, in Larnaca, by the sea front (the Palm Trees promenade “Foinikoudes”).
The Mayor of Larnaca and the Representative of UNHCR in Cyprus opened the exhibition on Tuesday 18 August at 8.00 p.m. along the Palm trees promenade.
Launched in Nicosia on June 20, hosted in Limassol and Pafos, the traveling exhibition consists mainly of a selection of the most powerful winning photos of World Press Photo (WPP) shedding light on the situations which create refugees. By putting a face behind the unknown masses of refugees, the exhibition attempts to foster understanding and empathy, to fight prejudices and wrongly built stereotypes about people who were forced to flee their homelands and they are in need of international protection.
View the photos on our account at : http://www.flickr.com/photos/unhcr-cyprus/sets/72157621975189183/
18 August Exhition "Refugees: Real People, Real Needs" in Larnaca
In Larnaca, the exhibition will be hosted at the beginning of Finikoudes Promenade from 18 August until 3 September 2009. The Mayor of Larnaca and the Representative of UNHCR in Cyprus will open the exhibition on Tuesday 18 August at 8.00 p.m. at the place of the exhibition.
The exhibition consists mainly of a selection of the most powerful winning photos of World Press Photo (WPP) shedding light on the situations which create refugees. By putting a face behind the unknown masses of refugees, the exhibition attempts to foster understanding and empathy, to fight prejudices and wrongly built stereotypes about people who were forced to flee their homelands and they are in need of international protection.
Faced with unabated violence, terrible human rights and humanitarian law abuses in their homelands millions of people are left without any other option than to flee while those who stay behind have to die or live in constant fear of their lives. After embarking on perilous journeys in the sea or land, the challenge for those who make it into another country seeking protection is to start a new life, free from fear and oppression. Prejudices and negative stereotypes from the part of the hosting society will only exacerbate their plight. Receiving them as mere numbers, as a burden and at times as a threat cannot be the answer. Instead, giving them the opportunity to become part of the new society can only be beneficial for both refugees and the local society.
As financial times toughen, the hardest hit is on the most vulnerable groups, including refugees, who risk amongst other, higher levels of unreceptive attitudes. Now more than ever the need to inform and sensitize the public is present and calls for action. By putting a face behind the unknown masses of refugees, the exhibition will foster understanding and knowledge without which prejudices and wrongly built stereotypes will only get more enrooted.
The photos to be exhibited will mainly consist of a selection of the most impressive winning photos of World Press Photo (WPP) depicting situations which create refugees. WPP is an independent non-profit organization based in Amsterdam organizing the world’s largest and most prestigious annual press photography contest.
Also, a small selection of photos from the photographic exhibition “Protection: What Refugees Need” - launched last June at the House of Parliament – will also be exhibited. Last year’s exhibition, consists of photos depicting people from all sectors of the society – known and unknown - making the “protecting hand” sign (symbolizing their commitment and support towards the worlds most vulnerable and at the same time making UNHCR’s logo widely known and synonymous with refugee protection) as well as photos of Internally Displaced Cypriots.
The exhibition, which has been shown in Nicosia, Limassol and Paphos, will run in Larnaca until 3rd September. This is your last chance to see it.
Please join us on Facebook: www.facebook.com/pages/UNHCR-Cyprus
UNHCR open air photographic exhibition “Refugees: Real People, Real Needs”.
In Pafos, the exhibition will be hosted in front of the Archaeological Park along the Marina from 1 until 16 August. The Mayor of Pafos and the Representative of UNHCR in Cyprus will open the exhibition on Saturday 1 August at 7.00 p.m. at the place of the exhibition.
Launched in Nicosia on June 20, currently in Limassol until 30 July, the exhibition consists mainly of a selection of the most powerful winning photos of World Press Photo (WPP) shedding light on the situations which create refugees. By putting a face behind the unknown masses of refugees, the exhibition attempts to foster understanding and empathy, to fight prejudices and wrongly built stereotypes about people who were forced to flee their homelands and they are in need of international protection.
For more information, please visit http://unhcr-cyprus.blogspot.com/
UNHCR υπαίθρια έκθεση φωτογραφίας «Πρόσφυγες: Αληθινοί Άνθρωποι, Πραγματικές Ανάγκες»
Στην Πάφο η υπαίθρια έκθεση θα φιλοξενηθεί στο Λιμανάκι (μπροστά από το Αρχαιολογικό Πάρκο) από 1- 16 Αυγούστου. Τα εγκαίνια θα τελέσει το Σάββατο 1 Αυγούστου στις 7.00 μ.μ. στο χώρο της έκθεσης, ο Δήμαρχος Πάφου και η Αντιπρόσωπος της UNHCR Κύπρου.
Αρχικά στη Λευκωσία, τώρα στη Λεμεσό μέχρι τις 30 Ιουλίου, η έκθεση αποτελείται κυρίως από μια επιλογή των πιο δυνατών βραβευθέντων φωτογραφιών του Οργανισμού World Press Photo, οι οποίες αντικατοπτρίζουν τις συνθήκες που ωθούν τους ανθρώπους στην προσφυγιά. Βάζοντας ένα ανθρώπινο πρόσωπο στις άγνωστες μάζες προσφύγων, η έκθεση επιδιώκει να δημιουργήσει ένα κλίμα κατανόησης και επίγνωσης μέσα στο οποίο θα ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις και τα λανθασμένα στερεότυπα της κοινωνίας έναντι των ανθρώπων που εκδιώχθηκαν από τη γενέτειρα χώρα και χρειάζονται διεθνή προστασία.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επισκεφθείτε http://unhcr-cyprus.blogspot.com/
Subscribe to:
Posts (Atom)
